IJMS: سلامت روده کلید مبارزه با بیماری‌های پوستی است

به گزارش مجله خبری نگار، در یک مطالعه اخیر، گروهی از دانشمندان لهستانی مروری برای درک ارتباط بین میکروبیوم روده و بیماری‌های پوستی انجام دادند که در مجله بین‌المللی علوم مولکولی منتشر شد.

اگرچه بیماری‌های پوستی عموماً کشنده نیستند، اما علیرغم تأثیر بیماری‌های پوستی بر سلامت روان و کیفیت کار و زندگی روزمره به دلیل ناراحتی و انگ اجتماعی، همچنان به طور قابل توجهی در بار سلامت عمومی جهانی نقش دارند. عوامل ژنتیکی و محیطی اغلب در بیماری‌های پوستی نقش دارند. با این حال، تحقیقات فزاینده‌ای نشان می‌دهد که میکروبیوم روده، که نقش مهمی در پیشرفت انواع مختلف بیماری‌ها دارد، در ایجاد و پیشرفت بیماری‌های پوستی نیز نقش دارد.

توالی‌یابی اسید نوکلئیک به طور گسترده برای مطالعه ژن‌های باکتریایی، درک ترکیب، فراوانی و تنوع میکروبیوم و روشن کردن نقش کلیدی میکروبیوم روده در سلامت و هموستاز انسان استفاده می‌شود. مشخص شده است که اختلال در همزیستی میکروبیوم روده به طور قابل توجهی بر توسعه و پیشرفت بیماری‌های مزمن مختلف تأثیر می‌گذارد. تعیین سهم اختلال در همزیستی میکروبیوم در پاتوژنز و پیشرفت بیماری‌های پوستی می‌تواند به شناسایی گزینه‌های درمانی جدید برای بیماری‌های پوستی کمک کند.

در این بررسی، محققان در مورد ترکیب و ساختار میکروبیوم روده و همچنین نقش آن در سلامت انسان بحث کردند. این بررسی گزارش می‌دهد که میکروبیوم روده از بیش از ۱۰ میکروارگانیسم تشکیل شده است که وزن ترکیبی آنها برابر با وزن کبد انسان است. علاوه بر این، بیش از سه میلیون ژن باکتریایی در میکروبیوم روده مسئول سنتز متابولیت‌های متعددی هستند که برخی از آنها برای سلامت انسان ضروری هستند.

مطالعاتی که به بررسی ترکیب و ساختار میکروبیوم روده پرداخته‌اند، عموماً نشان داده‌اند که میکروبیوتای روده در طول رشد جنینی به دست می‌آید و مشخصات میکروبیوم تا سن پنج تا شش سالگی ایجاد شده و تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. باکتروئیدت‌ها و فیرمیکوت‌ها دو گونه باکتریایی غالب در میکروبیوم روده انسان سالم هستند، اگرچه تفاوت‌های فردی در نسبت‌ها و ترکیب میکروفلور همچنان پابرجاست.

مصرف آنتی‌بیوتیک، ژنتیک، رژیم غذایی و عوامل سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، استرس، خواب نامناسب، ورزش و شاخص توده بدنی بر مشخصات میکروبیوتای روده تأثیر می‌گذارند. رژیم‌های غذایی پرچرب، غذا‌های فرآوری شده، قند و فیبر کم نیز میکروبیوم روده را به سمت مشخصات التهابی سوق می‌دهند.

این بررسی همچنین شامل بررسی دقیقی از نقش میکروبیوم روده در بیماری‌های پوستی متعدد، از جمله درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، آکنه و آلوپسی آره‌آتا بود. مطالعات نشان داده‌اند که ماهیت مزمن درماتیت آتوپیک، به ویژه خارش مداوم علیرغم درمان، کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد و با افزایش خطر افسردگی و اضطراب همراه است. این بررسی همچنین نشان داد که دیس‌بیوز میکروبیوم روده ارتباط نزدیکی با درماتیت آتوپیک دارد.

نتایج مطالعات ارتباط در سطح ژنوم نشان داد که گونه‌های باکتریایی مانند Bifidobacteriaceae، Bifidobacteriales، Bifidobacterium، Christensenellaceae، Clostridia، Mollicutes و Tenerticutes همبستگی منفی با خطر ابتلا به درماتیت آتوپیک نشان می‌دهند، در حالی که Anaerotruncus، Bacteroides و Bacteroidae همبستگی مثبتی نشان می‌دهند.

علاوه بر این، در مواردی که درماتیت آتوپیک در بزرگسالی ایجاد شد، تنوع آلفای میکروبیوم روده کمتر بود. غنای گونه‌ای و نسبت گونه‌ها نیز بین بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک با و بدون علائم گوارشی متفاوت بود. علاوه بر این، کاهش تنوع آلفا با خطر بالاتر درماتیت آتوپیک، شدت، بهبودی و سن شروع بیماری نیز مرتبط بود.

مطالعات ژنومی نمونه‌های مدفوع بیماران پسوریازیس، تنوع گونه‌ای کمتری را در میکروبیوم روده آنها و دیس‌بیوز قابل توجهی را در مقایسه با افراد سالم نشان داد. علاوه بر این، اگرچه میکروبیوم بیماران پسوریازیس و افراد سالم گروه کنترل شامل اکتینوباکتریا، پروتئوباکتریا، فیرمیکوتس و باکتروئیدت‌ها بود، فراوانی پروتئوباکتریا و باکتروئیدت‌ها به طور قابل توجهی کمتر بود، در حالی که فراوانی اکتینوباکتریا و فیرمیکوتس در میکروبیوم روده بیماران پسوریازیس به طور قابل توجهی بیشتر بود.

این بررسی، مطالعات متعددی را که ارتباط بین میکروبیوم روده و بیماری‌های پوستی مانند درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، آکنه و آلوپسی آره‌آتا را بررسی کرده‌اند، مورد بررسی قرار داد. یافته‌ها نشان می‌دهد که دیس‌بیوز میکروبیوم روده در مراحل مختلف زندگی به طور قابل توجهی با ایجاد، شدت و پیشرفت بیماری‌های پوستی مرتبط است.