سینمای ایران در دوربین پزشکیان اصلاح‌طلب و جلیلی اصول‌گرا

به گزارش مجله خبری نگار، سینمای ایران با تغییر دولت چه تغییری در سیاستگذاری‌هایش خواهد داشت؟ اگر دولت اصلاح‌طلب مسعود پزشکیان روی کار بیاید چه تحولی در مناسبات تولید و اکران ایجاد می‌شود و درصورتی‌که دولت اصولگرای سعید جلیلی تشکیل شود، داستان به چه صورتی پیش خواهد رفت؟

مخاطب این پرسش‌ها بیشتر اهالی سینما هستند تا مردم، ولی نکته اینجاست که خروجی تصمیمات در نهایت در چیدمان اکران و خواست و سلیقه سینمارو‌ها تأثیر خواهد گذاشت؛ مثلا در ۳ سال دولت سیزدهم فضای سینما برای اکران فیلم‌های کمدی باز شد و بخشی از کمدی‌های پرفروش این سال‌ها فیلم‌های پشت‌خط‌مانده دولت دوازدهم بودند.

مهم‌ترین نمونه‌اش فیلم «فسیل» است که در دولت قبلی برای دریافت مجوز نمایش دچار مشکل شده بود، ولی در دولت سیزدهم با ممیزی حداقلی اکران شد و رکورد گیشه را هم شکست.

اصلاح‌طلبان؛ حذف پروانه ساخت

نشست‌های اعضای خانه سینما با نمایندگان پزشکیان یک نکته مهم و کلیدی دارد؛ حذف پروانه ساخت که دست تهیه‌کننده و کارگردان را برای تولید باز می‌گذارد و نظر دولت در مرحله صدور پروانه نمایش اعمال می‌شود. ماجرای حذف پروانه ساخت موضوع تازه‌ای نیست و سال‌ها در موردش میان اهالی سینما و مدیران سینمایی ادوار مختلف گفتگو شده است. تعدادی از تهیه‌کنندگان و کارگردانان موافق حذف پروانه ساخت هستند و معتقدند نظارت نهایی وزارت ارشاد برای صدور پروانه نمایش کافی است و اگر پروانه ساخت حذف شود، تولید رونق می‌گیرد. از سوی دیگر این موضوع را باید درنظر گرفت که وقتی مجوز ساختی در کار نیست چه تضمینی وجود دارد محصولی که بدون نظارت ارشاد تولید شده بتواند مجوز اکران دریافت کند. این پرسش مهمی است که در این صورت تکلیف سرمایه‌ای که صرف تولید یک محصول سینمایی شده چه خواهد شد. در همه این سال‌ها برخی فیلم‌های دارای پروانه ساخت برای اکران عمومی به مشکل برخورده‌اند. اگر مجوز ساخت کلا کنار گذاشته شود، آیا صف فیلم‌های توقیفی طولانی نخواهد شد؟

اصولگرایان؛ اعتبار مجوز نمایش

در روز‌های گذشته کمپین پزشکیان به پرسش‌های خانه سینما پاسخ داده و هنوز چیزی در این رابطه از کمپین جلیلی رسانه‌ای نشده است. با این همه، نظرگاه اصولگرایان در حوزه سینما شفاف است و می‌شود به آنها استناد کرد. در حوزه سیاست‌های فرهنگی، دیدگاه اصولگرایان اعتباربخشی به مجوز‌های ارشاد است. به این ترتیب اگر سعید جلیلی، رئیس جمهور ایران شود، هیچ تهیه‌کننده‌ای پس از دریافت مجوز ارشاد نگرانی‌ای بابت اکران نخواهد داشت. سیاست تثبیت اینجاست که معنی می‌دهد. اصولگرایان پای مجوز‌هایی که صادر می‌کنند می‌ایستند و به تعبیری این شاید مهم‌ترین حسن برای هنرمندان و سینمایی‌ها، تثبیت قدرت در زمینه پروانه ساخت و نمایش باشد.

کدام گشایش؟ کدام تثبیت؟

غیبت معنادار اهالی سینما در کمپین‌های انتخاباتی، به‌معنای حذف مسئله سینما در شیوه حکمرانی نیست. اینکه شنبه آینده مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران شود یا سعید جلیلی، تفاوت زیادی در حوزه تولید و اکران خواهد داشت. هرکدام از ۲ جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا برنامه‌های متفاوتی در حوزه فرهنگ و به‌صورت مشخص سینما، خواهند داشت که نتیجه‌اش هم اهالی سینما را متاثر خواهد کرد و هم در سبد مخاطب علاقه‌مند به سینمای ایران تفاوت‌هایی را رقم خواهد زد؛ یک اردوگاه به‌دنبال گشایش است و اردوگاه دیگر به‌دنبال تثبیت. معانی ظاهری و تحت‌اللفظی از گشایش و تثبیت هم اینجا خیلی جواب نمی‌دهد و شاید آنچه گشایش نامیده می‌شود به محدودیت و تنش و تهدید سرمایه بینجامد و در مقابل تثبیت، به‌معنای اطمینان خاطر برای تولید‌کننده و مصرف‌کننده محصولات سینمایی باشد.

منبع: همشهری