به گزارش مجله خبری نگار،هسته اولیه سیارات به صورت دانههای میکروسکوپی گرد و غبار شن مانند یا دوده شروع میشود. با گذشت زمان، دانههای گرد و غبار به هم میچسبند و سنگریزههایی را تشکیل میدهند. سنگریزهها کنگلومرا برای تشکیل سیارههای سنگی تشکیل داده و سیارههای کوچک به آرامی با هم برخورد میکنند تا هستههای سیارهای ایجاد شود. با این حال، معمولا مواد خام مورد نیاز برای تشکیل گرد و غبار سیارهای از جمله عناصری مانند سیلیکون، منیزیم، آلومینیوم و آهن نسبتاً کم هستند.
طی این مطالعات جدید پژوهشگری به نام اولیویا جونز و همکارانش با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب و تصویربرداری فروسرخ که میتواند تشعشعات گرمایی ساطع شده از غبار گرم را تشخیص دهد، صدها ستاره جوان کم جرم را در ناحیه ستاره زایی SMC به نام NGC مشاهده کردند. این ستاره جوانتر و کم جرمتر از خورشید منظومه شمسی هستند.
طی این مطالعات نویسندگان نشانههایی از گرد و غبار را در نزدیکی ستارگان جوان شناسایی کردند که به این معناست که سیارات باید با بالغ شدن این ستارههای جوان شکل بگیرند.
یافتههای این مطالعه نشان میدهد:فراوانی عناصر تشکیل دهنده سنگ در ناحیه ستاره زایی مشابه کهکشانهای بسیار دورتر، در یک جابجایی دورهای در تاریخ کیهان در حدود ۱۱ تا ۱۲ میلیارد سال پیش رخ میدهد که ستارهشناسان آن را ظهر کیهانی مینامند.
با توجه به اینکه احتمال تشکیل سیاره در ناحیه ستاره زایی وجود دارد، نویسندگان استنباط میکنند که سیارات ممکن است در این دوره زمانی و پس از آن تشکیل شوند. این نتایج میتواند بینش ما را نسبت به تشکیل جهان هستی و چگونه شکل گیری سیارات و ستارگان امروزی شکل دهد.