مواد مغذی که باعث تولید انسولین می‌شوند، از فردی به فرد دیگر متفاوت است

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که در مجله Cell Metabolism منتشر شده است، اولین مقایسه در مقیاس بزرگ در مورد چگونگی تولید انسولین در افراد مختلف در پاسخ به هر یک از سه ماده مغذی: کربوهیدرات‌ها (گلوکز)، پروتئین‌ها (اسید‌های آمینه) و چربی‌ها (اسید‌های چرب) را نشان می‌دهد.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که تولید هورمون تنظیم‌کننده قند خون، انسولین، بسیار پویاتر و فردی‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد، و برای اولین بار یک زیرگروه جمعیتی را شناسایی می‌کند که به غذا‌های چرب حساسیت بیش از حد دارد.

دکتر جیمز جانسون، استاد علوم سلولی و فیزیولوژیکی در UBC و نویسنده ارشد این مقاله، گفت: «گلوکز یک عامل تعیین‌کننده شناخته‌شده برای سطح انسولین است، اما ما از دیدن چنین تنوع بالایی شگفت‌زده شدیم، به طوری که برخی افراد پاسخ قوی به پروتئین‌ها و برخی دیگر به چربی‌ها نشان می‌دهند، که قبلاً مشخص نشده بود.» «انسولین نقش مهمی در سلامت انسان دارد، از دیابت وقتی سطح آن خیلی پایین است گرفته تا چاقی، افزایش وزن و حتی برخی از انواع سرطان وقتی سطح آن خیلی بالا است. این یافته‌ها پایه و اساس تغذیه شخصی‌سازی‌شده را بنا می‌نهند که می‌تواند نحوه درمان و مدیریت طیف وسیعی از بیماری‌ها را تغییر دهد.»

برای این مطالعه، دانشمندان جزایر پانکراس ۱۴۰ اهداکننده‌ی مرد و زن فوت‌شده را در طیف سنی وسیعی آزمایش کردند. این جزایر در معرض هر سه ماده‌ی مغذی قرار گرفتند، در حالی که دانشمندان پاسخ به انسولین را به همراه ۸۰۰۰ پروتئین دیگر اندازه‌گیری کردند.

اگرچه بیشتر سلول‌های جزیره‌ای اهداکننده قوی‌ترین پاسخ انسولین را به کربوهیدرات‌ها نشان دادند، حدود نه درصد از آنها به پروتئین‌ها واکنش شدیدی نشان دادند، در حالی که هشت درصد دیگر از سلول‌های اهداکننده به چربی‌ها بیشتر از هر ماده مغذی دیگری، حتی گلوکز، واکنش نشان دادند.

دکتر النا کولیچ، نویسنده‌ی اول مقاله و دانشجوی فوق دکترا در آزمایشگاه جانسون در دانشگاه بریتیش کلمبیا، گفت: «این مطالعه، باور دیرینه مبنی بر اینکه چربی تأثیر کمی بر ترشح انسولین در همه افراد دارد را به چالش می‌کشد. با درک بهتر عوامل فردی مؤثر بر تولید انسولین در افراد، می‌توانیم به طور بالقوه توصیه‌های تغذیه‌ای شخصی‌سازی‌شده‌ای ارائه دهیم تا به افراد در مدیریت بهتر قند خون و سطح انسولین خود کمک کنیم.»

تیم تحقیقاتی همچنین زیرمجموعه‌ای از سلول‌های جزایر لانگرهانس اهداکنندگان مبتلا به دیابت نوع ۲ را مورد مطالعه قرار داد. همانطور که انتظار می‌رفت، این سلول‌های اهداکننده پاسخ انسولین پایینی به گلوکز داشتند. با این حال، محققان با کمال تعجب دیدند که پاسخ انسولین آنها به پروتئین‌ها تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است.

دکتر کولیچ گفت: «این موضوع واقعاً این واقعیت را تقویت می‌کند که رژیم‌های غذایی غنی از پروتئین ممکن است تأثیر درمانی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ داشته باشند و نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد ترشح انسولین تحریک‌شده توسط پروتئین را برجسته می‌کند.»

این تیم تجزیه و تحلیل جامعی از بیان پروتئین و ژن در سلول‌های جزایر پانکراس انجام داد و بینشی در مورد ویژگی‌های مولکولی و سلولی که تولید انسولین را شکل می‌دهند، ارائه داد. محققان می‌گویند که در آینده، می‌توان از آزمایش ژنتیکی برای تعیین اینکه کدام درشت مغذی‌ها به احتمال زیاد باعث ایجاد پاسخ انسولین در فرد می‌شوند، استفاده کرد.

در گام بعدی، محققان امیدوارند کار خود را به آزمایش‌های بالینی گسترش دهند که حساسیت به انسولین را به سه ماده مغذی در شرایط واقعی آزمایش می‌کند و بر اساس یافته‌ها، رویکرد‌های تغذیه‌ای شخصی‌سازی‌شده را آغاز می‌کند.