یک متخصص خطرات تشخیص ADHD و نحوه تشخیص آن در کودک را توضیح داد.

تشخیص اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) از دمدمی مزاجی و بدرفتاری معمولی در یک کودک برای یک فرد غیرمتخصص می‌تواند دشوار باشد. حتی معلمان نیز اغلب در تشخیص این تفاوت شکست می‌خورند. اما دانستن تعدادی از علائم که می‌تواند به تشخیص زودهنگام این اختلال کمک کند، مهم است.

به گزارش مجله خبری نگار،تشخیص اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) از دمدمی مزاجی و بدرفتاری معمولی در یک کودک برای یک فرد غیرمتخصص می‌تواند دشوار باشد. حتی معلمان نیز اغلب در تشخیص این تفاوت شکست می‌خورند. اما دانستن تعدادی از علائم که می‌تواند به تشخیص زودهنگام این اختلال کمک کند، مهم است.

همانطور که پروفسور لئونید چوتکو، مدیر مرکز عصب‌شناسی رفتاری، به Gazeta.ru گفت، یکی از ویژگی‌های کلیدی این بیماری، حواس‌پرتی و عدم توانایی در تمرکز روی یک چیز است. در عین حال، کودک بسیار بی‌قرار است، فعالیت بیش از حد نشان می‌دهد و عملاً قادر به کنترل احساسات خود نیست.

آمار بین‌المللی نشان می‌دهد که تقریباً ۵ تا ۷ درصد از کودکان به این سندرم مبتلا هستند و ADHD در پسران ۴ تا ۶ برابر بیشتر از دختران تشخیص داده می‌شود. این بیماری همچنین می‌تواند در بزرگسالان نیز بروز کند، اما به ندرت و فقط در کسانی که این مشکل را در کودکی تجربه کرده‌اند و به بزرگسالی "سرایت" می‌کند.

چنین کودکانی، به لطف واکنش‌های سریع خود، می‌توانند رویکردی غیرمتعارف و خلاقانه از خود نشان دهند. با این حال، آنها اغلب قادر به انجام فعالیت‌های مداومی که نیاز به فداکاری مداوم دارد، نیستند.

این متخصص اصرار دارد که این یک بیماری است. مشخص شده است که افراد مبتلا به ADHD، نارسی عملکردی قشر جلوی مغز را نشان می‌دهند. این بیماری اغلب ارثی است. رشد آن می‌تواند تحت تأثیر مشکلات دوران بارداری قرار گیرد. روابط خانوادگی و محیط اجتماعی به طور کلی می‌توانند بیماری را تشدید یا تسکین دهند، اما علت اصلی آن نیستند.

در بزرگسالی، ADHD خطر افسردگی، اعتیاد به الکل و سوء مصرف مواد مخدر را افزایش می‌دهد. دارو‌هایی برای درمان در دسترس هستند، اما روان‌درمانی مؤثرتر است.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری