به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که توسط کاتلین مورفی، اپیدمیولوژیست سرطان در دانشگاه شیکاگو، رهبری میشد، نشان داد که داروهایی که برای درمان حالت تهوع، افسردگی یا نوسانات هورمونی به زنان باردار تجویز میشوند، ممکن است تأثیر طولانیمدتی بر سلامت جنین داشته باشند.
مورفی گفت: «یافتههای ما نشان میدهد که وقایع اوایل زندگی، از جمله بارداری، ممکن است خطر ابتلا به سرطان در مراحل بعدی زندگی را تعیین کند.»
طبق این مطالعه، افزایش نگرانکنندهی میزان سرطان در میان نسل هزاره ممکن است تا حدودی با تجویز گستردهی دارو به زنان باردار از دههی ۱۹۶۰ مرتبط باشد.
نمونههایی از داروهای بحثبرانگیز:
بندیکتین: برای درمان تهوع صبحگاهی استفاده میشد، نوزادان مادرانی که این دارو را مصرف میکردند، دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به سرطان روده بزرگ بودند. این دارو در سال ۱۹۸۳ از بازار خارج شد، اما یکی از ترکیبات آن هنوز هم برای درمان سندرم روده تحریکپذیر با نسخه پزشک در دسترس است.
ماکنا (هیدروکسی پروژسترون کاپروات): این دارو که برای زنانی که در معرض خطر سقط جنین بودند تجویز میشد، دادهها نشان داد که احتمال ابتلای فرزندانشان به سرطان، به ویژه سرطان روده بزرگ و پروستات، دو برابر بیشتر است. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) پس از اثبات بیاثر بودن آن، در سال ۲۰۲۳ آن را از بازار خارج کرد.
برخی از آنتیبیوتیکها و آنتیهیستامینها: مصرف آنها در دوران بارداری با افزایش خطر ابتلا به سرطان در کودکان مرتبط دانسته شده است، مانند افزایش سه برابری خطر ابتلا به سرطان کبد.
اگرچه نتایج ثابت نمیکند که این داروها علت مستقیم هستند، مورفی تأکید میکند که الگوهای اپیدمیولوژیک واضح هستند و هیچ توضیح جایگزینی وجود ندارد: «ما تجزیه و تحلیلهای مکرر انجام دادیم، و با این حال، رابطه صرف نظر از عواملی که در نظر گرفتیم، همچنان پابرجا بود.»
تخمین زده میشود که ۹۵٪ از زنان باردار در ایالات متحده اکنون حداقل یک داروی تجویزی مصرف میکنند، که این رقم در دهه ۱۹۷۰ تنها ۵۰٪ بود. این داروها اغلب برای درمان بیماریهای مزمن مانند دیابت و افسردگی ضروری هستند و پزشکان خطرات داروها را در مقابل خطرات عدم درمان بیماری میسنجند.
مورفی در پایان بر اهمیت انجام غربالگریهای پیشگیرانه منظم برای تشخیص زودهنگام سرطان، مطابق با توصیههای انجمن سرطان آمریکا، تأکید کرد.
منبع: دیلی میل