آب سیاه چه زمانی رخ میدهد؟

به گزارش مجله خبری نگار،معمولا تغییرات فشار چشم که می‌تواند به بینایی آسیب برساند توسط خود فرد احساس نشده و زمانی بیمار پی به مشکل خود می‌برد که خیلی دیر شده است. به همین دلیل محققان توصیه می‌کنند کلیه افراد و به ویژه کسانی که سابقه خانوادگی ابتلا به گلوکوما دارند، از میانسالی به بعد مرتباً به چشم پزشک مراجعه کنند.

متخصصین چشم پزشکی معتقدند:فرد نباید منتظر این باشد که فشار به عصب بینایی وی آسیب برساند، بلکه باید با مراقبت‌های بهداشتی منظم بینایی خود را حفظ کند.

دکتر تارا اورورک، اپتومتریست مرکز ایالتی سلامت چشم پن در این رابطه می‌گوید: بعضی از مردم می‌گویند که نیازی به عینک ندارند، بنابراین نیازی به مراجعه به چشم پزشک ندارند. برای همه افراد به ویژه برای افراد بالای ۵۰ سال مهم است که سالانه معاینه بینایی را برای نظارت بر سلامت چشم خود انجام دهند.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، حدود ۳ میلیون آمریکایی مبتلا به گلوکوما هستند و آمار‌های بین المللی نیز نشان می‌دهد این بیماری دومین عامل نابینایی در جهان است.

علت یا مکانیسم دقیق گلوکوم زاویه باز در حال حاضر ناشناخته است، ولی خوشبختانه ما می‌توانیم فشار چشم را مدیریت کنیم هرچند هنوز درمانی برای این بیماری وجود ندارد.

به گفته متخصصین، هم وراثت و هم افزایش سن می‌توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. متخصصین توصیه می‌کنند که افراد بالای ۵۰ سال حتی با بینایی کامل حداقل سالیانه یکبار آزمایش گلوکوما را انجام دهند. در این میان فردی که یکی از اعضای خانواده اش مبتلا به گلوکوما است باید زودتر اقدام به انجام آزمایش کند.

برخی بیماران ممکن است علائم اولیه‌ای مانند درد، تاری دید و حساسیت به نور را تجربه کنند، اما بسیاری از آن‌ها در اوایل بیماری هیچ علامتی ندارند. متاسفانه کاهش بینایی محیطی ناشی از گلوکوما جریانی پیشرونده و آهسته دارد که غیر قابل برگشت است.

شواهد نشان می‌دهد: در نهایت، افراد مبتلا به این بیماری بدون درمان، بینایی کامل را از دست خواهند داد. با این حال، گلوکوم به ویژه در مراحل اولیه قابل درمان است.

برای تشخیص گلوکوم، پزشکان برای تعیین فشار چشم، فرد را آزمایش می‌کنند. فشار معمولی از ۱۰ میلی متر جیوه تا ۲۱ میلی متر جیوه است.

چشم پزشکان برای بررسی گلوکوما معمولا از دستگاهی به نام تونومتر گلدمن استفاده می‌کنند. با این آزمایش، قطره ویژه‌ای چشم را بی حس می‌کند، سپس دستگاه به آرامی روی سطح جلوی چشم ضربه می‌زند.

یک درمان رایج استفاده از قطره‌های چشمی است که باید به طور نامحدود ادامه یابد. انواع قطره‌ها اثرات متفاوتی خواهند داشت. برخی از قطره‌ها باعث کاهش تولید مایع داخلی چشم شده و برخی دیگر به بهبود خروج مایعات کمک می‌کنند.

گفتنی است دارو‌های خوراکی نیز می‌توانند فشار را در چشم کاهش دهند و لیزر درمانی‌های جدید هم می‌تواند خروج مایع را از طریق سیستم تخلیه چشم افزایش دهد. البته تحت هر شرایطی، برای پایین نگه داشتن فشار در چشم معمولاً به دارو نیاز است.

در خاتمه باید توجه داشت گزینه‌های جراحی شامل نصب لوله‌های کوچکی به نام استنت است که به پاکسازی مایع چشم کمک می‌کنند.