به گزارش مجله خبری نگار، در یک کارآزمایی بالینی فاز ۱، تومورها در تقریباً دو سوم بیماران پس از دریافت ایمونوتراپی تجربی کوچک شدند، در حالی که درمانهای قبلی اثربخشی کمی نشان داده بودند. تعدادی از بیماران نیز ۱۲ ماه یا بیشتر پس از درمان زنده ماندند که از میانگین نرخ بقای معمول کمتر از یک سال در این موارد فراتر میرود.
این آزمایش شامل ۱۸ بیمار مبتلا به گلیوبلاستومای عودکننده بود که ابتدا تحت عمل جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور قرار گرفتند و پس از آن تزریق مستقیم سلولهای CAR T با هدف دوگانه به مایع مغزی نخاعی انجام شد. (درمان CAR T نوعی ایمونوتراپی شخصیسازیشده است که از سلولهای ایمنی خود بیمار برای درمان سرطان او استفاده میکند.)
پاسخ مثبت در ۶۲٪ از بیماران (۸ نفر از ۱۳ نفر) که پس از جراحی تومور قابل اندازهگیری داشتند، ثبت شد. در حالی که تومورها در بیشتر آنها پس از یک دوره یک تا سه ماهه دوباره رشد کردند، شاخصهای مثبتی مشاهده شد:
* دو بیمار بیش از ۶ ماه با پایداری بیماری زنده ماندند.
* از ۷ بیماری که تیم به مدت یک سال یا بیشتر تحت نظر داشت، ۳ نفر پس از ۱۲ ماه هنوز زنده بودند.
* یک بیمار با وجود شرایط پیشرفتهاش، بیش از ۱۶ ماه هیچ رشد توموری نشان نداد.
این درمان متکی بر سلولهای CAR T اصلاحشده برای هدف قرار دادن دو پروتئین رایج در تومورهای مغزی است: گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) و گیرنده اینترلوکین ۱۳ آلفا-۲ (IL۱۳Rα۲). این روش درمانی که در آزمایشگاه دکتر دونالد اورورک در دانشگاه پنسیلوانیا توسعه یافته است، مستقیماً به مایع نخاعی تزریق میشود و اثربخشی آن را در محیط پیچیده مغز افزایش میدهد.
دکتر استفن بگلی، محقق ارشد این مطالعه، گفت: «مشاهده این میزان کوچک شدن قابل توجه تومور بیسابقه است، به خصوص از آنجایی که ایمونوتراپیهای قبلی هیچ نتیجه قابل توجهی در بیماران مبتلا به GBM عودکننده نداشتهاند.»
تجزیه و تحلیلهای بیشتر، شواهدی از اثربخشی مداوم درمان پس از تزریق را نشان داد، به طوری که سلولهای CAR T یک سال بعد در مایع مغزی نخاعی برخی از بیماران شناسایی شدند و نشانههای ایمنی واضحی در بافت برداشته شده با جراحی، از جمله نفوذ گسترده سلولهای T در تومور و فعالیت ماکروفاژها، مشاهده شد.
ده نفر از ۱۸ بیمار، نوروتوکسیسیتی درجه ۳، یک عارضه جانبی شناخته شده در درمانهای CAR T، را تجربه کردند و این موارد با موفقیت مدیریت شدند که ایمنی درمان را تأیید میکند.
با توجه به این نتایج، تیم تحقیقاتی حداکثر دوز ایمن را برای آمادهسازی جهت ورود به مرحله بعدی آزمایشها تعیین کرد که بر روی بیماران تازه تشخیص داده شده تمرکز خواهد داشت، با این امید که پاسخ به درمان در صورت تجویز در مراحل اولیه پیشرفت بیماری بهتر باشد.
نتایج این آزمایش در نشست سالانه انجمن سرطانشناسی بالینی آمریکا (ASCO) در سال ۲۰۲۵ ارائه و در مجله Nature Medicine منتشر شد.
منبع: مدیکال اکسپرس