به گزارش مجله خبری نگار/همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: وقتی برای نخستینبار به تصویر ثبتشده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب نگاه میکنید، شاید آن را یک کهکشان عجیبوغریب تصور کنید. اما این تنها ظاهر ماجراست. پشت این دایره درخشان، پدیدهای نادر و خارقالعاده نهفته است: حلقه انیشتین. این حلقه، نتیجه مستقیم یکی از پیشبینیهای مشهور نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین است.
حلقهای از نور؛ بازی گرانش با بینایی ما
حلقه انیشتین زمانی شکل میگیرد که نور یک کهکشان دوردست، در مسیر رسیدن به ما، از کنار یک جرم بسیار پرجرم مانند یک کهکشان دیگر یا خوشهای از کهکشانها عبور کند. این جرم عظیم با جرم خود فضا - زمان را خم میکند و باعث انحنای مسیر نور میشود.
اگر چیدمان این کهکشانها دقیقاً در یک راستا با ما باشد، نور کهکشان پشتی به شکلی دایرهای در اطراف کهکشان جلویی دیده میشود. این همان چیزی است که در تصویر تلسکوپ جیمز وب بهوضوح دیده میشود: حلقهای کامل از نور که در واقع، نور خمیده یک کهکشان بسیار دور است.
بزرگنمایی طبیعی کیهان؛ رصد کهکشانهای پنهان
این کهکشان در واقع یک کهکشان مارپیچی است و باوجود خمشدن نور، جزئیات آن بهخوبی قابلمشاهده است. خوشههای ستارهای و مناطق گازی بهوضوح هم هستند و نکته جالب اینجاست که این خمشدگی نور، تصویر را تار نمیکند، بلکه آن را بزرگنمایی میکند.
به همین دلیل است که حلقههای انیشتین، ابزارهای ارزشمندی برای اخترشناسان به شمار میروند. این پدیدههای نادر مانند ذرهبینهای طبیعی عمل میکنند و به ما اجازه میدهند که کهکشانهایی را ببینیم که بدون این کمک گرانشی، آنقدر کمنور هستند که دیده نمیشدند.