برنده جایزه نوبل اقتصاد: اجازه ندهید غول‌های فناوری آینده را تعیین کنند

به گزارش مجله خبری نگار-پاریس: سیمون جانسون، برنده جایزه نوبل اقتصاد و استاد دانشگاه معتبر موسسه فناوری ماساچوست، معتقد است که اعطای اختیارات گسترده به رهبران شرکت‌های بزرگ فناوری برای تصمیم‌گیری‌های حیاتی در مورد آینده، به ضرر منافع عمومی خواهد بود.

این اقتصاددان بریتانیایی-آمریکایی در مصاحبه‌ای تلفنی با خبرگزاری فرانسه، بر لزوم بهره‌مندی افراد کم‌مهارت‌تر از هوش مصنوعی تأکید کرد و خطرات اتوماسیون کار، که موضوع مورد علاقه اوست، و همچنین رابطه بین دموکراسی و رفاه اقتصادی را برجسته نمود.

سایمون جانسون به همراه دارون عجم‌اوغلو، آمریکایی-ترکیه‌ای و جیمز رابینسون، آمریکایی-بریتانیایی، جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۲۴ را از آن خود کردند.

*تحقیقات شما رابطه بین نهاد‌های دموکراتیک و پیشرفت اقتصادی را بررسی می‌کند، اما بخش بزرگی از جمعیت در کشور‌های غربی به جنبش‌های پوپولیستی روی می‌آورند، زیرا احساس می‌کنند از رشد کنار گذاشته شده‌اند. چطور این را توضیح می‌دهید؟

من در جریان انتخابات گذشته در فرانسه بودم و متخصص این کشور نیستم، اما به نظرم رسید که مردم، حتی در مناطق مرفه، احساس ناامیدی و سرخوردگی می‌کردند و احساس می‌کردند که دموکراسی اجرا نمی‌شود. همین وضعیت در ایالات متحده نیز حاکم است.

ناتوانی در دستیابی به نتایج در زندگی مردم مشکلی است که باید با ایجاد مشاغل باکیفیت‌تر آن را حل کنیم و این ضروری است: شغلی که در آن بهره‌وری فرد بالاتر باشد، حقوق او بیشتر باشد و شرایط کار و زندگی‌اش بهتر از قبل و بهتر از گذشته والدینش باشد... اگر سیستمی در این زمینه وعده‌هایی بدهد و به آنها عمل نکند، فکر می‌کنم باید انتظار ناامیدی و واکنش منفی را داشته باشیم.

نحوه ایجاد، توسعه و استقرار فناوری تأثیر قابل توجهی بر نوع مشاغلی که ایجاد می‌شوند، دارد. در مورد هوش مصنوعی، آیا منجر به افزایش بهره‌وری و دستمزد کارگران کم‌مهارت‌تر خواهد شد، یا منجر به اتوماسیون بیش از حد می‌شود و باعث می‌شود کارگران کارگاه‌ها با ماشین‌های خودکار جایگزین شوند؟

*چه کسانی در این زمینه از هوش مصنوعی سود می‌برند؟ تحصیل‌کرده‌ترین کارمندان؟

بیایید صادق باشیم، هوش مصنوعی عمدتاً برای شرکت‌های بزرگ فناوری مفید است. کسانی که این گروه‌ها را اداره می‌کنند، به عنوان قهرمانان روز دیده می‌شوند. اما فکر می‌کنم باید از خودمان بپرسیم که آیا باید این همه قدرت را به چند نفر واگذار کنیم یا نه.

چشم‌اندازی که فناوری را شکل می‌دهد بسیار حیاتی است. ما با بالاترین مقامات دولت ایالات متحده صحبت کردیم و به آنها گفتیم که اجازه ندهند بازیگران بزرگ فناوری، آنچه را که ایجاد می‌شود، نحوه استفاده از آن و چگونگی تأثیر آن بر مشاغل را کنترل کنند، زیرا آنچه ما دریافت خواهیم کرد، چشم‌انداز آنها از آینده است، نه برای مردم یا جامعه ما، بلکه برای ثروت خودشان.

*آیا نیاز به مقررات بیشتر برای شرکت‌های بزرگ فناوری وجود دارد؟

مدل اقتصادی متا (فیس‌بوک، اینستاگرام)، آلفابت (شرکت مادر گوگل) و تعداد انگشت‌شماری از شرکت‌های دیگر، متکی بر تبلیغات دیجیتال است که توجه کاربران را جلب کرده و احساسات آنها را دستکاری می‌کند. این برای سلامت روان بد است، برای کودکان بسیار بد است، و برای دموکراسی وحشتناک است، زیرا چیزی که آنها می‌خواهند این است که شما را عصبانی کنند، و از دیگران عصبانی شوند. ما باید درک کنیم که تبلیغات دیجیتال مانند تنباکو و غذا‌های ناسالم است.

من پیشنهاد نمی‌کنم که باید ممنوع شود، و فکر نمی‌کنم که این کار جواب بدهد، اما باید مالیات سنگینی بر آن وضع شود. ما (به همراه دارون عجم‌اوغلو) مالیات بسیار بالایی را برای تبلیغات دیجیتال پیشنهاد می‌کنیم که تقریباً ۲۰۰ میلیارد دلار درآمد اضافی برای ایالات متحده ایجاد می‌کند، که در این مرحله مبلغ قابل توجهی است. (..) ما پیشنهاد می‌کنیم که کنگره بخشی از این بودجه را به سلامت روان، از جمله سلامت روان کودکان، اختصاص دهد.

صرف نظر از این، وادار کردن این شرکت‌ها به تغییر مدل اقتصادی خود و کاهش وابستگی به تبلیغات، برای بسیاری، در سطوح مختلف، از جمله دموکراسی، مفید خواهد بود. ما باید شرایط را تغییر دهیم و به یافتن زمینه‌های مشترک برگردیم.

(خبرگزاری فرانسه)