به گزارش مجله خبری نگار، مجله نیچر گزارش میدهد که ماموریت این کارخانه پرورش میلیونها پشه آئدس اجیپتی، ناقل اصلی تب دنگی، است. برخلاف پشههای وحشی، این پشهها حامل باکتری ولباخیا هستند که برای انسان بیضرر است و توانایی آنها در انتقال ویروسهای دنگی و زیکا را مهار میکند.
دانشمندان مجبور شدهاند یک آزمایشگاه معمولی را به یک "گلخانه" تمام عیار برای حشرات تبدیل کنند تا بتوانند تا ۱۰۰ میلیون تخم در هفته تولید کنند. پشهها در محفظههای توری بزرگی زندگی میکنند که هر کدام حاوی میلیونها پشه است. پشههای ماده تخمهای سیاه کوچکی را روی نوارهای کاغذی میگذارند. سپس این تخمها در کپسولهایی با غذای گلولهای شکل بستهبندی میشوند.
زیستشناسان کشف کردهاند که پرورش میلیونها پشه بسیار دشوارتر از آن چیزی است که به نظر میرسد. آنها این را به پرورش گیاهان شکننده تشبیه میکنند؛ هرگونه انحراف جزئی در شرایط منجر به کاهش بهرهوری میشود.
مشکل دیگر تغذیه بود. پشههای ماده به طور طبیعی از خون انسان تغذیه میکنند. برای حل این معضل، دانشمندان به یک مزرعه پرورش اسب روی آوردند، جایی که خون حیوانات را برای استخراج پادزهر برداشت میکردند، در حالی که بخشی از خون برای تغذیه پشهها استفاده میشد. با گذشت زمان، حشرات به تدریج با این رژیم غذایی جدید سازگار شدند.
طبیعتاً، همه ساکنان ایده رهاسازی میلیونها پشه به طور مستقیم در شهرها را نپذیرفتند. شایعاتی در رسانههای اجتماعی پخش شد مبنی بر اینکه این حشرات از بیماری جلوگیری نمیکنند، بلکه آن را گسترش میدهند. در واقع، کارمندان کارخانه یک بار پس از دریافت تهدید مجبور شدند با پلیس تماس بگیرند. به همین دلیل، این تیم قبل از هر رهاسازی، جلسات آگاهیبخشی برگزار میکند تا روش کار را برای ساکنان محلی توضیح دهد و با گذشت زمان، سطح اطمینان به بیش از ۹۰٪ افزایش مییابد.
شایان ذکر است که اولین رهاسازی رسمی پشههای آلوده در ۲۷ آگوست ۲۰۲۴ در ایالت سانتا کاتارینا انجام شد و قرار است پایتخت، برازیلیا، نیز در ماههای آینده به این برنامه بپیوندد.
طبق اعلام وزارت بهداشت برزیل، این کشور در سال ۲۰۲۳ رکورد ۶.۵ میلیون مورد تب دنگی را ثبت کرده است. واکسنها همچنان به طور محدود استفاده میشوند و پشههای وحشی همچنان در برابر حشرهکشهای شیمیایی مقاوم میشوند. بنابراین، روش ولباخیا یک جایگزین قابل اعتماد و پایدارتر در نظر گرفته میشود.