امنیت دل ملکه دارت، مدیون امام‌رضا (ع)

دارت شبیه زندگی است!
به گزارش مجله خبری نگار، یکی از اسباب‌بازی‌هایی که والدین برای کودکان می‌خرند، اما بقیه اعضای خانواده و بزرگ‌تر‌ها هم به استفاده از آن علاقه‌مند می‌شوند، تخته دارت است. به احتمال زیاد تا حالا برای شما هم پیش آمده که دارت را به دست‌تان بگیرید و برای زدن به وسط تخته، تلاش‌تان را بکنید. بعضی افراد معتقدند که موفقیت در این ورزش فقط به شانس بستگی دارد، بعضی می‌گویند باید به نقطه وسط خیره شد تا دارت در آن جا آرام بگیرد و بعضی‌ها هم دلایل دیگری را برای موفقیت در این رشته ورزشی مطرح می‌کنند. هرچه که باشد، «مژگان رحمانی» هرچند خیلی دیر و از ۲۶ سالگی دارت را شروع کرد، اما در همین ۵ سال اخیر با درخششی خیره کننده، لقب بانوی طلایی دارت و ملکه دارت ایران را به نام خودش ثبت کرده است.

مسابقات سازمان حرفه‌ای دارت بانوان جهان در حالی در ۵ مرحله مسابقه در سال ٢٠٢٢ برگزار می‌شود که ۴ مرحله آن در انگلیس و یک مرحله در آلمان خواهد بود. مرحله چهارم آن در ۵ و ۶ شهریور امسال در شهر هیلدسهایم آلمان برگزار شد که «رحمانی» در جدول ١٢٨تایی این رقابت‌ها با شکست دادن دو حریف از کشور میزبان با نتایج ٤-١ و ٤-٢ به جمع ٣٢ نفر برتر پیوست و در ادامه با پیروزی برابر حریف انگلیسی در جمع ١٦ نفر برتر حضور پیدا کرد و توانست رنکینگ بسیار خوبی در این رقابت به دست بیاورد. در پرونده امروز با او درباره این رشته، تمریناتش، مسیری که برای موفقیت طی کرده، اهدافش و ... گفت‌و‌گوی جذابی داشتیم که خواهید خواند.

تا ۱۳ سالگی اصلا دارت ندیده بودم!

مژگان رحمانی، متولد ۱۰ دی ۱۳۶۸ در تهران و فارغ‌التحصیل رشته مهندسی صنایع و دانشجوی‌ارشد مدیریت‌ورزشی است. به‌عنوان اولین سوال از او می‌پرسم که شما ملکه دارت ایران هستید، چطور متوجه استعدادتان در این رشته ورزشی شدید؟ می‌گوید: «من خودم را در این ورزش، بانوی طلایی و ملکه نمی‌دانم و هرچقدر که جلوتر می‌روم و بیشتر یاد می‌گیرم، می‌فهمم که ابتدای مسیر هستم و هیچی نیستم. من در ۱۳ سالگی در یک مسابقه سازمانی که از طرف شغل پدرم بود و برای تفریح به شمال رفته بودیم، شرکت کردم. تا آن زمان اصلا دارت ندیده بودم.

آن جا کلی مسابقات بود و من اتفاقی در رشته دارت شرکت کردم. وقتی برای اولین بار پرتاب کردم، همه افرادی که آن جا بودند از من پرسیدند که چند سال است که در این رشته مشغول به تمرین و فعالیت هستی؟ یعنی حتی استایلم هم با این که برای اولین بار بود که دارت را به دستم گرفته بودم بدون هیچ دانش و آموزشی، درست بود. گفتم که تا حالا دارت کار نکردم و این اولین بار است و هرسه تا دارتم به مرکز خورد. آن جا نمی‌دانستم و متوجه نبودم که چه کار کردم، فقط خوشحال بودم که در یک مسابقه اول شدم و به من یک تخته دارت جایزه دادند. بعدش تخته را زدم به ستون خانه و فقط شروع کردم به پرتاب کردن، بدون هیچ علم و دانش و مربی که من را راهنمایی کند. زمان گذشت تا سال ۹۴ خیلی اتفاقی یک بنر درباره خانه دارت کشوری که نزدیک خانه‌مان بود، دیدم و رفتم آن جا تا دارت را به صورت حرفه‌ای‌تر شروع کنم.»

