دشمن عمق این ملت را نفهمید

به گزارش مجله خبری نگار، مردم ایران، همان‌هایی که بار‌ها در بزنگاه‌های تاریخ ایستادگی کردند، این‌بار هم با انسجامی کم‌نظیر، حماسه‌ای تاریخی آفریدند. ایران، در روز‌هایی که دشمن منتظر فروپاشی بود، به تبلوری از وحدت ملی تبدیل شد؛ ملتی که با خون و اشک، اما با ایمان، پاسخ دشمن را داد. تشییع میلیونی شهدای این حادثه، یکی از نشانه‌های بارز این همبستگی تاریخی بود؛ ملتی که نه تسلیم ترس شد و نه عقب‌نشینی کرد، بلکه «غم» را به «قدرت» بدل ساخت.

در این حمله ناجوانمردانه، بیش از آنکه اهداف نظامی مورد حمله قرار گیرد، زندگی مردم، خانواده‌ها، کودکان و نخبگان علمی و اجتماعی، در تیررس نفرت کور دشمن قرار گرفتند:

زهره قاسمی، متخصص زنان و زایمان، به‌همراه نوزاد دوماهه‌اش رایان قاسمیان در خانه‌ای در شهرک شهید چمران شهید شدند.

محیا نیکزاد، کودک هفت‌ساله، جان خود را در آتش خشم دشمن از دست داد.

پرنیا عباسی، معلم، شاعر و کارمند بانک، نمونه‌ای از زنان فعال و مسئولیت‌پذیر جامعه ما بود که مظلومانه شهید شد.

مرضیه عسگری، فوق تخصص نوزادان و استادیار دانشگاه، یکی دیگر از قربانیانی‌ست که نشان می‌دهد دشمن نه با نظامیان، که با حیات ملت در جنگ است.

هلنا غلامی، نوجوان ورزشکار، در حال تمرین برای مسابقات بود که زندگی‌اش ناتمام ماند.

حدیث فخاری، کارمند تأمین اجتماعی، به‌همراه دختر ۸ ساله‌اش به شهادت رسیدند.

یاسمین باکویی، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف، همراه با مادرش مونا باکویی و برادر خردسالش شهید شدند.

مریم مینایی، مادر ۲۹ ساله، مهرنوش حاجی سلطانی، مهماندار، معصومه عظیمی، کارمند صدا و سیما و ده‌ها زن و مادر دیگر که هرکدام نماد‌هایی از زندگی در این سرزمین بودند.

دشمن نفهمید که عمق این ملت کجاست. ندانست که با هر قطره خونی که از یکی از این عزیزان بر زمین ریخته می‌شود، ملتی ریشه‌دارتر، متحدتر و استوارتر از پیش برمی‌خیزد.

امروز ایران، بدون تکیه به هیچ قدرت خارجی، تنها با تکیه بر مردم خود، رهبری حکیمانه و توکل بر خداوند متعال، پاسخ متناسب و قاطعی به دشمنان داد؛ پاسخی که تمام معادلات آنها را در ظرف چند روز در هم شکست.

تشییع تاریخی سرداران، دانشمندان و مردم بی‌گناه در تهران، نه فقط یک مراسم سوگواری، بلکه نمایش شکوه یک ملت بود. همان‌گونه که امام راحل فرمودند: «هر پرچمی از دست توانای سرداری بیفتد سردار دیگری آن را برداشته و به میدان آید و با قدرت بیشتر در حفظ پرچم اسلامی به کوشش برخیزد.» امروز این ملت نشان داد که هر قطره خون، پرچم تازه‌ای‌ست در مسیر عزت؛ و تاریخ خواهد نوشت که چگونه ایران اسلامی، در دل یک حمله ناجوانمردانه، با عظمت برخاست و توطئه‌های جبهه استکبار را خنثی کرد؛ آن هم تنها با سلاح ایمان، همبستگی و ولایت.

این جنایت فراتر از جنگ نظامی بود؛ این که ۷۹ نفر تنها در حمله به زندان اوین شهید شدند، خود گواه آن است که هدف دشمن، بیشتر از آن‌که تسلیحات باشد، زندگی و امید مردم بود.

اما این ملت، اهل ساختن از دل ویرانی‌ست؛ و این بار هم خواهد ساخت؛ بر خون شهدا، بر اشک مادران، بر غیرت جوانان و بر ایمان میلیون‌ها ایرانی. ایران ادامه دارد...