چرا زن‌ها در رابطه جنسی ارضا نمی‌شوند؟ علت، علائم و درمان

اختلال ارگاسم چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از هلث لاین، اختلال عملکرد ارگاسم شرایطی است که زمانی رخ می‌دهد که فردی برای رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشد. این مشکل حتی زمانی که فرد از نظر جنسی تحریک می‌شود و تحریک جنسی کافی وجود دارد نیز رخ می‌دهد. هنگامی که این وضعیت در زنان رخ می‌دهد، به عنوان اختلال ارگاسم زنان شناخته می‌شود. مردان نیز ممکن است اختلال ارگاسم را تجربه کنند، اما این بسیار کمتر است.

چه چیزی باعث اختلال در ارگاسم می‌شود؟

تعیین علت اصلی اختلال ارگاسم می‌تواند دشوار باشد. زنان ممکن است به دلیل عوامل فیزیکی، عاطفی یا روانی در رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند. عوامل تشدید کننده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*سن بالاتر

*شرایط پزشکی، مانند دیابت

*سابقه جراحی‌های زنان، مانند هیسترکتومی (برداشتن رحم)

*استفاده از برخی داروها، به ویژه مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برای افسردگی

*اعتقادات فرهنگی یا مذهبی

*خجالتی بودن

*احساس گناه در مورد لذت بردن از فعالیت جنسی

*سابقه سوء استفاده جنسی

*شرایط سلامت روان، مانند افسردگی یا اضطراب

*فشارخون

*عزت نفس ضعیف

*مسائل مربوط به رابطه، مانند تعارضات حل نشده یا عدم اعتماد

گاهی اوقات، ترکیبی از این عوامل می‌تواند رسیدن به ارگاسم را دشوار کند. ناتوانی در ارگاسم می‌تواند منجر به پریشانی شود، که ممکن است رسیدن به ارگاسم را در آینده دشوارتر کند.

علائم اختلال ارگاسم چیست؟

علامت اصلی اختلال ارگاسم ناتوانی در رسیدن به اوج جنسی است. علائم دیگر عبارتند از داشتن ارگاسم ناخوشایند و طول کشیدن بیشتر از حد معمول برای رسیدن به اوج. زنان مبتلا به اختلال ارگاسم ممکن است در حین مقاربت جنسی یا خودارضایی در رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند.

چهار نوع اختلال ارگاسمی وجود دارد

آنورگاسمی اولیه: وضعیتی که در آن هرگز به ارگاسم نرسیده اید.

آنورگاسمی ثانویه: مشکل در رسیدن به ارگاسم، حتی اگر قبلاً به ارگاسم رسیده باشید.

آنورگاسمی موقعیتی: شایع‌ترین نوع اختلال ارگاسمیک. زمانی اتفاق می‌افتد که شما فقط در موقعیت‌های خاصی مانند رابطه جنسی دهانی یا خودارضایی می‌توانید به ارگاسم برسید.

آنورگاسمی عمومی: ناتوانی در رسیدن به ارگاسم تحت هر شرایطی، حتی زمانی که به شدت برانگیخته هستید و تحریک جنسی کافی است.

اختلال ارگاسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر فکر می‌کنید که اختلال ارگاسم دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند وضعیت شما را تشخیص دهد و یک برنامه درمانی مناسب ارائه دهد. کمک گرفتن از پزشک بهترین راه برای اطمینان از اینکه می‌توانید دوباره از فعالیت جنسی لذت ببرید.

در طول ویزیت شما، پزشک سوالاتی در مورد سابقه جنسی شما می‌پرسد و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. پاسخ‌ها و نتایج امتحان شما می‌تواند دلایل زمینه‌ای اختلال ارگاسمی را آشکار کند و می‌تواند به شناسایی عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد بیماری شما نقش دارند کمک کند. ممکن است پزشک شما را برای معاینه بعدی به متخصص زنان ارجاع دهد. متخصص زنان می‌تواند درمان‌های بیشتری را برای اختلال ارگاسم توصیه کند.

اختلال ارگاسم چگونه درمان می‌شود؟

درمان اختلال ارگاسم به علت این بیماری بستگی دارد. ممکن است لازم باشد:

*درمان هر گونه بیماری زمینه‌ای

*تعویض دارو‌های ضد افسردگی

*درمان شناختی رفتاری (CBT) یا جنسی درمانی داشته باشید

*افزایش تحریک کلیتورال در طول خودارضایی و مقاربت جنسی

مشاوره زوجین یکی دیگر از گزینه‌های درمانی محبوب است. یک مشاور به شما و شریک زندگی‌تان کمک می‌کند تا با هر گونه اختلاف یا درگیری که ممکن است داشته باشید، مقابله کنید. این می‌تواند مسائلی را که هم در رابطه و هم در اتاق خواب رخ می‌دهد حل کند.

در برخی موارد ممکن است از هورمون درمانی استروژن استفاده شود. استروژن می‌تواند به افزایش میل جنسی یا میزان جریان خون به اندام تناسلی برای افزایش حساسیت کمک کند. هورمون درمانی استروژن ممکن است شامل مصرف یک قرص، استفاده از چسب یا ژل بر روی اندام تناسلی باشد. تستوسترون درمانی یک گزینه دیگر است. با این حال، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) آن را برای درمان اختلال ارگاسم در زنان تایید نکرده است.