روز‌های مسابقه، کلا ناهار نمی‌خورم!

از ملکه دارت ایران درباره برنامه‌های تمرینی‌اش می‌پرسم و این که برای موفقیت در رشته دارت باید چه تمرین‌ها و رژیم غذایی داشت که این‌طور پاسخ می‌دهد: «یک سری تمرینات فنی دارم و یک سری تمرینات ذهنی. به‌طور کلی رشته دارت بیشتر از این که فنی باشد، ذهنی است. شما اگر تمرینات خیلی زیادی داشته، اما ذهن آماده‌ای نداشته باشید، در این رشته ورزشی موفق نخواهید شد. پس تمرینات ذهنی نقش مهمی دارد. من خودم، کنارش بدن سازی کار می‌کنم، چون برای موفقیت در این رشته، شما باید پا و دست قوی داشته باشید. ما ساعت‌های طولانی دارت می‌اندازیم و اگر بدن‌مان زود خسته شود، بازدهی‌مان پایین می‌آید و تمام وزن بدن‌مان در زمان پرتاب، روی یک پا قرار می‌گیرد بنابراین باید پای قوی داشته باشیم. درباره رژیم‌غذایی، من تغذیه‌ام کاملا زیرنظر مربی بدن سازی‌ام است و هر چیزی را نمی‌توانم بخورم. ما باید حتما کربوهیدرات به میزان‌های معینی مصرف کنیم، تغذیه‌ای که روز مسابقه داریم، کاملا متفاوت است. من روز مسابقه، کلا ناهار نمی‌خورم، چون دستگاه گوارشم درگیر می‌شود و انرژی من را می‌گیرد و بعدش نمی‌توانم همه توانم را بر تمرکز برای پرتاب دارت بگذارم.»

امنیت دلم را مدیون امام‌رضا (ع) هستم

«رحمانی» اولین مدال طلای جهانی‌اش را به نفع مردم زلزله‌زده کرمانشاه به برنامه «حالا خورشید» داده و کاپ قهرمانی‌اش را هم به حرم امام رضا (ع) اهدا کرده است. در این باره می‌گوید: «یک روز من خواب مانده بودم و داشتم سریع آماده می‌شدم که بروم سر تمرین. خیلی اتفاقی تلویزیون روشن بود و برنامه «حالا خورشید» آقای رشیدپور پخش می‌شد. آن جا شنیدم که می‌گفتند یک بانوی طلایی هم به پویش همت عالی اضافه شد.

گوش کردم دقیقا ببینم ماجرا چیست. متوجه شدم بعد از زلزله کرمانشاه، این برنامه، پویشی راه انداخته تا ورزشکاران داوطلبی که می‌خواهند، مدال‌شان را اهدا کنند برای فروش مردمی تا با پولش کمکی به زلزله‌زدگان کرمانشاه شود. من هم دلی به شماره عمومی «حالا خورشید» پیام دادم و بلافاصله با من تماس گرفتند که فردا روی خط برنامه با شما تماس می‌گیریم و خودتان درباره مدال‌تان که می‌خواهید اهدا کنید، صحبت کنید. فردا در همان برنامه با آقای رشیدپور صحبت کردم و مدالم را که برایم خیلی ارزشمند بود، اهدا کردم. با فروش این مدال‌ها در این پویش تقریبا ۵ میلیارد تومان جمع و ۲۲ مرکز درمانی ساخته شد و من خوشحالم که مدالم حداقل برای آبادانی گوشه‌ای از خاک کشورم به کار آمد. کاپم را هم تقدیم کردم به حرم امام‌رضا (ع)، چه جایی بالاتر از این برای یک مسلمان ایرانی و چه جایی امن‌تر از حرم امام‌رضا (ع)؟ من این کاپ را به امامی تقدیم کردم که همه ما ایرانی‌ها و من به شخصه امنیت دلم را مدیون او هستم».

