به گزارش مجله خبری نگار،جاذبههای دنیای بازیگری افراد زیادی را وسوسه میکند تا دستکم یکبار این هنر را تجربه کنند. نویسندگان دنیای هنر نیز از جمله افرادی هستند که به دلیل ارتباط نزدیکشان با بازیگران، گاه به سمت بازیگری کشیده میشوند. در این بخش، به بررسی نویسندگانی پرداختهایم که بازیگر نیز هستند.
«چهار چهارشنبه و یک کلاه گیس» عنوان مجموعه داستانی از «بهاره رهنما» بود که در سال ۸۸ توسط نشر چشمه منتشر شد. «رهنما» از کارگاههای داستان نویسی «جعفر مدرس صادقی» بهره برده است، اما داستانهای او در این کتاب، صرفا داستانهایی کارگاهی نیستند.
دفتر شعر خانم بازیگر، از آن نوع اشعاری است که میتوان آن را تلاشهای یک شاعر دانست؛ تلاشهایی که گاهی موفق به ارائه بندهایی زیبا بودهاند و گاهی نیز نه؛ بنابراین «عطسههای نحس» پیشنهادی است که خواندن آن خالی از لطف نیست.
نویسنده در این کتاب گاهی تلاش میکند ماجرایی را روایت کند، گاهی در میان روایت، دست به دامن توصیف میشود، گاهی بدون توجه به رابطه جملات، خیالبافی میکندو در کل، اصولا نه به دنبال قصه گویی است و نه شخصیت پردازی و نه حتی نوشتن داستان کوتاه!
از محمدرضا شریفینیا کنتابهای زیادی به چاپ رشیده است که نام چندتا از آنها را در تصاویر زیر میبینید:
«داستانک» در معنای عام به داستانهای بسیار کوتاهی گفته میشود که اغلب از دو صفحه بیشتر نیست؛ قصههایی که بیشتر حکایت وار هستند و در پی ارائه نکتهای اخلاقی، اجتماعی یا ...، اما «داستانک» در معنای تخصصی به داستانی گفته میشود که عناصر داستان (مثل شخصیت، روایت و ...) به فشردهترین شکل در آن حضور یافته باشند.
داستانکهای «رضا کیانیان» در کتاب «این مردم نازنین» را در طبقه اول دسته بندی میکنیم. قصه وارههایی که بیشتر به یادداشتهای روزانه ودرج اتفاقات جالب شبیه هستندتا داستانک. «این مردم نازنین» با استقبال مخاطبان مواجه شدچرا که مطالعه تجربههای یک بازیگر مطرح در کوچه و خیابان و خانه و ... لذتبخش است.