به گزارش مجله خبری نگار، موضوع تأثیر فلزات سنگین بر سلامت انسان هنوز بحثبرانگیز است. اما در سالهای اخیر، دانشمندان این موضوع را با جزئیات بیشتری مطالعه کردهاند، افسانهها را رد کردهاند و جاهای خالی را پر کردهاند.
اصطلاح «فلزات سنگین» معمولاً به تعدادی از فلزات و شبه فلزات اشاره دارد که میتوانند تأثیر سمی بر سلامت انسان داشته باشند. این فلزات شامل سرب، جیوه، کادمیوم و آرسنیک هستند که میتوانند باعث بیماریهای قلبی عروقی و سیستم عصبی، سرطان و سایر بیماریها شوند.
مانیش آرورا، استاد پزشکی محیطی در دانشکده پزشکی مونت سینای در شهر نیویورک، آنها را به سه گروه طبقهبندی میکند: آنهایی که بدن به دوزهای کم نیاز دارد؛ آنهایی که میتوانند مضر باشند، اما همیشه سمی نیستند؛ و مواد سمی که حتی در دوزهای کم نیز مضر هستند.
منابع اصلی فلزات سنگین، هوای آلوده، آب و غذای آلوده هستند. بنابراین، سرب اغلب از طریق سوخت آلوده و ساختمانهای چاپ قدیمی وارد بدن میشود و در آنجا تجمع مییابد. جیوه در غذاهای دریایی فراوان است و کادمیوم و آرسنیک در غلات وجود دارند.
زمانی این عقیده وجود داشت که فلزات سنگین در واکسنها وجود دارند، اما مطالعات اخیر این موضوع را رد کرده است. در مورد اوتیسم، سوءظنهایی وجود دارد که چنین عناصری در اینجا نقش خاصی دارند. اما این موضوع خیلی برجسته نیست و عوامل بسیار دیگری، از جمله عوامل ژنتیکی، بر توسعه اوتیسم تأثیر میگذارند.