پیام رمانتیک و هنری وودی آلن در پی فوت رفیقش!

به گزارش مجله خبری نگار،پس از درگذشت دایان کیتون در ۷۹ سالگی، کارگردان برنده اسکار وودی آلن یادنامه‌ای صمیمی و پر از خاطرات شخصی از این بازیگر و همکار دیرینه‌اش را منتشر کرد؛ یادداشتی که هم رمانتیک است و هم هنری، و به بازخوانی رابطه عاشقانه و همکاری خلاقانه‌ای می‌پردازد که بخشی از تاریخ سینما را شکل داده است.

آلن به یاد روزی می‌افتد که برای نخستین‌بار در ۱۹۶۹، دایان را در آزمون بازیگری نمایش «Play It Again, Sam» در تئاتر موروسکو دید. کیتون، تازه از اورنج کانتی آمده بود و در حالی که در نمایش موزیکال «Hair» بازی می‌کرد، به‌عنوان مسئول تحویل پالتو نیز کار می‌کرد. معرفی او توسط مربی بازیگری مشهور سندی مایزنر انجام شده بود.

آلن می‌نویسد:

«اگر هاکلبری فین یک زن جوان زیبا بود، همان دایان کیتون می‌شد.»

با این حال، هفته نخست تمرین‌ها چندان گرم و صمیمی نبود: هر دو خجالتی بودند و به قول آلن «وقتی دو آدم خجالتی کنار هم باشند، خیلی زود همه چیز کسل‌کننده می‌شود.»، اما همه‌چیز پس از صرف یک وعده ناهار ساده تغییر کرد.

«او آن‌قدر دلربا، زیبا و جادویی بود که به سلامت عقلم شک کردم، با خودم گفتم: آیا ممکن است این‌قدر زود عاشق شده باشم؟»

تا زمان اجرای نمایش در واشنگتن دی‌سی، آلن و کیتون با هم وارد رابطه عاشقانه شده بودند. این همکاری شخصی، به یک همکاری هنری ماندگار نیز تبدیل شد:

«به مرور، فیلم‌هایم را برای یک نفر می‌ساختم: دایان کیتون. هیچ نقدی را نمی‌خواندم و فقط نظر او برایم مهم بود.»

آلن کیتون را هنرمندی چندوجهی می‌داند؛ فراتر از بازیگری، او نویسنده، عکاس، هنرمند کلاژ، طراح داخلی و کارگردان بود. در مورد قضاوت هنری‌اش نیز می‌گوید:

«اگر فکر می‌کرد شکسپیر اشتباه کرده، بی‌محابا نقدش می‌کرد.»

آلن در یادنامه‌اش، از یک روز شکرگزاری در خانه خانواده کیتون در اورنج کانتی خاطره تعریف می‌کند: بازی پوکر با شرط‌های کوچک و بردن «حدود ۸۰ سنت».

«این دختر روستایی زیبا، بعد‌ها به یک بازیگر برنده جایزه و آیکون مد پیچیده تبدیل شد. چند سال فوق‌العاده با هم داشتیم و بعد از هم جدا شدیم؛ چرا؟ شاید فقط خدا و فروید بدانند.»

آلن می‌نویسد:

«چند روز پیش جهان جایی بود که دایان کیتون در آن زندگی می‌کرد. حالا جهانی است که او در آن نیست. به همین دلیل، جهان غم‌انگیزتر شده. البته فیلم‌هایش باقی مانده‌اند؛ و صدای خنده‌اش هنوز در سرم می‌پیچد.»

کیتون در ۸ فیلم از مجموع ۵۰ اثر آلن بازی کرد، از جمله «Annie Hall»، «Manhattan» و «Radio Days».

وودی آلن، برخلاف جایگاه هنری‌اش، سال‌ها چهره‌ای بحث‌برانگیز در هالیوود بوده است؛ به‌ویژه پس از رابطه‌اش با سون-یی پروین، دخترخوانده نامزد سابقش میا فارو. در جریان پرونده حضانت در دهه ۹۰، فارو ادعا کرد که آلن رفتار نامناسبی با دخترشان دیلن فارو داشته؛ آلن همواره این اتهامات را رد کرده است.

در دوره جنبش # MeToo، کیتون به دفاع از آلن پرداخت و در شبکه‌های اجتماعی نوشت:

«وودی آلن دوست من است و همچنان به او باور دارم. شاید برایتان جالب باشد مصاحبه ۶۰ دقیقه‌ای سال ۱۹۹۲ را ببینید و خودتان قضاوت کنید.»

در سال ۲۰۱۷، آلن جایزه دستاورد عمر AFI را به کیتون اهدا کرد و او را چنین ستود:

«از لحظه‌ای که دیدمش، الهام بزرگی برایم شد. بسیاری از موفقیت‌هایم را مدیون او هستم؛ دیدن زندگی از دریچه نگاهش. او در هر کاری که می‌کند، واقعاً شگفت‌انگیز است.»