به گزارش مجله خبری نگار، در نشستی که با حضور خبرنگاران در پژوهشگاه میراث فرهنگی برگزار شد این پرسش مطرح شد که آیا در یک محوطه تاریخی، خندقها، قناتها و سیستمهای آبرسانی جزو عرصه حساب میشود؟ که سجاد علیبیگی، رئیس پژوهشکده باستانشناسی، تایید کرد «سیستم آبراهه، خندق و قنات در صورتیکه در محوطه باستانی باشند، جزو عرصه هستند»
ذاتالله نیکزاد، معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری درباره بحث فرونشست گفت: فرونشست مبحث جدیدی است که به صورت میان رشتهای در میراث فرهنگی مطرح است و در یک دهه اخیر برجسته شده است و در دهههای بعد برجستهتر میشود و مسائل زیانبار بیشتری خواهد داشت. به هر حال موضوع فرونشست جوان است و چندان روی آن کار نشده است، نه تنها در میراث فرهنگی و نه در حوزه تخصصی دیگر؛ بنابراین در ابتدای راه است و در میراث فرهنگی به نسبت محیط زیست دیرتر به آن پرداختهایم، اما در پژوهشگاه دنبال آن هستیم و پرسش اصلی این است که آیا دانش میراث فرهنگی میتواند در کنترل بحرانهای فرونشست و تغییرات اقلیم کمک کند؟
وی ادامه داد: مباحث علمی به ما میگوید سرزمین ایران از گذشته با تغییرات اقلیمی درگیر بوده است، اما خود را سازگار کرده است. به هر حال گفتگوهای منسجمی در اینباره آغاز شده است تا بتوانم در یک مرکز آن را جدی دنبال کنیم، چون به یک مسأله و موضوع بحرانی تبدیل شده است.
مهدی رازانی، سرپرست پژوهشکده حفاظت و مرمت، درباره گلسنگها که روند تخریب در برخی آثار تاریخی را تشدید کرده است، گفت: متاسفانه در دورههای قبل، تجربههای خوبی درباره زدایش گلسنگها نداشتیم و رویکرد جدید پژوهشگاه درباره نحوه زدایش آنهاست که آسیب کمتری برساند، مثلا در کندوان ابتدا فکر میکردیم مشکل، گلسنگ است، بعد که مطالعات ادامه یافت متوجه شدیم گلسنگها آنجا اتفاقا مفید بودند و هستند و آنها ما را مجبور خواهد کرد برای استحکامبخشی برنامه داشته باشیم.
وی تاکید کرد: درباره گلسنگهای تخت جمشید، پاسارگاد و بیستون، دنبال روشِ زدایش هستیم که پس از شناخت انواع گونههای گلسنگ صورت میگیرد، که برخی از آنها شناسایی شدهاند.