به گزارش مجله خبری نگار،این عینک آزمایشی توسط تیمی در آزمایشگاه رابطهای کامپیوتری هوشمند برای تعاملات آینده (SciFi) دانشگاه کورنل ساخته شده است. در این عینک دو بلندگوی مینیاتوری رو به پایین در قسمت زیرین قاب زیر یک لنز نصب شده اند، در حالی که دو میکروفون کوچک در زیر قاب دیگری قرار دارند. بلندگوها امواج صوتی نامفهومی را منتشر میکنند که از دهان کاربر منعکس میشود و به سمت میکروفون برمی گردد.
این پژواکها در زمان واقعی توسط یک الگوریتم یادگیری عمیق در تلفن هوشمند متصل به بی سیم تجزیه و تحلیل میشوند. این الگوریتم برای مرتبط ساختن پژواکهای خاص با حرکات دهان خاص آموزش داده شده که به نوبه خود با دستورات خاص به زبان بی صدا مرتبط هستند.
عینک اکو اسپیچ (EchoSpeech) در حال حاضر قادر است ۳۱ دستور از این قبیل را با دقت ۹۵ درصد تشخیص دهد و تنها به چند دقیقه آموزش برای هر کاربر نیاز دارد. مهمتر از همه برای افرادی که نگرانیهای مربوط به حفظ حریم خصوصی دارند، این سیستم هیچ دوربینی را در خود جای نداده و هیچ اطلاعاتی را به اینترنت ارسال نمیکند.
علاوه بر این، از آنجایی که این عینک از یک دوربین پرقدرت استفاده نمیکند، با یک بار شارژ باتری میتواند تا ۱۰ ساعت کار کند. در مقابل، محققان ادعا میکنند که سیستمهای مبتنی بر دوربین آزمایشی تنها برای حدود ۳۰ دقیقه استفاده در هر بار شارژ مناسب هستند. گفتنی است که پژوهشگران در حال حاضر روی تجاری سازی این فناوری کار میکنند.
رویدونگ ژانگ (Ruidong Zhang) پژوهشگری که رهبری این مطالعه را بر عهده دارد، میگوید: برای افرادی که نمیتوانند صداها را ادا کنند، این فناوری گفتار بیصدا میتواند یک سنتزکننده عالی صدا باشد که این میتواند صدای بیماران را بازگرداند.
گفته میشود سیستم EarCommand دانشگاه بوفالو، کلماتی را که به صورت بیصدا گفته میشود، از طریق یک هدفون میخواند که تغییر شکلهای مجزای کانال گوش را که توسط حرکات خاص دهان ایجاد میشود، تشخیص میدهد.