به گزارش مجله خبری نگار،این موضوع بیانگر اهمیت نوع تربیت در سنین کودکی و نوجوانی است؛ بنابراین برای تابآور شدن بهتر است در سبک تربیتی، برنامه و الگو داشت. متأسفانه امروزه تابآوری کودکان آنچنان که بایست مورد توجه قرار نگرفته است. برخی از کودکان با کوچکترین تنش و رفتاری خلاف میلشان واکنشی غیرعادی و بزرگ نشان میدهند. والدین و مربیان نقش مهم و کلیدی برای تربیت تابآورانه کودکان دارند.
آنچه که همواره در فرایند رشد کودک مهم و ضروریست دریافت عشق بدون قید و شرط از طرف والدین و مراقبان است. اما این به تنهایی برای پرورش کودکان کافی نیست، بلکه آنها بایستی فرصت یابند تا عشق و حمایت از دیگران را تجربه کرده و بیاموزند.
کودک باید احساس کند والدین و دیگر اعضای خانواده، معلمان و دوستانش او را دوست دارند، میپذیرند، به او احترام میگذارند و در مواقع لزوم حمایتگر هستند.
"برگرفته از کتاب تابآوری، منابع و گفتمان"
تهیه و تنظیم نجمه عبادتی
در پروژه جهانی تابآوری صرف نظر از عوامل مهمی، چون خلق و خو، ذات و ساختار ژنتیک بهعنوان ۳ منبع مهم در افزایش تابآوری مطرح شده است.
اگر والدین و مربیان بتوانند در سبک تربیتی خود برای کودکان منابع را غنیتر کنند؛ نهایتا کودکان با تاب آوری و توانایی بیشتری با سختیها مواجه میشوند.
بعد از تحقیقات گسترده و طولانی در پروژه جهانی تاب آوری اعلام شد " من دارم. من هستم. من میتوانم" به عنوان ۳ منبع اصلی و مهم در تاب آوری معرفی شدند.اولین منبع برای تاب آوری کودکان من دارم است: گنجینه عشق و محبت کودکان دارایی آنها محسوب میشود. اگر آنها بدانند به هنگام خطر یا زمانهایی که لازمست چیزی یاد بگیرند؛ همراهانی کنار خود دارند و بدون قید و شرط دوست داشته میشوند، روابطشان در جمع خانواده، معلمان ودوستان مبتنی بر پذیرش و اعتماداست؛ احساس امنیت خاطر بیشتری میکنند.
همچنین والدین و مربیان میبایست قوانین و اصول روشن و واضحی را برای کودکان به عنوان ساختار وضع کنند وانتظار رعایت همان اصول را از کودکان داشته باشند. محدودیتها و عواقب رفتار باید به وضوح بیان و درک شوند تا، زمانی که قانون توسط کودک شکسته میشود او تشخیص دهد که اشتباه کرده و حال باید منتظرپیامدها یا بخشش باشد و درصورت تبعیت مورد تحسین قرار گیرد.
روابط مبتنی بر اعتماد و ساختار و قوانین درخانه، الگوها از دیگر داراییهای کودکان محسوب میشود.
اعضای خانواده، بزرگسالان، همشاگردیها باید به شیوهای عمل کنند که نشان دهند رفتار کودک در خانواده و نسبت به دیگران قابل پذیرش است.
بزرگسالان الگوی اخلاقی کودک محسوب میشوندو ممکن است کودک را با شعائر مذهبی نیز آشنا کنند.
از دیگر وظایف مهم در این نوعِ تربیت تشویق فعالیتهای مستقل کودک است. زمانی که او بدون کمک دیگران فعالیتی درست را مستقل انجام میدهد بایستی بصورت کلامی یا عملی از طرف بزرگترها تشویقی متناسب با عملش دریافت کند.
همچنین او باید بتواند بصورت مستقیم یا از طریق خانواده به خدمات پایداری نظیر دکتر، مدرسه، معلم، پلیس، خدمات اجتماعی دسترسی داشته باشد.
دومین منبع مهم تاب اوری (من هستم) میباشد:من هستم به نوعی پرداختن به نقاط قوت درونی و شخصی کودک است که شامل احساسات، رویهها و عقاید درونی او میشود.
کودک تاب آور میگوید:من دوست داشتنی و خوش اخلاق هستم. او میداند که دیگران دوستش دارند پس سعی بر انجام کارهای جالب برای عزیزتر شدن دارد. میتواند توازن خوبی بین برونگرایی و سکوت در واکنش به رفتار دیگران داشته باشد. دیگران را دوست دارد، ناراحتی هایشان را حس میکند و به آنها دلداری میدهد.
کودک تاب آور خود را شخص مهمی میداند و به آن افتخار میکند.
اجازه نمیدهد تا کسی تحقیرش کندو هنگام بروز مشکل با عزت نفس و اعتماد به نفس آن را حل میکند.
کارهایش را مستقل انجام میدهد و مسئولیت اعمال و رفتارش را میپذیرد او میداند که میتواند گاهی روی کمک دیگران حساب کند. قدرت تمیز درست و نادرست را دارد و باور دارد که همیشه حق پیروز است. ممکن است آن را باور به خدا و معنویت بیان کند.
سومین منبع مهم تاب آوری " من میتوانم" میباشد: تمرکز بر تواناییها و مهارتها دارد که بر عوامل تاب آوری اجتماعی و شخصی موثر است. یادگیری این مهارتها به واسطهی تعامل با دیگران ایجاد میشود.
برقراری ارتباط و ابراز افکار و احساسات عامل مهمی در بالارفتن تاب آوری بشمار میآید. سنجیدن ماهیت و میزان یک مشکل، به وقت لزوم کمک گرفتن از دیگران و پیدا کردن راهکار خلاق و جدید برای حل مسئله از دیگر ابزار توانمند یک کودک تاب آور محسوب میشود.
او احساساتش را تشخیص میدهدروی آنها اسم میگذارد و بصورتی که باعث جریحه دار شدن احساسات دیگران نشود بیان آنرا میکند. توانایی مدیریت
انگیزههای منفی (تخریب وسایل، کتک زدن...) از مهارتهای مهم اوست و با شناختی که از خلق و خوی خود و دیگران به دست میآورد در موقعیتهای مختلف رفتار شایستهای را بروز میدهد.
کودکان به مرور و به شیوههای مختلف رشد میکنند. آنها برای آموحتن برخی اطلاعات ممکن است خیلی کوچک باشند یا حتی بچههای بزرگتر هم با توجه به سن تقویمی خود ار بعضی از مسائل سر درنیاورند. در نهایت عکس العملهایی که دربرابر مواجه شدن با مشکلات از خود بروز میدهند سنگ محک خوبی است تا نشان دهد والدین و مراقبان چه اندازه تاب آوری در کودک را بهبود بخشیده اند.