تنها نماینده آسیا در سال ۲۰۲۱ در رنکینگ‌جهانی دارت بودم

«رحمانی» درباره افتخارات و مسیری که تا امروز در این رشته طی کرده، می‌گوید: «از سال ۲۰۱۶ میلادی به صورت حرفه‌ای وارد رشته دارت شدم و همان سال هم در مسابقات اُپن جهانی مقام نایب‌قهرمانی را به دست آوردم و اسمم بعد از ۱۰ ماه تمرین در رنکینگ‌جهانی قرار گرفت. سال ۲۰۱۷ دوباره در اُپن جهانی به فینال رسیدم و به همان رقیبی خوردم که سال قبلش از او شکست خورده بودم. این دفعه من پیروز و قهرمان شدم. بعد از آن در مسابقات قهرمانی کشور، ۳ مدال طلا آوردم و مالزی اولین سفر برون مرزی من در قالب یکی از اعضای تیم‌ملی بزرگ سالان بود.

من آن جا هم مدال طلا گرفتم که اولین مدال طلای برون‌مرزی رشته دارت بود، اما فدراسیون به دلایلی آن را نپذیرفت و من آن سال با ۲ طلای جهانی به رده بیست‌و‌هشتم جهان رسیدم. تا قبل از آن در بزرگ سالان ما بهترین رده‌ای که داشتیم، ۷۰ بود، اما من به عنوان یک نماینده از ایران به رنک زیر ۳۰ رسیدم. بعد از یک افت ۲ یا ۳ ماهه به‌خاطر بی‌توجهی فدراسیون، دوباره انگیزه گرفتم، تلاشم را شروع کردم و در سال ۲۰۱۹ رفتم مالزی و از مدال طلایم دفاع کردم. مسابقات مالزی، بزرگ‌ترین رقابت ورزشکاران دارت در آسیاست.

در سال ۲۰۱۹ در هند در بخش انفرادی طلا، دوبل میکس هم طلا و در بخش تیمی ۳ نفره، نقره به‌دست آوردم و توانستم کاپ پرافتخارترین بازیکن را به نام خودم و ایران کسب کنم. بعدش کرونا بود، یک دوره‌ای تمام مسابقات آنلاین شد و در لیگ جهانی آنلاین شرکت کردم با حضور سرشناس‌ترین بازیکنان اروپایی، مقام سوم را آوردم. تا این که سال ۲۰۲۱ به صربستان رفتم و در مسابقات اروپا که سطح اش از مسابقات آسیا خیلی بالاتر است، موفق به کسب مدال برنز شدم. در سال ۲۰۲۱، تنها نماینده آسیا در رنکینگ‌جهانی بودم و بعدش به عضویت سازمان حرفه‌ای دارت جهان یعنی پی‌دی‌سی درآمدم و در آن جا بازی کردم. ما دوتا سازمان در این رشته داریم. یکی پی‌دی‌سی و یکی دبلیو‌دی‌اف. دومی سازمان فدراسیون جهانی دارت است و دیگری، سازمان حرفه‌ای دارت جهان است که تمام بازیکنان فوق‌حرفه‌ای در این سازمان هستند.

بالاخره بعد از سه سال پشت درِ این سازمان ماندن در سال ۲۰۲۲ توانستم وارد این مسابقات شوم. در کشور انگلیس مرحله اول را در اسفند ۱۴۰۰ بازی کردم. اردیبهشت ۱۴۰۱ مرحله دوم بود که، چون روادیدم نرسید از این مرحله جا ماندم. مرحله سوم، تیرماه امسال بود که شرکت کردم. مرحله چهارم که بین ۱۶ نفر برتر قرار گرفتم. مرحله پنجم و آخر هم هفتم و هشتم آبان امسال برگزار خواهد شد. الان که دارم با شما حرف می‌زنم، مشکل روادید ندارم و امیدوارم از لحاظ فنی به سطحی برسم که به‌عنوان تنها نماینده غرب آسیا در این سازمان، نام ایران را به بهترین شکل ممکن سرفراز کنم.»

