موسیقی در خط مقدم مقاومت

به گزارش مجله خبری نگار، در روز‌هایی که آسمان ایران غبارآلودِ تجاوز و اندوه است، صدای موسیقی مانند آینه‌ای از احساسات جمعی، بلند شده است. صدا‌هایی که نه برای سرگرمی، بلکه برای تسکین، همدلی و انگیزش خلق شدند. موسیقی، با بهره‌گیری از دو مؤلفه اصلی خود—ملودی و ریتم—همواره نقشی محوری در برانگیختن احساسات جمعی داشته و در بزنگاه‌های تاریخی همچون جنگ، توانسته است زبان گویای ملت باشد. هنرمندان عرصه موسیقی ایران نیز در واکنش به حملات اخیر رژیم صهیونیستی، با انتشار قطعات جدید، همدردی خود را با مردم و شهدای مظلوم کشور ابراز کرده‌اند.

محمد معتمدی و پرچمداری «دل می‌بری»

در میان خوانندگان موسیقی تلفیقی و کلاسیک، محمد معتمدی با قطعه‌ای تحت عنوان «ایران علی» حضور داشت. این نماهنگ که در فضای مجازی با استقبال خوبی مواجه شد، از ترکیب تصویر و صدا برای ایجاد همدلی و شور استفاده کرده بود. معتمدی، که همواره از هنرمندان دغدغه‌مند در حوزه اجتماعی و ملی بوده، در این اثر نیز تلاش کرد با زبان هنر، پیامی روشن در دفاع از خاک و مردم ایران ارائه دهد.

محسن چاوشی و خیزش اعتراضی با «علاج»

یکی از درخشان‌ترین واکنش‌ها در این زمینه را محسن چاوشی رقم زد. او در ادامه مواضع صریح و ضدظلم خود، قطعه‌ای با عنوان «علاج» منتشر کرد؛ اثری پرمعنا، با شعری از کاظم بهمنی که با تنظیم و اجرای خودش جان گرفت. چاوشی در این قطعه، مضامینی، چون مقاومت ملی، مذمت کودک‌کشی و ستایش ایستادگی مردم را محور قرار داد. در جملاتی مانند «ما زنده‌ایم مثل امید» و «این جنگ جنگ تن‌به‌تن است»، آشکارا روحیه‌ی مقابله‌جویانه و عزت‌طلبانه‌ای موج می‌زند.

فضای دراماتیک قطعه، همراه با سازبندی سنگین و لحن صریح، باعث شد «علاج» نه فقط یک قطعه موسیقایی، بلکه بیانیه‌ای هنری برای دفاع از میهن و مردم تعبیر شود؛ پیامی روشن به دشمن که ما هنوز ایستاده‌ایم.

سالار عقیلی؛ از دل سنت تا قلب مردم

سالار عقیلی، خواننده شناخته‌شده موسیقی سنتی ایران، نیز در این روز‌های پراندوه، قطعه‌ای را با عنوان «برای تو بمیرم‌ای ایران» در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد. این اثر که به گفته خود او، تقدیم به مردم بی‌گناه کشورمان شده، نغمه‌ای از دلِ سنت و احساس است؛ بازتابی از اندوه و عشق به خاکی که خون‌های پاکی بر آن ریخته شده است.

صدای لطیف و پرشور عقیلی، بار دیگر ثابت کرد که موسیقی سنتی نیز می‌تواند زبان اعتراض، همدلی و مقاومت باشد.

طلیسچی؛ صدای پاپ برای نسل جدید

از سویی دیگر، علیرضا طلیسچی، خواننده محبوب نسل جوان، نیز با انتشار قطعه‌ای جدید در فضای مجازی، به موج واکنش‌های هنرمندان پیوست. هرچند محتوای این اثر بیشتر احساسی و همدلانه بود، اما حضور او به‌عنوان یکی از چهره‌های پاپ در کنار بزرگان سنتی و تلفیقی، نشان‌دهنده همراهی نسل‌های مختلف موسیقی‌دان با مردم کشور در این ایام بود.

موسیقی؛ رزم نرم، اما مؤثر

رضا مهدوی، پژوهشگر موسیقی، درباره نقش موسیقی در دوران‌های بحران می‌گوید: «موسیقی در طول تاریخ، از طبل‌های میدان نبرد تا نوای امیدبخش بازگشت، همواره تأثیری عمیق بر احساس و انگیزه انسان‌ها داشته است. در دفاع مقدس نیز از ضرب‌آهنگ‌های کلاسیک تا ریتم شش و هشت، هر کدام نقشی در تهییج و تسکین رزمندگان ایفا کردند.»

او معتقد است که برخلاف تصور عمومی، موسیقی حماسی محدود به قطعات نظامی خشک نیست. بلکه گاه حتی نغمه‌هایی لطیف و امیدآفرین، بهتر از مارش‌های سنگین، می‌توانند روحیه ایستادگی را زنده نگه دارند.

بازگشت به خاطرات حماسه‌ساز

در این میان، یادآوری صدا‌های ماندگار دهه ۶۰، از محمد گلریز با سرودهایی، چون «خجسته باد این پیروزی»، تا نوحه‌های صادق آهنگران با مضمونی، چون «کربلا منتظر ماست»، نشان می‌دهد که سنت موسیقی مقاومت در ایران، ریشه‌دار و قابل احیاست. امروز نیز این سنت، با زبان نسل جدید و ابزار‌های مدرن، ادامه یافته است.

در فضای پرالتهاب این روزها، هنرمندان موسیقی بار دیگر نقش تاریخی خود را به‌یاد آوردند؛ روایت احساس جمعی، تقویت روحیه ملی، و ابراز همدلی با مردمی که در معرض آتش و اندوهند. از سنتی‌ترین صدا‌ها تا پاپ‌ترین نغمه‌ها، موسیقی در کنار مردم ایستاده است؛ بی‌واهمه، بی‌ادعا و با صدایی رسا با این مضمون که ایران تنها نیست.