کامبک چندصد برابری سهرابی + فراموش نشدنی‌ترین کامبک‌ها

به گزارش مجله خبری نگار، در همان دقایق ابتدایی مرحله پایانی کشتی فرنگی زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان در وزن ۶۷ کیلوگرم، همه ما از کسب مدال ناامید شدیم. نماینده کشورمان در ۲ دقیقه ابتدایی مرحله پایانی، تقریبا هیچ حرفی برای گفتن نداشت و هفت امتیاز از رقیب فرانسوی‌اش که آماده به نظر می‌رسید، عقب افتاد، اما ناگهان ورق برگشت و با یک بازگشت فوق العاده و شگفت‌انگیز، حریف خود را ۱۷ بر ۷ شکست داد و حتی یک امتیاز هم به او در وقت دوم مسابقه نداد.

این رقابت زیبا و پرهیجان، واکنش اتحادیه جهانی کشتی را در پی داشت و آن‌ها این دیدار را به‌عنوان نامزد بهترین مسابقه کشتی سال انتخاب کردند. به همین بهانه و در پرونده امروز، سراغ سید «دانیال سهرابی» رفتیم تا با او درباره این مسابقه، پیش‌نیاز‌های کامبک زدن و ... گفتگو کنیم که در ادامه خواهید خواند. همچنین از فراموش‌نشدنی‌ترین کامبک‌هایی گفتیم که در دل تاریخ ورزش ثبت شدند و این که چرا و چطور باید تا لحظه آخر تلاش کنیم و ناامید نشویم؟

از مدال برنز ۲ ماه پیش، درس گرفتم

سهرابی، سومین طلایی ایران در مسابقات جهانی کشتی فرنگی امید‌های جهان لقب گرفت که در شهر
«پونت ودرا»‌ی کشور اسپانیا برگزار شد. او در این دوره از مسابقات و در وزن ۶۷ کیلوگرم در دور اول با نتیجه ۴ بر صفر و با ضربه فنی، «جولیان حورتا» از کلمبیا را مغلوب کرد. سپس در دور دوم با نتیجه ۹ بر صفر «ویلیوس ساویکاس» از لیتوانی را از پیش رو برداشت. در مرحله یک چهارم نهایی با نتیجه ۹ بر ۲ و با ضربه فنی، «امانت سامات اولو» از قرقیزستان را شکست داد و در نیمه نهایی مقابل «دیگو چخیکوادزه» از گرجستان با نتیجه ۶ بر ۳ به پیروزی رسید. این نماینده کشتی کشورمان در فینالی مهیج و سخت با نتیجه ۱۷ بر ۷ مقابل «گاگیگ سنجویان» از فرانسه به برتری رسید و به نشان طلا دست یافت. خودش درباره این دوره از مسابقات به زندگی سلام می‌گوید: «خدا را شکر می‌کنم که تلاش‌هایم به ثمر نشست و موفق به کسب مدال طلا شدم.

مسابقات این دوره، همان‌طور که حدس می‌زدم، سطح بسیار بالایی داشت. من دو ماه قبل در مسابقات جوانان جهان، مدال برنز گرفتم، اما ناامید نشدم و برنامه‌ریزی کردم تا با رفع نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت خود، این بار به کمتر از مدال طلا اکتفا نکنم. خوشحالم که در این دوره به مدال طلا دست یافتم، سربلند از روی تشک بیرون آمدم و مردم کشورم را خوشحال کردم».

پیروزی وقتی همه از شما ناامید می‌شوند، سخت‌تر، اما شیرین‌تر است

از او می‌پرسم پیروزی در مسابقه‌ای که کامبک زده شیرین‌تر است و طعم دلچسب‌تری دارد یا در بازی که از همان ابتدا از حریف پیش افتاده؟ «سهرابی» می‌گوید: «در مرحله پایانی مسابقات جهانی، حریف خیلی خوب و قدری داشتم. متاسفانه همان‌طور که شما هم دیدید، کشتی چند لحظه از دستم خارج شد و هفت امتیاز از رقیب عقب افتادم. خوشحالم که توانستم جبران کنم. این را هم بگویم موقعی که شما از رقیب عقب می‌افتید، صددرصد کار بسیار سخت‌تری برای پیروز شدن دارید، اما اگر موفق شوید حریف را شکست دهید، شیرینی‌اش چند صدبرابر خواهد شد. وقتی همه از شما ناامید می‌شوند، بردن سخت‌تر، اما شیرین‌تر است، اما اگر مسابقه کشتی را از همان اول ببرید و از حریف پیش بیفتید، باز هم دلچسب است. من ممنون مردم کشورم هستم که در این روز‌ها برای من خیلی دعا کردند تا نماینده خوبی برای کشورم باشم و سربلند از این مسابقات بیرون بیایم».

