نگاهی به یکی از جملات ناب استاد شفیعی کدکنی در وصف ایران

در پی حملات ددمنشانه رژیم صهیونیستی به خاک کشورمان، پست اینستاگرامی منتسب به استاد محمدرضا شفیعی‌کدکنی روز شنبه متنی را منتشر کرد:

به گزارش مجله خبری نگار،ایران از پای نمی‌اُفتد، می‌تپد و، چون قُقنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد؛ مانندِ دُلفین جَست می‌زند و پیدا می‌شود و نهان می‌شود، و باز از نو پدیدار. هر کجا که گمان کنید که نیست، درست همانجا هست، در هر لباس، هر سیما، چه در زربفت و چه در کرباس، چه گویا و چه خاموش.. هزاران هزار صدا در خرابه‌هایِ تو پیچید که: «دیوان آمد، دیوان آمد!» این صدا در خرابه‌هایِ دیگر نیز پیچیده است و گوشِ روزگار با آن آشناست؛ ولی دیوان می‌آیند و می‌روند، غولان می‌آیند و می‌روند، دوالپایان پاورچین پاورچین می‌گذرند، و آن روندهٔ بزرگ که ایران نام دارد، می‌ماند. محمد‌علی اسلامی ندوشنبرگرفته از فصلنامهٔ هستی، تابستانِ ۱۳۷۲ خورشیدی، صص ۱۸۴–۱۸۳