مطالعه: درمان بیش از حد دیابت یک خطر برای سلامتی است

به گزارش مجله خبری نگار-واشنگتن: یک مطالعه اخیر آمریکایی نشان داده است که افراد مبتلا به دیابت، به ویژه افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، در صورت دریافت بیش از حد دارو‌های کاهش دهنده قند خون، ممکن است در معرض خطر ابتلا به هیپوگلیسمی (افت قند خون) قرار گیرند.

این مطالعه توسط محققان کلینیک مایو در آمریکا انجام شده و نتایج آن در آخرین شماره مجله علمی Mayo Clinic Proceedings منتشر شده است.

محققان توضیح دادند که تعداد زیادی از بیماران دیابتی معمولاً مقادیر زیادی دارو برای کاهش سطح قند خون بدون نیاز به انجام این کار دریافت می‌کنند که این امر خطر ابتلا به قند خون غیرطبیعی را افزایش می‌دهد.

او افزود که هیپوگلیسمی یکی از شایع‌ترین عوارض جدی مصرف بیش از حد دارو‌های دیابت است که باعث آسیب فوری و طولانی مدت به بیماران می‌شود.

برای رسیدن به نتایج این مطالعه، محققان از داده‌های نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه در ایالات متحده بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ استفاده کردند.

اولین گام این تیم، تخمین شیوع درمان‌های کاهنده قند خون در ایالات متحده، با استفاده از داده‌های «نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه» بود.

این تیم «درمان فشرده» را به عنوان مصرف یک نوع دارو برای رسیدن به سطح HbA۱c پایین‌تر یا هموگلوبین A۱C ۵.۶ یا کمتر، یا مصرف دو یا چند نوع دارو برای رسیدن به سطح هموگلوبین A۱C ۵.۷ تا ۶.۴ تعریف کرد.

آزمایش هموگلوبین A۱C که با نام آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله نیز شناخته می‌شود، یک آزمایش خون است که میانگین سطح قند خون بیمار را در طول سه ماه گذشته نشان می‌دهد. طبق دستورالعمل انجمن دیابت آمریکا، سطح مطلوب هموگلوبین A۱C برای بیماران دیابتی باید کمتر از ۷ باشد.

محققان دریافتند که ۱۰.۷ میلیون بزرگسال غیرباردار مبتلا به دیابت، سطح هموگلوبین A۱C در محدوده توصیه‌شده (کمتر از ۷) داشتند، با این حال تعداد زیادی از آنها تحت درمان فشرده برای کاهش قند خون خود قرار گرفتند.

این تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که این بدان معناست که تا ۲.۳ میلیون نفر مبتلا به دیابت بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ در ایالات متحده تحت درمان بسیار فشرده قرار گرفته‌اند.

این امر منجر به ۴۷۷۴ مورد بستری در بیمارستان و ۴۸۰۴ مورد مراجعه به اورژانس در طول دوره دو ساله در میان افراد مورد مطالعه شد.

این مطالعه نشان داد که هیپوگلیسمی شدید با افزایش خطر مرگ، بیماری‌های قلبی عروقی، اختلال شناختی، زمین خوردن و شکستگی استخوان مرتبط است.

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، دیابت نوع ۲ ناشی از اضافه وزن و عدم فعالیت بدنی است. با گذشت زمان، سطح بالای قند خون می‌تواند خطر بیماری قلبی، نابینایی، آسیب عصبی و نارسایی کلیه را افزایش دهد.

در مقابل، دیابت نوع ۱ زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن سلول‌هایی را که سطح قند خون را کنترل می‌کنند، از بین می‌برد و بیشتر در کودکان رخ می‌دهد.

(آناتولی)