به گزارش مجله خبری نگار-واشنگتن: پیری و احساس ضعف امری رایج و اجتنابناپذیر است، اما تحقیقات جدید نشان میدهد که ضعف در واقع یک وضعیت پزشکی است.
این مطالعه میتواند پیامدهای مهمی در مورد چگونگی دریافت کمک به سالمندان رو به رشد جهان برای مواردی مانند ضعف در گرفتن اشیا و کندی راه رفتن داشته باشد.
محققان دانشگاه موناش در استرالیا، در اولین مطالعه جهانی که احتمال ضعیف شدن افراد مسن را بررسی میکند، ضعف و ناتوانی را در بین ۱۲۰ هزار نفر در ۲۸ کشور بررسی کردند.
تحقیقات نشان داده است که مداخلاتی مانند تمرینات قدرتی عضلات و مکملهای پروتئینی میتوانند به پیشگیری، تأخیر و حتی معکوس کردن روند پیشرفت ضعف و ناتوانی کمک کنند.
بنابراین، نویسندگان این مطالعه خواستار غربالگری منظم برای ارزیابی آسیبپذیری سالمندان در برابر ضعف و سستی هستند تا بتوان مداخلات به موقع را اجرا کرد.
این مطالعه توسط دکتر ریچارد اوفوری-آسنسو و پروفسور دنی لیو، از دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی پیشگیری در دانشگاه موناش، رهبری شد. یافتهها در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.
این مطالعه ۴۶ مطالعهی فردی را با مجموع بیش از ۱۲۰،۰۰۰ شرکتکننده، که همگی بالای ۶۰ سال سن داشتند، بررسی کرد. این مطالعه مشخص کرد که ۴.۳ درصد از افراد سالانه دچار ضعف و ناتوانی میشوند.
به گفته اوفوری-آسنسو، این اولین باری است که یک ارزیابی کمی جهانی از ضعف و ناتوانی در بین جمعیتها انجام شده است. نتایج همچنین نشان داد که زنان بیشتر از مردان احتمال دارد که ضعیف و ناتوان باشند.
اگرچه تعریف استانداردی از ضعف و ناتوانی وجود ندارد، محققان و پزشکان تمایل دارند آن را وضعیتی بدانند که سه مورد از پنج معیار را داشته باشد: عدم فعالیت بدنی، قدرت ضعیف در گرفتن اشیا، انرژی کم، سرعت پایین راه رفتن و کاهش وزن غیرعمدی.
ضعف و ناتوانی با کاهش کیفیت زندگی و افزایش خطر مرگ، بستری شدن در بیمارستان و بستری شدن در مراکز نگهداری مرتبط است. در حالی که بیش از ۲۰ درصد از جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ بالای ۶۰ سال سن خواهند داشت، انتظار میرود تعداد افرادی که با ضعف و ناتوانی تشخیص داده میشوند، افزایش یابد.
اوفوریو-آسنسو گفت: «این یافتهها به افزایش خطر ضعف و سستی در بزرگسالان مسن اشاره دارد. این یک مشکل جهانی است و چالش بزرگی را که کشورهای دارای جمعیت رو به رشد سالمند با آن مواجه هستند، برجسته میکند.»
(دی پیای)