برخی از محصولات بدون نسخه (OTC) و مکمل‌های غذایی نیز ممکن است به زنان مبتلا به اختلال ارگاسم کمک کند. روغن‌های تحریک کننده مانند Zestra، کلیتوریس را گرم کرده و تحریک را افزایش می‌دهد. استفاده از این روغن‌ها در طول رابطه جنسی و خودارضایی می‌تواند مفید باشد.

قبل از استفاده از هر گونه فرآورده یا داروی OTC حتما با پزشک صحبت کنید. این دارو‌ها ممکن است باعث واکنش آلرژیک شوند یا با دارو‌های دیگری که مصرف می‌کنید تداخل ایجاد کنند.

چشم انداز افراد مبتلا به اختلال ارگاسم چیست؟

ناتوانی در ارگاسم می‌تواند ناامید کننده باشد و ممکن است بر رابطه شما تأثیر بگذارد. با این حال، ممکن است بتوانید با درمان مناسب به اوج برسید. این مهم است که بدانید شما تنها نیستید. بسیاری از زنان در مقطعی از زندگی خود با اختلال ارگاسمیک روبرو هستند.

اگر اختلال عملکرد ارگاسمی دارید، درمان می‌تواند بسیار مفید باشد. بخشی از درمان فردی یا زوجی بر نحوه نگرش شما به رابطه جنسی متمرکز است. ملاقات با یک درمانگر می‌تواند به شما و همسرتان کمک کند تا در مورد نیاز‌ها و خواسته‌های جنسی یکدیگر بیشتر بدانید. همچنین به مسائل مربوط به رابطه یا استرس‌های روزمره که ممکن است در ناتوانی شما در رسیدن به ارگاسم نقش داشته باشد، رسیدگی می‌کند. رفع این دلایل زمینه‌ای می‌تواند به شما در رسیدن به ارگاسم در آینده کمک کند.

چطور می‌توان ارگاسم را تجربه کرد؟

ارگاسم در خانم‌ها به روش‌های مختلفی رخ می‌دهد، از جمله از طریق کلیتوریس، واژینال، مقعد، پستان یا نوک پستان ها. مناطق ذکر شده بخش‌های حساسی هستند که معمولا خانم‌ها با تحریک آن‌ها به ارگاسم می‌رسند، بخش‌های دیگری هم در بدن زن وجود دارند که می‌تواند در ارگاسم سیدن به وی کمک کنند، از جمله انگشت‌های پا، گردن و پشت. گفته می‌شود که در حدود سه چهارم خانم‌ها ساده‌ترین روش برای رسیدن به ارگاسم از طریق کلیتوریس است.

اکثر مردم این مسئله را نمی‌دانند، اما بیشترین قسمت کلیتوریس داخلی است، آن بخشی از کلیتوریس که مشاهده می‌کنید، مرکز فرمانروایی قسمت داخلی کلیتوریس است. قسمت داخلی کلیتوریس سیستم عصبی بزرگی است که به واژن و دیگر بخش‌های اندام تناسلی می‌رسد.

آنچه ارگاسم واژینال نامیده می‌شود، در حقیقت از تحریک قسمت داخلی کلیتوریس ناشی می‌شود که تحریک کلیترویس داخلی نیز از طریق رابطه جنسی و به طور غیر مستقیم انجام می‌شود.

مسئله‌ای که در مورد زنان وجود دارد این است که زنان حسی هستند و تحت تاثیر افکار خود قرار می‌گیرند، بنابراین به ارگاسم رسیدن لزوما یک مسئله تکنیکی نیست. تحریک از طریق کلیتوریس رایج‌ترین روش برای تحریک زنان باشد، اما تنها روش نیست، بلکه در این میان تجربه جنسی نیز نقش مهمی دارد؛ و بالاخره مغز است که مهم‌ترین بخش در شهوت، لذت و رسیدن به ارگاسم محسوب می‌شود.

چرا برخی زنان ارگاسم نمی‌شوند؟

به ارگاسم نرسیدن لزوما به معنای وجود مشکل و بیماری نیست، بلکه عوامل بیولوژیکی و جسمی زیادی در این فرایند دخیل هستند. بیماری‌های که تاثیرات جدی بر سلامت روان زنان دارند، عواملی هستند که بر روی ارگاسم زنان تاثیر می‌گذارد، این بیماری‌ها عبارتند از:

*مالتیپل اسکلروزیس یا MS

*بیماری پارکینسون

*جراحی مختلف مانند هیسترکتومی یا جراحی برای سرطان

*افزایش سن

رابطه‌ی استرس و ارگاسم

استرس مهم‌ترین عاملی است که بر روی ارگاسم خانم‌ها تاثیر می‌گذارد. عوامل مختلف دیگری نیز بر ارگاسم و میل جنسی خانم‌ها تاثیر می‌گذارند که عبارتند از:

*خستگی

*افسردگی

*مصرف الکل

*سیگار کشیدن

نوشیدن الکل توانایی رسیدن به ارگاسم را کم کرده و سیگار کشیدن گردش خون به اندام‌های جنسی را محدود می‌کند.