حافظه عضلات دستم را تقویت کردم

از او درباره اهمیت تمرکز برای موفقیت در این رشته ورزشی و تاثیراتش بر سبک‌زندگی ورزشکارانه‌اش می‌پرسم که می‌گوید: «رشته دارت نیاز به تمرکز، دقت، آرامش و صبوری بسیار زیادی دارد. در واقع نیازمند این است که درون شما آرامش داشته باشد تا انرژی لازم را برای موفقیت در این رشته کسب کنید. من با تمرین زیاد ذهنی و جسمی، حافظه عضلات دستم را تقویت کردم.

ما با پرتاب‌های زیاد، شکل هدف‌گیری درست را در حافظه عضله دست‌مان ذخیره می‌کنیم و نتیجه این تلاش‌ها به جایی می‌رسد که اگر چشم‌مان را ببندیم، باز هم می‌توانیم مرکز را هدف قرار دهیم.» او ادامه می‌دهد: «از تاثیراتش بر سبک‌زندگی‌ام باید بگویم تمرکز و آرامشم را بالا برده و باعث شده تا در لحظه بتوانم مدیریت کنم، چون در دارت هم باید در لحظه ما شرایط را درست کنیم؛ قدرت محاسبه‌ام خیلی بهتر از قبل شده و صبورتر شدم. در واقع روی زندگی من خیلی تاثیرگذاشته است. دارت دقیقا مثل زندگی است. ما در زندگی هم مانند بازی دارت، یک سری هدف داریم که هرکدام در لحظه مناسب، اولویت ما می‌شود؛ بنابراین خیلی شبیه زندگی است و من حتما توصیه می‌کنم به خانواده‌ها، چون دارت می‌تواند دوست خیلی خوبی برای بچه‌های‌شان باشد.»

روزی ۳ تا ۱۰ ساعت با هزینه شخصی تمرین می‌کنم

«رحمانی» در پاسخ به این سوال که چند ساعت در روز تمرین می‌کنید؟ می‌گوید: «به‌طور طبیعی، تمرینات من روزی کمتر از ۳ ساعت نیست، یعنی هرچقدر هم که در یک روز سرم شلوغ باشد و کار‌های دیگر داشته باشم، ولی تمرینم به روزی زیر ۳ ساعت نمی‌رسد. اما هرچه به زمان مسابقات نزدیک می‌شوم، تا روزی ۸ یا ۱۰ ساعت هم تمرین می‌کنم. این فقط تمرین دارت است. در کنارش تمرینات بدن سازی دارم، تمرینات ذهنی و بدن سازی دارم که واقعا تمام زمانم را می‌گیرد. همه این اتفاقات بدون حمایت از هیچ کجاست. من تمام مسابقات را با هزینه شخصی رفتم. در همه این مسابقات، فقط ۲ سفر را حامی مالی داشتم که یکی در سال ۲۰۱۸ و یکی در سال ۲۰۱۹ بود. من با میزان تمرینی که دارم، حتی نمی‌توانم یک شغل ثابت داشته باشم که هر روز بتوانم سر کار بروم، ولی من همچنان در حال تلاش هستم. بار‌ها شکستم و زمین خوردم، اما دوباره بلند شدم.»

