ستادی که دیر از خواب بیدار شد؛ یک روال تکراری در مسیر بازی‌های آسیایی

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: ستاد عالی بازی‌های آسیایی و المپیک جلسه گذاشته تا شاخص‌ها را برای حضور رشته‌ها و تیم‌های ورزشی ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو تعیین کند. روالی که سال‌هاست انجام می‌شود، اما انگار هر بار باید تکرار شود.

قرار بوده بازی‌های آسیایی هانگژو شهریور گذشته برگزار شود، اما به خاطر کرونا و البته برخی مسائل سیاسی، این بازی‌ها یک سال به تعویق افتاد و با وجود این تأخیر و در شرایطی که کمتر از ۱۰ ماه به شروع بازی‌ها مانده، به تازگی مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک یادشان افتاده تا شاخص برای نحوه اعزام کاروان ایران تعیین کنند.

جالب است که حرف‌ها هم قدیمی است. صحبت از تقسیم فدراسیون به سه گروه است. گروهی که شانس قطعی مدال‌آوری دارند. گروهی که مدال‌آوری‌شان نسبی است و گروهی دیگر که اهداف دیگری از اعزام‌شان وجود دارد. مانند برخی تیم‌های بانوان که گفته می‌شود برای حمایت از ورزش زنان و فراهم کردن فرصت رقابت با تیم‌های خوب، باید بازی‌های آسیایی را ببینند یا مثلاً برخی رشته‌های مردان که در شروع مسیر مدال‌آوری هستند. مانند بسکتبال سه نفره زنان، اسکواش و یا حتی تنیس که در دوره قبل بازی‌های آسیایی با همین استدلال شانس حضور در بازی‌های آسیایی را پیدا کردند.

برای این دوره همان حرف‌های تکراری شنیده می‌شود به طوری که مناف هاشمی همین موارد را به زبان می‌آورد و جالب است که می‌گوید این مسائل در ستاد عالی در حال بررسی است. حمید سجادی با افتخار و طوری که انگار برای بار اول است که این اتفاق می‌افتد، از روندی که طی شده خبر می‌دهد و محمود خسروی وفا، از اعزام کاروان کیفی می‌گوید.

مسئولان رده بالای ورزش که انگار از خواب بیدار شده‌اند، طوری با مقوله اعزام کاروان به بازی‌های آسیایی هانگژو برخورد می‌کنند که گویا چهار سال تا بازی‌های آسیایی وقت است و فرصت دارند که برخی چیز‌ها را از نو شروع کنند یا اینکه پیش از این مسئولان قبلی چنین راهی را نرفته‌اند. برخی از این مدیران در چند دوره قبل که کاروان ایران به بازی‌های آسیایی و پارآسیایی رفته، عضو ستاد عالی بوده‌اند و خیلی خوب می‌دانند چه مسیری طی شده و جالب است که باز همان مسیر را می‌روند.

تبیین شاخص برای اعزام کاروان ایران به بازی‌های آسیایی، نه تنها نشان دهنده تعیین استاندارد نیست، بلکه بخوبی نشان می‌دهد ورزش ایران چه اوضاع نگران‌کننده‌ای دارد که در آستانه حضور در بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی تازه قرار است برای انتخاب نفراتش، شاخص تعیین شود.

سال‌هاست که جلسه‌های طولانی و مستمری در بدنه مدیریت ورزش به تعیین شاخص گذشته و هر بار که تغییری صورت می‌گیرد، مدیران بعدی، باز شاخص تعیین می‌کنند! انگار که همه چیز از نو شروع می‌شود.
شرایط اعزام کاروان ایران به بازی‌های آسیایی، چقدر تغییر کرده که حالا نیاز است باز همه چیز از اول بررسی شود. جز کشتی، تکواندو، تیراندازی، کاراته، قایقرانی، والیبال، بسکتبال و دو، سه رشته دیگر، مگر چند رشته داریم که در بازی‌های آسیایی مدال‌آور باشند که حالا نیاز است باز شاخص تعیین کرد؟

نکته دیگری که قابل تأمل است، اینکه هر بار که ماه‌ها صرف تعیین شاخص شد، در نهایت زور کدخدامنشی به نتیجه نشست‌های تخصصی چربیده و میزان نزدیکی رؤسای فدراسیون‌ها به هیأت اجرایی تعیین کرده که چه رشته‌هایی راهی بازی‌های آسیایی شوند؛ مانند تصمیمی که در مورد برخی رشته‌ها مثل رشته‌های رزمی یا راکتی در دوره قبل گرفته شد. در دقیقه ۹۰ و در شرایطی که برخی رشته‌ها هیچ شانسی برای اعزام نداشتند، مسافر بازی‌های آسیایی شدند، بدون اینکه بعد از بازی‌ها گزارشی داده شود، مبنی بر اینکه این حضور چه نتیجه‌ای داشته است.

پس خیلی به نتیجه این نشست‌ها هم نمی‌توان امیدوار بود و چیزی که امروز دیده می‌شود، حرف‌ها، کار‌ها و یک روال تکراری است که بعید است خیلی در رده‌بندی ایران هم تأثیری داشته باشد. واقعیت ورزش ایران چیزی بین رده پنجم و ششم آسیا است و مشخص نیست دقیقاً در این نشست‌ها چه هدفی دنبال می‌شود و قرار است چه سیاستی ورزش ایران را از این واقعیت دور کند؟