از لحاظ روانی فقط به پیروزی فکر می‌کردم

در مبارزه مرحله پایانی و در ۷۰ ثانیه نخست، حریف فرانسوی با نتیجه ۷-۰ از سهرابی پیش افتاد. چنین شروعی در کشتی معمولا به پیروزی ختم می‌شود، چون شرایط روحی دو ورزشکار، الاکلنگ‌وار تغییر می‌کند؛ کشتی‌گیر برنده از نظر روحی شارژ می‌شود و به همان اندازه و سرعت، کشتی‌گیر بازنده با ناامیدی مبارزه را ادامه می‌دهد.

از نماینده وزن ۶۷ کیلوگرم کشورمان در مسابقات زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان درباره پیش‌نیاز‌های روانی کامبک‌زدن می‌پرسم که می‌گوید: «همان طور که شما گفتید در چنین مسابقه‌هایی که یک کشتی‌گیر آن هم به طور مثال با هفت امتیاز فاصله پیش می‌افتد، برنده تا حد زیادی مشخص است، مگر این که شاهد اتفاق نادری باشیم. برای تبدیل شکست به پیروزی و کامبک زدن، علاوه بر توان جسمی، باید آمادگی روحی و روانی بالایی هم داشته باشید. من شخصا معتقدم کشتی‌گیری که می‌خواهد نبازد، نمی‌بازد، ولی کسی که قبل از مسابقه یا در زمان مسابقه درباره احتمال دستیابی به پیروزی دچار شک و تردید می‌شود، مطمئن باشید که شکست خواهد خورد، اما من با اراده قوی روی تشک حاضر شدم و از لحاظ روانی فقط به پیروزی تحت هر شرایطی فکر می‌کردم».

وقتی روی تابلو دیدم ۷ امتیاز عقب هستم، انگیزه گرفتم!

او در این رقابت‌ها توانست در دیدار پایانی، یک شکست سنگین را به بردی مقتدرانه تبدیل و توجه همه رسانه‌های کشتی جهان را به خود معطوف کند. درباره این‌که آیا از قبل هم به کامبک زدن در صورت نیاز برای مسابقه‌ای در سطح دیدار پایانی فکر کرده است یا خیر، می‌گوید: «گفتم که من برای برد روی تشک حاضر شدم. حتی قبل از این مسابقه به این که احتمال دارد چند امتیاز عقب بیفتم هم فکر کرده بودم، اما برای آن هم برنامه داشتم. در ذهنم فقط به پیروزی فکر می‌کردم نه شکست. به این‌که از حریف از لحاظ گرفتن امتیاز عقب بیفتم یا امتیاز بدهم، فکر کرده بودم؛ اما به باختن، هرگز. در این مسابقه، یک لحظه که تابلوی اعلام نتایج را دیدم که هفت بر صفر عقب افتادم، نگاهی به حریف کردم و با خودم گفتم باید او را ببرم. انگار با دیدن این نتیجه به جای ناامید شدن، انگیزه گرفتم و می‌خواستم نتیجه سال‌ها تلاش و پشتکار شبانه‌روزی‌ام را محقق کنم که موفق هم شدم».

نقش کادر فنی در کامبک نباید فراموش شود

«نکته‌ای که در این مواقع کمتر به آن اشاره می‌شود، اما بسیار مهم است، نقش مربی، اطرافیان و حتی تماشاگران است. اگر آن‌ها واکنش درستی به این اتفاق یعنی عقب‌افتادن کشتی‌گیر یا هر ورزشکار دیگری از لحاظ گرفتن امتیاز نداشته باشند، کامبک زدن غیر ممکن خواهد شد.» «سهرابی» با این مقدمه ادامه می‌دهد: «ما در این دوره، کادر فنی بسیار خوبی داشتیم، آقای حسن رنگرز و آقای فرزاد ایمانعلی‌زاده برای من خیلی زحمت کشیدند و من را خیلی قبول داشتند و همین موضوع باعث شد اعتماد به نفس من بیشتر شود. وقتی در این بازی عقب افتادم، در چهره آن‌ها حتی یک ذره ناامیدی ندیدم. با فریاد‌ها و توصیه‌هایشان به من گفتند که آفرین، فقط تلاش کن، تو برنده می‌شوی و .... در آن لحظات آن حرف‌ها خیلی به من کمک کرد، تلنگری بود که من را به خودم آورد تا پیروز شوم».

یک باخت باعث شد تا عاشق کشتی شوم!