دارت در اروپا و آسیای‌شرقی پرطرفدار است

«رشته دارت در ایران جایگاهی ندارد، اما در اروپا و آسیای‌شرقی، جایگاه بالایی دارد و من از این که توانستم ابتدا جایگاهم را در آسیا و حالا هم رفته‌رفته در اروپا پیدا کنم، خوشحالم. همچنین افتخار می‌کنم که تنها بازیکن محجبه سازمان حرفه‌ای دارت جهان هستم». او ادامه می‌دهد: «من تنها ورزشکار ایرانی هستم که سایت اسکای‌اسپورت با او مصاحبه کرده است. از این جا می‌توان فهمید این همه فوتبالیست سرشناس و ورزشکار المپیکی داریم با هیچ‌کدام مصاحبه نکرده اند، اما به‌خاطر رشته دارت با من مصاحبه کردند که برایم ارزشمند است. من فکر می‌کنم که انتخابم برای فعالیت در دارت درست بوده، چون این ورزش محدودیت سنی و جسمی ندارد و من تا هر وقت دلم بخواهد، می‌توانم در آن فعالیت داشته باشم.»

آرزویم ساخت ونی با طراحی دارت و سفر به دور ایران است

او در پایان درباره این که تنها لژیونر دارت کشورمان است، درباره اهدافش در این رشته ورزشی می‌گوید: «من تنها لژیونر دارت ایران در باشگاه «دوری» مالزی هستم. موسس و مربی این باشگاه، نایب رئیس فدراسیون دارت مالزی است. ایشان مسلمان هستند و حس خیلی خوبی به من می‌دهند. با ۲ مقامی که در مالزی آوردم، خیلی شناخته شدم و قرارداد‌های خوبی بستم». او درباره آرزوهایش می‌گوید: «آرزویم این است که دارت وارد المیپک شود. هدف شخصی‌ام این است که به‌جایی برسم که بدون خطا پرتاب کنم و هیچ خطایی در پرتاب‌هایم نداشته باشم، چون آن موقع می‌توانم هر عنوانی را که می‌خواهم به دست بیاورم. البته ۲ آرزوی دیگر هم دارم. یکی این که دلم می‌خواهد یک ون سفری درست کنم با طراحی دارت و داخلش هم یک عالمه تجهیزات دارت و تخته و ... سفر کنم به کل ایران و دارت را به اهالی همه شهر‌ها و روستا‌های کشورم یاد بدهم. بگویم دارت چیست، چقدر برای زندگی و سلامت جسم و روان‌شان مفید است و ... به خصوص برای مناطق محروم.

آرزوی دیگرم این است که یک مدرسه دارت تاسیس کنم برای اولین بار در ایران تا همه بازیکنان خوب کشور و تهران را دور هم جمع کنم برای پیشرفت. در پایان هم می‌خواهم تشکر کنم از همه افرادی که کنارم بودند و حمایتم کردند، در راس‌شان خانواده‌ام که به من اعتماد کردند و اجازه دادند بر خلاف میل‌شان من با مدرک مهندسی‌صنایع، این ورزش را ادامه دهم.»

هزینه‌های دارت کم است

از «رحمانی» درباره درآمد‌ها و البته هزینه‌ها در این ورزش می‌پرسم که می‌گوید: «درآمدزاست، اما وقتی که شما به سطح بالای این رشته برسید، پول‌های آن چنانی به دست خواهید آورد و قرارداد‌های سنگینی با شما خواهند بست، ولی برای رسیدن به آن سطح، باید هزینه کرد. البته من اسم آن را سرمایه‌گذاری گذاشتم، چون بعد از چند سال تلاش، دارت به شغل و درآمد تبدیل می‌شود. مسابقات‌جهانی هدایای نقدی دارد که هزینه سفر‌ها و ... را تا حدودی جبران می‌کند. درباره هزینه‌هایش هم دارت نسبت به خیلی از رشته‌های‌ورزشی، کم خرج است.

شما یک تخته حرفه‌ای می‌خرید در حد ۳ یا ۴ میلیون، تا چندین سال از آن استفاده می‌کنید. دارت‌ها را هم درنهایت ۳ و خرده‌ای می‌خرید و تا آخر عمر از آن‌ها استفاده می‌کنید و خراب نمی‌شود. این رشته جای خاصی برای تمرین نمی‌خواهد و شما می‌توانید تخته‌تان را با خودتان به هر جایی خواستید ببرید و تمرین کنید. از این لحاظ‌ها ورزش بسیار خوبی است.»

منبع: خراسان