علائم اولیه اوتیسم ممکن است در نوزادان ظاهر شود

به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید نشان داده است که عصبی بودن، بی‌خوابی و عدم پاسخگویی ممکن است از اولین نشانه‌های اوتیسم در کودک باشد.

محققان در مجله Pediatric Research گزارش دادند که این علائم می‌تواند به والدین کمک کند تا در طول سال اول زندگی فرزندشان، اوتیسم بالقوه را تشخیص دهند. محققان می‌گویند این روش، پیشرفت قابل توجهی نسبت به روش‌های تشخیصی فعلی خواهد بود که معمولاً اوتیسم را بین سنین ۳ تا ۵ سالگی تشخیص می‌دهند.

پروفسور استفن شینکوف، از مرکز اوتیسم و ​​رشد عصبی تامپسون در دانشگاه میسوری، توضیح می‌دهد: «ما دریافتیم نوزادانی که در ۹ ماهگی بی‌قرارتر، با شرایط سخت‌تر سازگارتر، مشکلات خواب بیشتر و تأخیر بیشتری در رسیدن به نقاط عطف رشدی خود داشتند، بیشتر احتمال داشت که در ۱۲ ماهگی علائم اولیه اوتیسم را نشان دهند.»

در این مطالعه، والدین ۳۳۲ نوزاد به سوالاتی در مورد خلق و خو و سازگاری نوزادان ۹ ماهه خود پاسخ دادند، از جمله اینکه آیا متوجه شده‌اند که نوزادانشان رفتار‌هایی مانند گریه مکرر، تحریک‌پذیری، مشکل در آرام کردن و مشکل در سازگاری با محیط‌های جدید را نشان می‌دهند یا خیر.

وقتی نوزادان یک ساله شدند، والدین آنها پرسشنامه غربالگری اوتیسم را تکمیل کردند که مهارت‌های ارتباطی، حساسیت حسی و رفتار محدودکننده یا تکراری آنها را ارزیابی می‌کرد.

برای مثال، غربالگری مشخص کرد که آیا نوزادان به اسم خود واکنش نشان می‌دهند یا با صدا‌های بلند، مانند صدای جاروبرقی، وحشت‌زده می‌شوند.

نتایج نشان داد که مشاهدات والدین از رفتار فرزندشان در سنین پایین می‌تواند به طور بالقوه به تشخیص علائم اوتیسم و ​​​​تاخیر‌های رشدی بسیار زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، کمک کند.

محققان هشدار می‌دهند که هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا این علائم اولیه منجر به تشخیص رسمی اوتیسم می‌شود یا خیر.

اما محققان می‌گویند که می‌توانند به شناسایی کودکانی که ممکن است از مداخله زودهنگام بهره‌مند شوند، کمک کنند و توانایی متخصصان اطفال را در ارزیابی رشد نوزاد بهبود بخشند.

شینکوف گفت: «ما می‌خواهیم همه کودکان شکوفا شوند، چه از طریق کمک به نوزادان برای توسعه مهارت‌های زبانی نزدیک‌تر به سطح سنی مورد انتظارشان و چه از طریق توسعه مهارت‌های اجتماعی اولیه که به آنها در موفقیت در پیش‌دبستانی کمک می‌کند.»

محققان همچنین در حال پیگیری سایر معیار‌های رفتار نوزاد، از جمله روش‌های جدید برای ردیابی گریه نوزاد هستند.

با این حال، این تیم می‌گوید توصیفات والدین ابزاری کلیدی در ردیابی رشد نوزاد است.

شینکوف می‌گوید: «والدین شهودی هستند.» آنها در مورد فرزندانشان متخصص هستند و اکنون ما در تلاشیم تا راه‌های بهتری برای سنجش چیز‌هایی که آنها در فرزندانشان متوجه می‌شوند، ایجاد کنیم.

ارین آندرس، نویسنده‌ی اصلی مطالعه از دانشگاه میسوری، گفت والدین به یافته‌ها واکنش مثبتی نشان دادند.

آندرس می‌گوید: «والدین اغلب به من می‌گویند که در مورد گریه نوزادشان یا مشکل در آرام کردن او با پزشکشان صحبت کرده‌اند.» آنها از اینکه ما در حال تحقیق در مورد این موضوع هستیم خوشحال هستند و بسیار علاقه‌مندند که این ویژگی‌های نوزاد را در مراحل اولیه اندازه‌گیری کنند.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.