از «سهرابی» که پدیده این روز‌های کشتی جهان است درباره نحوه آشنایی با کشتی و علاقه‌مند شدن به آن می‌پرسم که می‌گوید: «من بچه اندیمشک هستم. از ۹ سالگی، کشتی را شروع کردم. پدرم کشتی‌گیر بود. یادم هست وقتی گوش‌هایش را دیدم، پرسیدم که بابا، چرا گوش‌های‌تان این جوری شده؟ او هم کشتی را به من معرفی کرد و من را روی تشک برد. یادم هست که سال‌های اول، خیلی به این رشته علاقه نداشتم، اما یک بار که در مسابقات استانی شرکت کردم و باختم، علاقه‌ام به کشتی بیشتر شد و تصمیم گرفتم برای برنده شدن و پیروزی، بجنگم. با خودم گفتم که باید در این مسیر، پیروز شوم. درمجموع آدمی نیستم که ناامید شوم و امیدوارم در ادامه مسیر ورزشی‌ام، همین طور بمانم و مردم عزیز کشورم را خوشحال کنم.»

شانس به ناامید‌ها رو نمی‌کند

تاریخ ورزش پر است از پایان‌های افسانه‌ای و به‌یادماندنی که در عرض چند ثانیه و چند دقیقه ورق برمی‌گردد و باخت قطعی به بردی نامنتظر تبدیل می‌شود؛ فرقی ندارد آن چند ثانیه پایانی در دستان ستاره‌هایی مثل «فدرر» و «جوکوویچ» باشد یا زیر پای لیورپولی‌ها در لیگ قهرمانان اروپا، حتی می‌تواند در ضربه‌های حساب شده یک تکواندوکار جوان و کم‌تجربه باشد که مسیر زندگی حرفه‌ای‌اش را برای همیشه تغییر بدهد؛ اصلا راز این چرخش‌های سرنوشت‌ساز در همین است که نه شهرت در آن‌ها تأثیری دارد، نه موفقیت‌های قبلی، نه تشویق‌های حاضران و نه هیچ چیز دیگری آن بیرون. کامبک، از جایی در ذهن ورزشکار، سرچشمه می‌گیرد.

ذهنی خستگی‌ناپذیر که به‌جای گوش سپردن به هورا‌ها و هوار‌ها به صدای قلبش گوش می‌دهد؛ «فرقی نداره نتیجه چی بشه. مهم نیست ببری یا ببازی، مهم اینه که تا لحظه آخر تسلیم نشی. دست برنداری، کم نیاری، حالا وقتشه، از فرصت استفاده کن».

بله، نکته در این است که اساسا «فرصتی» دست بدهد تا بتوان از آن استفاده کرد، اما شانس به ناامید‌ها رو نمی‌کند. خب البته راستش را بخواهید، شانس –آن لحظه طلایی نادر که ممکن است ورق برگردد- همان‌جا هست؛ گوشه رینگ، وسط زمین، چهار گوشه تشک، اما ناامیدی، اجازه دیدنش را نمی‌دهد. کسی که باخت را قبول کرده، اصلا مترصد لحظه سرنوشت‌ساز نمی‌ماند. او خیلی قبل از آن‌که صدای سوت پایان را بشنود، در حال سوگواری کردن برای باختش است. کجا وقت دارد دنبال شانس بگردد و توی هوا بقاپدش؟ کسی که کامبک می‌زند، بیشتر از آن‌که خوش‌شانس باشد، فرصت‌طلب است؛ با چشم و گوش باز، همه امکانات موجود را می‌پاید تا از هر کدام‌شان که راه داد، استفاده کند. راه هم نداد، جای سرزنشی باقی نمی‌ماند. غصه می‌خورد، خستگی توی تنش می‌ماسد، اشکش درمی‌آید، اما به خودش سرکوفت نمی‌زند، چون بازی را خراب نکرده، نقش از پیش‌بازنده‌ها را به خود نگرفته و تا دمِ آخر جنگیده است.

کامبک‌های فراموش‌نشدنی

از برد ۳ بر ۲ تیم ملی والیبال کشورمان برابر آمریکا تا کامبک‌ها در دربی، لیگ قهرمانان اروپا و فینال کشتی در المپیک ریو

حساب رسمی فدراسیون جهانی کشتی با انتشار ویدئویی از مبارزه مرحله پایانی دسته ۶۷ کیلوگرم قهرمانی زیر ۲۳ سال جهان، این مبارزه را که با کامبک کشتی‌گیر ایرانی همراه شد، نامزد بهترین مسابقه کشتی سال جهان اعلام کرد، اما این اولین بار نیست که یک کامبک در مسابقات ورزشی خبرساز می‌شود، البته آخرین بار هم نخواهد بود. در ادامه، به چند مورد از این شکست‌ها که به طرز باورنکردنی جای خودشان را با پیروزی عوض کردند، اشاره خواهیم کرد.

