به گزارش مجله خبری نگار، به نقل از ژاپن تودی، بادهای خورشیدی یکی از ویژگیهای دائمی منظومه شمسی است. این جریان مداوم از ذرات باردار خورشید فضای بین سیارهای را پر میکند.
همچنین بادهای خورشیدی روی زمین تندبادها ژئومغناطیسی را سبب میشود که ممکن است ماهوارهها را مختل کند و به تشکیل هالههای عجیب (شفق شمالی و جنوبی - در عرضهای جغرافیایی بالا) منجر میشود.
اما اینکه خورشید دقیقا چه میزان بادهای خورشیدی تولید میکند، هنوز کاملا مشخص نیست. اطلاعات جدید رصدهای فضاپیمای خورشیدی «سولار اربیتر» احتمالا پاسخی برای این سوال فراهم میکند.
محققان اعلام کردند سولاراربیتر چند جت (جریان پرقدرت ذرات) کوچک از ذرات باردار را ردیابی کرده که از کرونای خورشید با سرعت مافوق صوت به مدت ۲۰تا ۱۰۰ ثانیه جدا شدند.
این جتها از ساختارهایی روی کرونا به نام چالههای کرونایی خارج میشدند که میدان مغناطیسی خورشید به فضا میگستراند. این جریانهای مواد «جریان شعلههای پیکو» نام گرفته اند که دلیل آن اندازه کوچکتر آنها بوده است. آنها از مناطقی با عرض چند صد مایل به وجود میآیند که در مقایسه با مقیاس عظیم خورشید، که قطر آن ۸۶۵ هزار مایل (۱.۴ میلیون کیلومتر) است، بسیار کوچک به حساب میآید.
لاکشمی پرادیپ چیتا از انستیتو مکس پلانک تحقیقات منظومه شمسی در آلمان و محقق ارشد پژوهش مذکور در این باره مینویسد: ما معتقدیم این جتهای کوچک در حقیقت منبعی عظیم از توده و انرژی هستند که بادهای خورشیدی را نگه میدارند.
بادهای خورشیدی شامل پلاسما (گازهای یونیزه شده یا گازهایی که در آن اتمها الکترون شان را از دست داده اند) و بیشتر اوقات شامل هیدروژن یونیزه هستند.
چیتا در این راه میگوید: برخلاف بادها روی زمین که درجهان میچرخد، بادهای خورشیدهای از بخش خارجی ستاره به فضای بین سیارهای خارج میشود. زمین و سایر سیارات منظومه شمسی در حالی که به دور خورشید میچرخند، از میان بادهای خورشیدی حرکت میکنند. در این میان، میدان مغناطیسی و جو زمین به عنوان سپر عمل میکنند و با مسدود کردن ذرات مضر و تشعشعات خورشید از زندگی محافظت میکنند. اما باد خورشیدی به طور مداوم از خورشید به بیرون منتشر میشود و حباب پلاسمایی به نام هلیوسفر را متورم میکند که سیارات را در بر میگیرد.
دادههای این تحقیق سال گذشته توسط یکی از سه تلسکوپ روی ابزاری به نام Extreme Ultraviolet Imager در مدارگرد خورشیدی، یک کاوشگر رصد خورشید که توسط آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایالات متحده ناسا ساخته شده بود و در سال۲۰۲۰ پرتاب شد، به دست آمده است.