شروع درمان آلزایمر در اسرع وقت، تمرکز اصلی تحقیقات است

به گزارش مجله خبری نگار-پاریس: با وجود دهه‌ها تحقیق، دانشمندان هنوز از یافتن درمانی برای بیماری آلزایمر فاصله زیادی دارند. اما برونو دوبوا، متخصص مغز و اعصاب، به خبرگزاری فرانسه گفت که با تلاش برای «تشخیص در اولین مرحله ممکن»، امید به پیشرفت قابل توجه در سال‌های آینده وجود دارد.

سوال: تحقیقات برای یافتن درمان آلزایمر تا چه حد پیشرفت داشته است؟

در مورد ایده تشخیص هر چه زودتر، روندی به سمت اجماع وجود دارد. ما در حال آماده شدن برای این ضرورت هستیم، زیرا تقریباً مطمئن هستیم که دارو‌هایی داریم که در صورت تجویز زودهنگام، مؤثرتر خواهند بود.

این دارو‌ها در درمان آسیب‌های تروماتیک مؤثر هستند، اما در موارد پیشرفته بیماری، تأثیری بر علائم ندارند، زیرا خیلی دیر تجویز می‌شوند. وقتی علائم ظاهر می‌شوند، عفونت به مرحله پیشرفته رسیده است. چگونه به عقب برگردیم؟ متاسفانه هیچ امیدی به این موضوع نیست.

سوال: چگونه می‌توان بیماری را قبل از ظهور تشخیص داد؟

یکی از دلایلی که ممکن است امکان تشخیص زودهنگام را فراهم کند، مشکل نشانگر‌های زیستی است که امضا‌های بیولوژیکی آسیب تروماتیک ناشی از بیماری هستند.

در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی حاصل شده است. پیش از این، تشخیص آن نیاز به آزمایش‌های تصویربرداری عصبی بسیار پیچیده یا تجزیه و تحلیل مغز استخوان داشت.

امروزه، ما شاهد نتایج جالبی از نمونه‌های خون هستیم، اگرچه این آزمایش‌ها هنوز در سطح فردی غیرقابل اعتماد هستند.

ما ممکن است بتوانیم افراد در معرض خطری را شناسایی کنیم که هنوز سالم هستند، اما آسیب‌های تروماتیک دارند. اما این موضوع در حوزه تحقیقات باقی می‌ماند.

سوال: آیا تشخیص بیماری آلزایمر با استفاده از این روش به تنهایی در حال حاضر قابل اعتماد است؟

نه، ما امروز در عمل بالینی خود به هیچ وجه آماده انجام این کار نیستیم! من در حال حاضر با انجام مطالعات نشانگر زیستی در افراد عادی مخالفم. هر چقدر هم که این موضوع برای افراد دارای علائم قابل توجیه باشد، به کار بردن آن در مورد افرادی که علائمی نشان نمی‌دهند، اشتباه است.

داشتن آسیب‌های تروماتیک تضمین نمی‌کند که فرد به بیماری آلزایمر مبتلا شود. بنابراین، این خطر وجود دارد که همه بیماران دارای آسیب‌های تروماتیک را به عنوان بیماران بالقوه در نظر بگیریم.

این تأثیر شدیدی خواهد داشت: ما مردم را در معرض دارو‌های بالقوه خطرناک قرار خواهیم داد تا از بیماری‌ای که ممکن است هرگز به آن مبتلا نشوند، جلوگیری کنیم. برای افرادی که به آنها گفته شده به آلزایمر مبتلا خواهند شد، نمی‌توان جلوی شتاب زندگی را گرفت، هرچند که مطلقاً هیچ قطعیتی وجود ندارد که آنها به این بیماری مبتلا شوند.

اگر یک فرد مسن، مثلاً ۷۵ ساله، را نزد من بیاورید که از اختلالات حافظه‌ای رنج می‌برد که من با آزمایش‌ها تشخیص می‌دهم، در مکان‌یابی خود در زمان یا در یک محله جدید مشکل دارد و وقایع اخیر را به خاطر نمی‌آورد، من یک آزمایش بیولوژیکی انجام خواهم داد که تأیید می‌کند فرضیه من واقعاً درست است. این یک تشخیص بالینی-بیولوژیکی است و هر دو رویکرد باید با هم اتخاذ شوند.

(خبرگزاری فرانسه)