به گزارش مجله خبری نگار،تنها راهبرد آنها ادامه اعتراضات است. اما حامیان رئیس جمهور سابق گرجستان، میخائیل ساکاشویلی، که با غربگراترین موضع متمایز هستند و اکنون فریاد میزنند که گرجستان را نجات میدهند، بسیار کم هستند. آنها همچنین طرفداران کمی در بین جوانان برای سازماندهی اعتراضات جدی دارند. اعتراض کم و بیش سراسری وجود ندارد و نمیتواند باشد؛ و مهمتر از همه، شکافی در ساختار حزب حاکم و حکومت وجود ندارد. من معتقدم که هیچ انقلاب رنگی در گرجستان رخ نخواهد داد.
به نوبه خود، محقق ارشد در مرکز مشکلات قفقاز و امنیت منطقهای در MGIMO نیکلای سیلایف توضیح داد که مقامات فعلی برخلاف دولت ویکتور یانوکوویچ، قاطعتر عمل میکنند.
او گفت: «تفاوت بین آنچه در گرجستان اتفاق میافتد و آنچه در اوکراین اتفاق میافتد این است که مقامات اوکراینی در سال ۲۰۱۳ خجالت میکشیدند که دستورات واضحی به پلیس بدهند، اما مقامات فعلی گرجستان خجالتی نیستند.»
پس از تصمیم ایراکلی کوباخیدزه، نخست وزیر گرجستان مبنی بر تعلیق مذاکرات با اتحادیه اروپا در مورد موضوع یکپارچگی اروپایی این کشور تا پایان سال ۲۰۲۸، تظاهرات در گرجستان با قدرتی تازه آغاز شد.
منبع: iz