مارمولک‌ها نسل تغییر یافته دایناسور‌ها

به گزارش مجله خبری نگار،در یک مطالعه جدید در دانشگاه پورتسموث، یک تیم بین المللی از محققان مورفولوژی فک، ساختار دندان و الگو‌های سایش دندانی خزندگان لب دار و بی لب را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند:همانطور که قبلا تصور می‌شد دهان تی رکس بیشتر شبیه دهان مارمولک است تا کروکودیل.

توماس کالن (Thomas Cullen) سرپرست این مطالعه و استادیار دیرینه زیست شناسی در دانشگاه آبرن می‌گوید: اگرچه در گذشته بحث می‌شد که دندان‌های دایناسور‌های درنده ممکن است بیش از حد بزرگ باشد که با لب پوشانده شوند، مطالعه ما نشان می‌دهد که در واقع، دندان‌های آن‌ها به طور غیر معمول بزرگ نبوده است. حتی دندان‌های تیرانوزورس‌ها در مقایسه با اندازه جمجمه نسبت به دندان‌های مارمولک‌های شکارچی فعلی نیز دارای تناسب هستند و این ایده را که دندان‌های این دایناسور غول‌پیکر بوده و بیرون از لب‌ها قرار می‌گرفته، رد می‌کند.

در واقع، دانشمندان بر این باورند که ساختار دهان آن‌ها شبیه تواتارا، خزنده کوچک مارمولک مانند نیوزلندی است که نسب مستقیمی از دایناسور‌ها دارد. همچنین دهان آن‌ها با برخی از مارمولک‌ها که هیچ کدام از بستگان نزدیک تروپود‌ها نبودند، اشتراکات زیادی داشت.

درک لارسون (Derek Larson) پژوهشگر دیرینه شناسی در موزه سلطنتی در کانادا، می‌گوید: این کاملاً قابل توجه است که دندان‌های تی رکس و مارمولک‌ها چقدر شبیه هستند. از کوچکترین مارمولک‌ها گرفته تا اژد‌های کومودو، دندان‌ها تقریباً به یک شکل عمل می‌کنند. بنابراین، مانیتور‌ها را می‌توان بر اساس این شباهت عملکرد، با حیوانات منقرض شده مانند دایناسور‌های تروپود مقایسه کرد.

لارسون می‌افزاید: این مطالعه نشان می‌دهد که اندازه جمجمه و دندان‌های دایناسور‌ها نسبت به مارمولک‌های امروزی دارای تناسب است. همچنین، با بررسی فسیل‌ها، دانشمندان دریافتند که سوراخ‌های آرواره‌های تروپود که اعصاب و خون برای بافت دهان را در خود جای می‌دهند، بسیار بیشتر شبیه سوراخ‌های جمجمه مارمولک‌ها هستند تا تمساح ها.

کرستین برینک (Kirstin Brink) استادیار دیرینه شناسی در دانشگاه مانیتوبا و یکی دیگر از محققان این مقاله گفت: همانطور که هر دندانپزشکی به شما می‌گوید، بزاق برای حفظ سلامت دندان‌ها مهم است. دندان‌هایی که توسط لب‌ها پوشانده نشده اند، خطر خشک شدن دارند و ممکن است در هنگام تغذیه یا درگیری آسیب بیشتری ببینند. این قضیه کاملا در کروکودیل‌ها دیده می‌شود، اما در دایناسور‌ها این طور نیست.

وی افزود: دندان‌های دایناسور‌ها مینای بسیار نازکی دارند و دندان‌های پستانداران دارای مینای ضخیم هستند. مینای دندان کروکودیل کمی ضخیم‌تر از مینای دایناسور است، اما به ضخامت مینای پستانداران نیست. برخی از گروه‌های پستاندار وجود دارند که دندان‌های بیرون از لب دارند، اما مینای آن‌ها برای مقاومت در برابر قرار گرفتن در معرض تغییرات اصلاح شده است.

در حالی که این مطالعه بینش‌های تازه‌ای در مورد چگونگی تغذیه حیوانات و حفظ سلامت دندان‌ها به وجود می‌آورد، همچنین به اکولوژیست‌های تکاملی راه‌های جدید هیجان انگیز اکتشاف را ارئه می‌دهد.