به گزارش مجله خبری نگار،- روح الله عبداللهی اظهار کرد: آتش سوزی در آبریز و ارتفاعات روستاهای باباپیرعلی و بوجار شهرستان تویسرکان از ساعت حدود ۱۹ روز گذشته آغاز شد و با تلاش مردم و محیط بانان، تا ساعت ۲۳ مهار شد.
وی با بیان اینکه علت بروز آتش در دست بررسی است اضافه کرد: برای مهار آتش در اراضی ملی تویسرکان و جلوگیری از گسترش آن، از بیل، آتش کوب و دمنده استفاده شد.
رییس اداره منابع طبیعی تویسرکان اظهار کرد: این چهارمین حریق است که در اراضی ملی این شهرستان رخ میدهد و در موارد گذشته وسعت آتش سوزی یک هزار متر، ۵۰۰ متر و ۳۰۰ متر بوده است.
عبداللهی گفت: وسعت اراضی ملی تویسرکان ۷۸ هزار و ۵۲۱ هکتار است که ۶۰ درصد مساحت تویسرکان را شامل میشود و از این میزان برابر بررسیهای صورت گرفته ۳۰ درصد از نظر آتش سوزی بحرانی است.
وی افزود: مناطق بحرانی تویسرکان از نظر آتش سوزی محدوده شمالی شهرستان منتهی به دامنه الوند که دارای پوشش گیاهی زیاد به علت فراوانی بارندگی است را شامل میشود که روستاهای باباپیرعلی، بوجار، گشانی، ورداورد و شهرستانه در این منطقه قرار دارد.
رییس اداره منابع طبیعی تویسرکان یادآوری کرد: حدود ۱۵ مورد حریق ۱۲ ماهه سال گذشته در این شهرستان رخ داد که ۱۲ هکتار از عرصههای ملی را فرا گرفت که البته این آمار شامل اراضی غیر ملی، باغها و اراضی کشاورزی نمیشود.
عبداللهی بیان کرد: حدود نیمی از آتش سوزیهای عمدی به علت خصومتهای شخصی و بخشی هم توسط افراد عبوری از عرصههای ملی که به سمت ارتفاعات الوند و گنجنامه میروند، رخ میدهد.
وی اظهار کرد: اداره راه همه ساله با نزدیک شدن به فصل گرم سال اقدام به پاکسازی بخشی از علوفه حاشیه راه میکند با این وجود انداختن سیگار روشن از روی سرگرمی، تفریح یا سهل انگاری موجب بروز حریق و سرایت آن از حاشیه راه به سمت اراضی ملی شده است.
رییس اداره منابع طبیعی تویسرکان ادامه داد: بخش از آتش سوزیها هم ناشی از بی احتیاطی کشاورزان با حذف علفهای هرز از طریق آتش زدن آن یا آتش زدن کاه و کُلش مزارع کشاورزی است در حالیکه عوارض بقایای محصولات کشاورزی چندین برابر بیشتر از فواید آن است.
عبداللهی تاکید کرد: با وجود هشدار، تذکر و آموزش کشاورزان توسط کارکنان بخش ترویج اداره منابع طبیعی برای خودداری از آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی، اما همچنان شاهد این اقدام غیرعلمی هستیم که احتمال میرود راحتی این کار برای حذف کاه و کلش مزارع، عامل رغبت کشاورزان به این کار باشد.