به گزارش مجله خبری نگار، در مراحل اولیه سرطان پروستات، تومور معمولاً نواحی محیطی غده پروستات را تحت تأثیر قرار میدهد، بنابراین ممکن است علائم کاملاً وجود نداشته باشد. حتی با وجود متاستاز، این بیماری گاهی اوقات از نظر بالینی بدون علامت باقی میماند. سرگئی کالینین، دانشیار گروه انکولوژی و پرتودرمانی در انستیتوی جراحی دانشگاه پیروگوف، در این مورد به Gazeta گفت.
این پزشک توضیح داد: «در مراحل اولیه سرطان پروستات، علائم مشکل در ادرار کردن محتمل است: جریان ضعیف و منقطع ادرار، تکرر ادرار به مقدار کم، احساس تخلیه ناقص مثانه، افزایش دفعات ادرار در شب و احساس فوریت (ناگهانی) برای ادرار کردن.»
با این حال، چنین علائمی میتواند با هیپرپلازی خوشخیم پروستات (BPH) نیز رخ دهد - رشد بیش از حد بافت غده پروستات که با سرطان مرتبط نیست. به گفته این متخصص، این امر تشخیص زودهنگام بر اساس تظاهرات بالینی را پیچیده میکند.
با رشد تومور، ممکن است خون در ادرار یا مایع منی ظاهر شود، همراه با درد در ناحیه سوپراپوبیک و کمر، تورم در پاها به دلیل لنف ادم و اختلال نعوظ. با متاستاز، درد استخوان، کاهش سریع وزن و ضعف عمومی محتمل است.
به گفته این متخصص، قابل اعتمادترین و اغلب تنها نشانگر بیماری در مراحل اولیه، افزایش سطح آنتیژن اختصاصی پروستات (PSA) در خون است. این پروتئینی است که توسط سلولهای پروستات تولید میشود. این پروتئین نقش کلیدی در مایع منی دارد که برای عملکرد طبیعی اسپرم ضروری است.
این متخصص گفت: «برای تشخیص زودهنگام سرطان پروستات، به همه مردان بالای ۵۰ سال توصیه میشود سالی یک بار این آزمایش را انجام دهند. اگر سطح PSA شما از ۴ نانوگرم در میلیلیتر بالاتر رفت، باید با پزشک مشورت کنید.»