شدت ارگاسم در زنان

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از مایو کلینیک، ارگاسم اوج احساس لذت شدید در پاسخ به فعالیت جنسی تحریک کننده است. دخول واژینال در حین رابطه جنسی به طور غیر مستقیم باعث تحریک کلیتوریس می‌شود. اما ممکن است این تحریک کافی برای ارگاسم نباشد. بسیاری از زنان ممکن است برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم دستی یا دهانی کلیتوریس داشته باشند.

آنورگاسمی یا اختلال ارگاسم زنان به تجربه هر یک از این موارد به شکل قابل توجهی تعریف می‌شود:

*ارگاسم تاخیری

*عدم ارگاسم

*ارگاسم کمتر

*ارگاسم با شدت کمتر

آنورگاسمی می‌تواند به صورت‌های زیر باشد:

*مادام العمر: اگر هرگز به ارگاسم نرسیده اید

*اکتسابی: اگر مشکلات جدیدی در ارگاسم دارید

*وضعیتی: اگر فقط در شرایط خاص، با انواع خاصی از تحریکات مشکل ارگاسم دارید.

*تعمیم یافته: اگر در هر شرایطی مشکل ارگاسم دارید

زنانی که همیشه در طول روابط جنسی به ارگاسم نمی‌رسند ممکن است آن را ناراحت کننده نبینند. در این صورت عدم ارگاسم اختلال محسوب نمی‌شود.

عوامل موثر بر ارگاسم زنان

برانگیختگی جنسی و ارگاسم واکنش‌های پیچیده‌ای به عوامل مختلف فیزیکی، عاطفی، حسی و روانی است. مشکلات در هر یک از این زمینه‌ها می‌تواند بر توانایی شما برای ارگاسم تأثیر بگذارد.

عوامل فردی و روانی

تجارب گذشته، رفتارها، پس زمینه یا رفاه ذهنی ممکن است به مشکلات ارگاسم کمک کند. این شامل:

*سوء استفاده جنسی یا عاطفی در گذشته

*عدم آگاهی در مورد تحریک یا تعاملات جنسی

*تصور بد از بدن خود

*احساس گناه یا خجالت در مورد رابطه جنسی

*باور‌های فرهنگی یا مذهبی در مورد رابطه جنسی

*عوامل استرس زا، مانند مشکلات مالی یا از دست دادن یکی از عزیزان

*شرایط سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی

شرایط حاکم در رابطه

مشکلات با شریک جنسی شما ممکن است عواملی در ایجاد مشکلات ارگاسم باشد. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*فقدان صمیمیت عاطفی

*درگیری‌های حل نشده

*ارتباط ضعیف نیاز‌ها و ترجیحات جنسی

*خیانت یا نقض اعتماد

*خشونت شریک صمیمی

*اختلال عملکرد جنسی شریک، یا مرد مبتلا به اختلال نعوظ

علل فیزیکی

طیف گسترده‌ای از بیماری ها، تغییرات فیزیکی و دارو‌ها می‌توانند در ارگاسم اختلال ایجاد کنند:

*شرایط سلامتی: بیماری‌های طولانی مدت - مانند دیابت، مثانه بیش فعال یا مولتیپل اسکلروزیس - ممکن است در اختلالات ارگاسم نقش داشته باشند یا آن‌ها را پیچیده کنند.

*درمان‌های زنان: آسیب بافتی ناشی از جراحی‌های زنان، مانند هیسترکتومی یا جراحی سرطان، ممکن است بر توانایی ارگاسم تأثیر بگذارد.

*داروها: بسیاری از دارو‌های تجویزی و بدون نسخه می‌توانند ارگاسم را مهار کنند، از جمله دارو‌های فشار خون، دارو‌های ضد روان پریشی، آنتی هیستامین‌ها و دارو‌های ضد افسردگی؛ به ویژه مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs).

*الکل و سیگار کشیدن: الکل سیستم عصبی را سرکوب می‌کند و ممکن است توانایی ارگاسم را مختل کند. سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون را در اندام‌های جنسی شما محدود کند و بر توانایی شما برای ارگاسم تأثیر بگذارد.

*افزایش سن: تغییرات مرتبط با افزایش سن در بدن تغییرات در بدن پس از یائسگی یا بعد از آن ممکن است به انواع مختلفی از اختلالات جنسی دامن بزند.

اختلالات جنسی مرتبط

زنانی که آنورگاسمی را تجربه می‌کنند ممکن است یک یا چند مشکل جنسی مرتبط داشته باشند. این‌ها ممکن است به مشکل ارگاسم دامن بزنند یا آن را پیچیده کنند. این شرایط عبارتند از:

*مشکلات در تحریک جنسی

*تمایل کم یا عدم تمایل به رابطه جنسی

*درد ناشی از رابطه جنسی یا سایر تحریکات جنسی

*خشکی واژن یا فرج

*سفت شدن غیر ارادی واژن (واژینیسموس)

منبع: سلامت‌نیوز