کامبک فوتبالی بعد از ۱۷ سال و ۱۰ روز

آبان ۱۴۰۰، در شرایطی که تیم ملی فوتبال کشورمان تا دقیقه ۹۱ با یک گل از لبنان عقب بود، گل‌های «آزمون» و «نوراللهی» باعث شد که شاگردان اسکوچیچ بازی باخته را با برد عوض کنند و اولین کامبک تیم ملی در چند سال گذشته رقم بخورد. آخرین دیداری که تیم ملی کشورمان موفق شده بود بازی باخته را با برد عوض کند به ۱۷ سال و ۳۰ روز قبل از این بازی برمی‌گشت؛ جایی که در مرحله دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۰۶، تیم ملی در شرایطی که تا دقیقه ۷۸ با نتیجه ۱-۲ از قطر عقب بود، درنهایت موفق شد با نتیجه ۲-۳ حریفش را شکست دهد.

کامبک تاریخی بلندقامتان در سال ۲۰۱۷

تیم ملی والیبال کشورمان در سال‌های اخیر به یکی از قدرت‌های جهان در این رشته ورزشی تبدیل شده و تقریبا در برابر هیچ رقیبی از پیش بازنده نیست. در این بین، کم نیستند بازی‌هایی که بلندقامتان کشورمان در آن‌ها کامبک زدند، اما یکی از حساس‌ترین و فراموش‌نشدنی‌ترین آن‌ها، به سال ۲۰۱۷ برمی گردد. دو تیم والیبال ایران و آمریکا در مسابقات جام قهرمانان بزرگ جهان در مقابل یکدیگر قرار گرفتند که با کامبک رویایی تیم ملی والیبال کشورمان همراه شد. در این بازی دو ست اول، ۲۵ بر ۲۰ و ۲۵ بر ۱۷ به نفع آمریکا تمام شد، اما در ادامه تیم ملی والیبال کشورمان با نتایج ۲۷ بر ۲۵، ۲۵ بر ۲۱ و ۱۵ بر ۱۲ به پیروزی رسید.

ماراتن کامبک‌ها در دربی‌های پایتخت

یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین کامبک‌های پرسپولیسی‌ها در دربی به سال ۸۹ برمی گردد که آن‌ها، در بازی که با دو گل عقب افتاده بودند و حتی ۱۰ نفره شدند، در ۱۰ دقیقه پایانی با سه گل «ایمون زاید» به پیروزی رسیدند. استقلالی‌ها هم در اسفند ۹۵، اولین گل بازی را در دقیقه ۵ دریافت کردند، اما در همان نیمه اول با گلزنی در دقایق ۱۸، ۲۰ و ۴۴، کامبک زدند تا گل دقایق پایانی «سیدجلال حسینی» هم تاثیری در این پیروزی شیرین و کامبک استقلالی‌ها نداشته باشد.

از لیورپول تا معجزه بارسا در نیوکمپ

در مرحله پایانی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۵ بین لیورپول و آث‌میلان، یکی از تاریخی‌ترین کامبک‌های فوتبالی جهان رقم خورد. در این بازی که نیمه اول با سه گل آث میلانی‌ها به پایان رسید، همه چیز برای لیورپولی‌ها تمام شده به نظر می‌رسید، آن‌ها در نیمه دوم با کشاندن بازی به تساوی و پیروزی در ضربات پنالتی، اتفاق بزرگی را رقم زدند. یکی دیگر از کامبک‌های فراموش‌نشدنی در لیگ قهرمانان اروپا، پیروزی ۶ بر یک بارسلونا مقابل پاری‌سن‌ژرمن در سال ۲۰۱۷ بود که به معجزه نیوکمپ معروف شد. «بارسلونا» چهار گل در دور رفت یک هشتم نهایی از پاری‌سن‌ژرمن دریافت کرد، اما در بازی برگشت شش گل زد و در مجموع با نتیجه ۶–۵ پاری سن ژرمن را شکست داد و به مرحله یک‌چهارم نهایی راه یافت. این بزرگ‌ترین بازگشت در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا بوده است.

کسب طلای المپیک در آستانه باخت ۶ بر صفر

در دنیای کشتی هم کامبک‌های زیادی اتفاق افتاده، اما سطح مسابقات المپیک آن‌قدر بالاست که افتادن این اتفاق در آن میدان را دور از ذهن می‌کند. حسن یزدانی، کشتی‌گیری است که بار‌ها و بارها، نشدنی‌ها را روی تشک کشتی به شدن تبدیل کرده است. او در فینال المپیک ۲۰۱۶ریودوژانیرو در حالی که ۶ بر صفر برابر حریف مکار روسی خود «انورگدیوف» عقب بود و حریف روسی با انداختن وقفه‌های پی‌درپی در بازی، نفس خود را چاق می‌کرد، نتیجه را ۶ بر ۶ برابر کرد تا با توجه به امتیاز آخر دریافتی، طلای المپیک را تصاحب کند.

منبع: خراسان