درمان پیشگیرانه موثر در برابر آنفلوانزای پرندگان

محققان دانشگاه پیتسبورگ و مرکز تحقیقات واکسن مؤسسه ملی بهداشت اثربخشی یک ایمونوتراپی امیدوارکننده را در محافظت در برابر بیماری شدید ناشی از ویروس آنفلوانزای مرغی H۵N۱ نشان داده‌اند.

به گزارش مجله خبری نگار، ایمونوتراپی شامل آنتی بادی‌های خنثی کننده گسترده‌ای است که بخش نسبتا پایداری از ویروس را هدف قرار می‌دهد و احتمال از دست دادن اثربخشی خود را در هنگام ظهور انواع جدید کاهش می‌دهد. این محافظت پایدار در برابر ویروس را فراهم می‌کند، حتی با ظهور انواع جدید، مشابه محافظت در برابر جهش‌های SARS-CoV-۲ در طول همه گیری کووید.

دکتر داگلاس رید، دانشیار ایمونولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، گفت که این نوع پیشگیری می‌تواند در مبارزه با شیوع آنفولانزای پرندگان، به ویژه در جمعیت‌های پرخطر، بسیار مفید باشد.

این تیم یک آنتی بادی خنثی (MEDI۸۸۵۲) را در میمون‌ها آزمایش کردند که در جلوگیری از بیماری شدید و مرگ پس از قرار گرفتن در معرض ویروس موثر بود. محققان همچنین توانستند حداقل غلظت این آنتی بادی را در خون تعیین کنند که به تعیین آستانه محافظتی در توسعه واکسن‌های جهانی آنفولانزا کمک می‌کند.

این مطالعه نشان داد که سطوح MEDI۸۸۵۲ در خون به مدت ۸ تا ۱۲ هفته ثابت می‌ماند، که نشان می‌دهد تجویز زودهنگام این آنتی بادی می‌تواند محافظت موثری را در ابتدای شیوع ویروس ایجاد کند.

تیم تحقیقاتی در حال توسعه و ارزیابی واکسن‌ها و آنتی بادی‌های محافظ در مدل‌های حیوانی است که از نزدیک عفونت‌های انسانی با ویروس را تقلید می‌کنند. مطالعات قبلی همچنین موفقیت در بهبود مدل‌های میمون را نشان داده‌اند که نشان دهنده علائم عفونت شدید H۵N۱ در انسان، از جمله ARDS است.

در مورد چالش‌های توسعه یک واکسن موثر آنفولانزا، محققان خاطرنشان کردند که ویروس‌های فصلی به سرعت تغییر می‌کنند و نیاز به تجدید سالانه واکسن دارند. اما آنتی بادی‌هایی که پای هماگلوتینین را هدف قرار می‌دهند - بخشی ثابت از ویروس - محافظت موثری در برابر گونه‌های متعدد ویروس آنفولانزا ایجاد می‌کنند.

ویروس H۵N۱ از سال ۱۹۹۷ تاکنون بیش از ۹۵۰ مورد را ایجاد کرده است که بیش از نیمی از موارد آن کشنده بوده است. اگرچه ایالات متحده تا ژانویه ۲۰۲۵ تنها یک مورد مرگ ناشی از این ویروس را مشاهده کرده است، اما نگرانی در مورد شیوع آن همچنان ادامه دارد، به ویژه که از پرندگان وحشی به پستانداران در نقاط مختلف جهان گسترش می‌یابد.

این مطالعه در مجله Science منتشر شد.

منبع: Medical Express

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری