به گزارش مجله خبری نگار، این اولین پیشرفت مدرن در آنتی بیوتیکهای مصنوعی نیست چراکه اکنون تحقیقات زیادی روی یافتن راههای جدیدی برای مقابله با باکتریهای کشنده متمرکز شده که به طور فزایندهای داروهای قدیمی را از دور خارج میکند.
این مولکول جدید با اختلال در توانایی باکتری برای تشکیل یک لایه لیپیدی بیرونی عمل کرده و هم پاتوژن را میکشد و هم آن را قابلیت تکثیر آن را از بین میبرد. پاسخی که میتواند با مقاومت آنتی بیوتیکها ایجاد شده و درمان عفونتها را بسیار دشوارتر میکند.
پی ژو (Pei Zhou) محقق ارشد این مطالعات و پروفسور بیوشیمی در دانشکده پزشکی دوک، گفت: اگر سنتز غشای خارجی باکتری را مختل کنید، باکتریها بدون آن نمیتوانند زنده بمانند. ترکیب LPC-۲۳۳ با تشکیل لیپید در هر باکتری که روی آن آزمایش شد، مختل شد. در میان ۲۸۵ سویه باکتریایی که در برابر آن قرار گرفت، از جمله برخی با مقاومت آنتی بیوتیکی بالا، همه آنها را به طور موثر و سریع از بین برد.
ژو گفت: LPC-۲۳ میتواند زنده ماندن باکتریها را در عرض چهار ساعت ۱۰۰ هزار برابر کاهش دهد. در حالی که تمام آزمایشها تاکنون بر روی مدلهای موش انجام شده است، زمانی که به صورت خوراکی، داخل وریدی و به شکم تزریق شد، موفقیت آمیز بود. به گزارش سیناپرس، LPC-۲۳۳ همچنین قادر به هدف قرار دادن چیزی بود که معمولاً دوز کشنده باکتری مقاوم به چند دارو بود و شاید سختترین ابر میکروب برای شکست با مداخلات پزشکی فعلی باشد.
ژو درباره کار خود در ابتدا با سایر محققان، گفت: ما متوجه شدیم که میتوانیم ترکیب را تغییر داده و آن را بهتر کنیم. این به روشی مناسب برای مهار تشکیل لیپید منجر شده که سیستم را مختل میکند. علاوه بر این، پس از اتصال ترکیب به LpxC، شکل خود را تغییر میدهد تا به یک کمپلکس پایدارتر تبدیل شود. مهمتر از همه، این موضوع به آن ثبات میدهد تا طول عمر باکتریها را بیشتر کند.
او در پایان گفت: ما معتقدیم که این ابردارو قدرتمند است، زیرا اثر نیمه دائمی روی آنزیم دارد. حتی پس از اینکه داروی غیر متصل توسط بدن متابولیزه شد، آنزیم همچنان به دلیل فرآیند تجزیه بسیار کند مهار میشود.