آنجا که استقلال یک فرمانده ندارد

به گزارش مجله خبری نگار، استقلال با وجود داشتن بازیکنانی خوب و متعدد در دو کانال کناری زمین و مدافعان وسطی قدرتمند و البته هافبک‌هایی پرتحرک و گل‌ساز و گلزنی مانند سعید مهری و آرش رضاوند، در پست هافبک وسط فاقد بازیکنان کارگشایی است که در گذشته دور و نزدیک در اختیار داشت و برخی از آن‌ها برای خود یلی بودند.

اینک استقلال یامگان و حردانی را در پیستون راست و جلالی و سلمانی را در پیستون چپ در اختیار دارد و مرادمند مرکز خط دفاعی را محکم کرده و حتی در کار‌های تهاجمی و گلزنی که اکثر ناظران آن را نقطه ضعف اصلی آبی‌ها می‌انگارند، آن‌ها از توسل به محمدی و مطهری ضرری ندیده‌اند و هافبک‌های تهاجمی و غافلگیرکننده‌ای مانند مهدی‌پور که ناگهان همچون یک مهاجم کاذب عمل می‌کنند و به درون محوطه جریمه می‌زنند و ضربات آخر را می‌نوازند، بار‌ها به نجات این تیم آمده‌اند.

با این حال در مرکز خط میانی، آنجا که استقلال باید یک لیدر و یک بازی‌ساز درجه اول در اختیار داشته باشد، فقدان چنین متاعی کاملاً به چشم می‌خورد.

فرد انتخابی جواد نکونام برای چنین پستی در برخی روز‌ها روزبه چشمی بوده که اگرچه بعد از گلزنی فراموش نشدنی‌اش مقابل ولز در جام جهانی ۲۰۲۲ رنسانسی تازه در احوالات فنی وی مشاهده شد، اما به هیچ روی و به طور ذاتی و فنی و فردی یک لیدر و فرمانده واقعی نیست و همچون گذشته بیشتر یک بازیکن تخریبی و متوقف کننده حریفان است تا سازنده حرکات آهنگین و زیبا و طراح و مجری پاس‌های کارگشای رو به جلو برای مهاجمان تیم که این‌ها البته از وظایف بدیهی یک هافبک وسط محوری است.

استقلال در ۲۰ سال اخیر در این پست امثال محمود فکری، مجتبی جباری، فرشید اسماعیلی، مسعود ریگی و با قدری ارفاق فرشید باقری را در خدمت داشت و حتی خود جواد نکونام در واپسین سال‌های بازیگری‌اش در همین پست یک سال و نیم برای آبی‌ها به میدان آمد. اینک چنین مهره کلیدی و راهگشایی در اردوی آن‌ها نیست و هرچند با همت حسین حسینی آن‌ها بسیار کم گل می‌خورند و می‌توانند در اکثر روز‌ها با زدن یک گل هم برنده شوند، اما هافبک وسط خلاقی که جباری‌وار تیم را به سمت جلو به حرکت درآورد، در جمع آبی‌ها مشاهده نمی‌شود. این کمبودی است که نکونام باید به طور جدی برای رفع آن در ادامه لیگ طولانی بیست و سوم چاره‌ای بیندیشد وگرنه خسران‌های نه چندان کم آن را متحمل خواهد شد.