به گزارش مجله خبری نگار،اینکه آیا علم میتواند پیری را کند کند یا اینکه این یک فرآیند غیرقابل کنترل است، مدتهاست که سوالی است که بهترین ذهنهای بشریت با آن دست و پنجه نرم کردهاند. در حال حاضر چه چیزی در مورد مکانیسمهای پیری شناخته شده است؟
ایرینا یاکوتنکو، زیستشناس، در مورد جنبههای کلیدی پیری با RBC صحبت کرد. او به برخی حقایق اشاره کرد. در اروپا، حدود یک قرن پیش، میانگین امید به زندگی حدود ۵۰ سال بود. در روسیه، قبل از انقلاب، این میانگین ۳۱ تا ۳۲ سال بود، اما این با در نظر گرفتن مرگ و میر بالای نوزادان است. بدون این دادهها، میانگین امید به زندگی به ۶۰ سال افزایش مییافت. اکنون کمی بیش از ۷۰ سال است که آن هم میانگین است.
افراد صد سالهای وجود دارند که بیش از ۱۰۰ سال عمر کردهاند. گفته میشود ژان کالمان، زن فرانسوی، ۱۲۲ سال و پنج روز عمر کرده است، اما تناقضات جدی در داستان او وجود دارد. از سوی دیگر، ژاپنیها چنین مشکلاتی ندارند؛ آنها به طور متوسط ۸۸ سال عمر میکنند.
آیا اصلاً ممکن است که یک فرد به ۱۲۰ سالگی برسد؟ برای رسیدن به این هدف چه چیزی لازم است؟ و آیا واقعاً طول عمر آنقدر جذاب است که با مجموعهای از بیماریها مانند آرتروز، آلزایمر و بسیاری دیگر همراه باشد؟
تجربه افراد صد ساله روشن میکند که هیچ دستور العمل جهانی وجود ندارد. برخی رژیم غذایی متعادلی را دنبال میکردند، برخی دیگر نه. در مورد ورزش نیز همینطور است. ژنتیک، آب و هوا، نگرش به زندگی و خود و توانایی مقابله با استرس، همگی نقش مهمی ایفا میکنند.
یاکوتنکو، متخصص تغذیه و بسیاری از دانشمندان دیگر، محدودیت معقول کالری را توصیه میکنند. تأثیر چنین اعتدالی بر افزایش طول عمر، مدتهاست که به صورت تجربی ثابت شده است. این امر بدن را مجبور میکند تا از ذخایر داخلی خود استفاده کند و سلولهای «زائد» را که باعث التهاب میشوند، حذف کند.
در مجموع، دانشمندان مکانیسمهای پیری را درک میکنند، اما هنوز شکافهای زیادی در درک جزئیات این فرآیندها وجود دارد. آمار پزشکی نشان میدهد که مبارزه با چاقی و درمان دیابت در واقع عمر را طولانیتر میکند. فعالیت بدنی، هرچند نه بیش از حد، نیز کمک میکند. با این حال، هیچ یک از اینها مشکل را به طور اساسی حل نمیکند.