دانشمندان ارتباطی بین کووید-۱۹ و افزایش خطر بیماری‌های دستگاه گوارش شناسایی کرده‌اند

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه نشان داد که بیماران مبتلا به کووید-۱۹ ممکن است در مقایسه با گروه کنترل، خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های جدید دستگاه گوارش (GI) داشته باشند، که این امر نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد پیامد‌های بلندمدت دستگاه گوارش پس از عفونت کووید-۱۹ را برجسته می‌کند.

طبق این مطالعه، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ ممکن است در مقایسه با گروه کنترل، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات گوارشی جدید (GI) باشند، که این امر نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد اختلالات گوارشی پس از عفونت کووید-۱۹ را برجسته می‌کند.

هدف از یک مطالعه گذشته‌نگر که در Scientific Reports منتشر شده است، تعیین این بود که آیا علائم دستگاه گوارش که معمولاً پس از عفونت SARS-CoV-۲ ادامه می‌یابند، علائم باقیمانده عفونت هستند یا اینکه کووید-۱۹ بروز علائم جدید دستگاه گوارش را افزایش داده است. علاوه بر این، داده‌ها نشان می‌دهند که ویروس SARS-CoV-۲ به سلول‌های اپیتلیال دستگاه گوارش حمله کرده و در آنها تکثیر می‌شود، مشابه تظاهرات دستگاه گوارش مرتبط با ویروس آنفولانزا.

طبق گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، تقریباً ۶۰ تا ۷۰ میلیون نفر در ایالات متحده به یک بیماری گوارشی مبتلا هستند. میزان شیوع گزارش‌شده بیماران کووید-۱۹ که علائم گوارشی را تجربه می‌کنند، از ۳٪ تا ۷۹٪ از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ تایید شده متغیر است. علائم گوارشی شامل سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، دیورتیکولیت، گاستریت، پانکراتیت، زخم‌های گوارشی و بیماری التهابی روده (IBD)، یک اصطلاح کلی برای بیماری کرون و کولیت اولسراتیو، است.

نویسندگان مطالعه‌ی حاضر نوشتند: «مشخص نیست که آیا عفونت SARS-CoV-۲ پس از عفونت در زیرگروه‌های نژادی یا قومی مختلف یا در افراد با بیماری‌های زمینه‌ای، تأثیرات متفاوتی بر دستگاه گوارش دارد یا خیر. بررسی این ارتباطات می‌تواند بینش‌های مهمی در مورد اثرات بلندمدت کووید-۱۹ بر دستگاه گوارش ارائه دهد.»

محققان داده‌های مربوط به مارس ۲۰۲۰ تا ژوئیه ۲۰۲۳ از سیستم سلامت مونته‌فیوره را ارزیابی کردند، که شامل چندین بیمارستان و کلینیک سرپایی در بخش برانکس شهر نیویورک، نیویورک است و به جمعیت متنوعی خدمات ارائه می‌دهد. داده‌های مربوط به بیمارانی که آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز آنها برای کووید-۱۹ مثبت بود، نیز در این بررسی گنجانده شد. از بیش از ۱.۱ میلیون نفر تحت درمان در سیستم سلامت مونته‌فیوره، ۵۶۷۴۵ نفر آزمایش کووید-۱۹ مثبت داشتند. از این موارد مثبت، ۴۱۰۴۶ نفر سابقه قبلی علائم گوارشی نداشتند. از این ۴۱۰۴۶ بیمار، ۳۵۱۰۲ نفر چندین بار مراجعه کرده بودند. علاوه بر این، ۶۸۲۵۹۴ بیمار با آزمایش کووید-۱۹ منفی در همین دوره زمانی چندین بار مراجعه کرده بودند.

در مجموع ۲۲۲۸ بیمار (۶.۳۴٪) با آزمایش مثبت کووید-۱۹ و ۳۸۹۲۸ بیمار (۵.۷٪) با آزمایش منفی کووید-۱۹، علائم جدید گوارشی را نشان دادند. بیماران مبتلا به کووید-۱۹ به طور متوسط ​​مسن‌تر (۴۱.۷۹ سال در مقابل ۳۹.۷۶ سال؛ P <۰۰۱)، بیشتر احتمال داشت سیگاری فعال باشند (۱۴.۵۱٪ در مقابل ۱۳.۱۳٪، P <۰۰۱) و شیوع بیماری‌های همراه عمده (P <۰۰۱) در مقایسه با بیمارانی که آزمایش منفی کووید-۱۹ داشتند، بیشتر بود. هر دو گروه نسبت بیشتری از زنان (به ترتیب ۵۶.۱۸٪ در مقابل ۵۵.۷۷٪) و افراد غیر اسپانیایی (به ترتیب ۵۹.۰۵٪ در مقابل ۶۵.۱۱٪) داشتند.

بیمارانی که آزمایش کووید-۱۹ آنها منفی بود، با بیمارانی که آزمایش کووید-۱۹ آنها مثبت بود، از نظر سن، جنس، نژاد و قومیت با استفاده از روش تطبیق نمره گرایش ۱:۲ تطبیق داده شدند. منحنی بروز تجمعی نشان داد افرادی که آزمایش کووید-۱۹ آنها مثبت بود، در مقایسه با افرادی که آزمایش آنها منفی بود، پس از در نظر گرفتن خطرات رقابتی مانند مرگ، میزان بالاتری از ابتلا به بیماری‌های واگیردار جدید را داشتند.

مدل مخاطرات متناسب کاکس نشان داد افرادی که آزمایش کووید-۱۹ آنها مثبت بود، ۳۷٪ خطر خام بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های جدید دستگاه گوارش داشتند (نسبت خطر، ۱.۳۷؛ ۹۵٪ فاصله اطمینان، ۱.۳۰-۱.۴۴). پس از تعدیل عواملی مانند سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا، بیماری مزمن کلیه، آسم و چاقی، نسبت خطر تعدیل‌شده ۱.۱۸ بود (۹۵٪ فاصله اطمینان، ۱.۱۲-۱.۲۵). نتایج مشابهی در داده‌های غیر منطبق یافت شد.

تجزیه و تحلیل سویه‌های مختلف ویروس کووید-۱۹ نشان داد که بیشترین میزان بروز رویداد‌های جدید دستگاه گوارش در دوره سویه آلفا (۳.۹۱٪) و کمترین میزان بروز در دوره سویه دلتا (۲.۴۸٪) بوده است. در حالی که میزان بروز رویداد‌های جدید دستگاه گوارش به طور کلی بین سویه‌های پایه، آلفا، دلتا و اومیکرون قابل مقایسه بود، سویه دلتا میزان بروز قابل توجهی کمتری داشت (P <۰۵).

محدودیت‌های این مطالعه شامل سوگیری احتمالی در انتخاب، داده‌های از دست رفته یا طبقه‌بندی نادرست، عدم تجزیه و تحلیل اثرات درمان، عدم در نظر گرفتن وضعیت واکسن و عدم توانایی در کنترل همه عوامل مخدوش‌کننده به دلیل ماهیت گذشته‌نگر آن است. نویسندگان خاطرنشان کردند که این یافته‌ها نیاز به مداخلات هدفمند، به ویژه برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر را برجسته می‌کند.