به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس دادههای رسمی، اهواز با شاخص ۲۵۱ در وضعیت «بسیار ناسالم» قرار دارد، وضعیتی که بهمعنای هشدار جدی برای سلامت عمومی است.
هویزه، دشت آزادگان، بهبهان و شوشتر نیز در محدوده قرمز ثبت شده، سایر شهرها از جمله اندیمشک، شادگان، ملاشهری، دزفول، آغاجاری و باغملک نیز در وضعیت نارنجی قرار دارد، یعنی هوایی که برای گروههای حساس تهدیدکننده است.
با این حال آنچه بیش از آلودگی هوا نگرانکننده است، بیتفاوتی نهادهای مسئول در برابر این بحران مزمن است.
نه خبری از برنامه جامع کاهش آلایندهها است، نه اقدامی برای نوسازی زیرساختهای پایش هوا؛ حتی اطلاعرسانی عمومی نیز بهطرز عجیبی ضعیف و ناکارآمد است.
در چنین شرایطی پرسشهای جدی مطرح میشود که آیا خوزستان در اولویت سیاستگذاریهای زیستمحیطی کشور قرار دارد؟ آیا جان مردم این استان، بهاندازه کافی اهمیت دارد که برای نجات آن اقدامی صورت گیرد؟ یا باید منتظر ماند تا بحران به نقطهای برسد که دیگر کاری از دست کسی برنیاید؟
پیشتر نیز در گزارشهای متعدد نسبت به وضعیت بحرانی آلودگی هوا در خوزستان هشدار داده بود، اما بهنظر میرسد هشدارها شنیده نمیشوند، یا شاید ارادهای برای شنیدن وجود ندارد.
خوزستان امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند اقدام فوری، شفاف و مؤثر است. نفسهای مردم این استان، بهجای وعده به عمل نیاز دارند.