مشکلات همیشگی پابرجاست؛ از داوران و زمین‌های ناآماده تا برگزاری فشرده مسابقات

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: فصل بیست و دوم لیگ برتر فوتبال کشور فقط ۶ روز است که آغاز شده و بوی تازه‌بودن می‌دهد، اما واقعیت امر این است که شرایط این دوره فرق چندانی با ادوار قبلی لیگ ندارد.

برخی داوران لیگ در امتحانات «پیش فصل» مردود شده و حداقل تا نیم فصل از چرخه قضاوت این مسابقات خارج شده‌اند و خبری از سیستم کمک داوری ویدیویی (VAR) هم نیست. اکثر مربیان داخلی لیگ همان‌هایی هستند که در سال‌های اخیر دیده‌ایم و فقط مازیار زارع ۳۷ ساله، فرزاد حسین‌خانی ۴۱ سال و رضا پرکاس ۵۷ ساله چهره‌های تازه وارد داخلی به حساب می‌آیند و آن هم به این سبب که دو نفر اول همراه با تیم‌های خود (ملوان انزلی و مس کرمان) از لیگ دسته اول به لیگ برتر ارتقاء یافته‌اند و پرکاس هم بعد از رفتن علیرضا منصوریان از آبادان سکاندار تیم صنعت نفت شده است. شاید آغاز به کار رسمی ریکاردو ساپینتو و ژوزه مورایس که هر دو پرتغالی اند، در تیم‌های نامدار استقلال و سپاهان و همچنین اولین دیدار‌های رسمی تراکتور با هدایت قربان بردیف روس تبار که سردار آزمون مهاجم تیم ملی فوتبال ایران سابقه همکاری و ارادت زیادی به وی دارد، از تازگی‌ها و وجوه تفکیک لیگ جدید از ادوار قبلی به حساب آید، اما تجربه به ما می‌گوید تیم‌های ایرانی و بویژه تراکتور پای انتخاب‌های احتمالاً اشتباه خود در مورد کادر‌های فنی خویش نمی‌ایستند و به محض این که منافع مدیران آن‌ها به خطر بیافتد، عذر این مربیان خواسته خواهد شد.

در هر جایی بجز قائمشهر

تشابه‌های فصل جدید با لیگ‌های قبلی از موارد فوق فراتر می‌رود و یک بار دیگر با برگزاری دیدار‌های خانگی تیم نساجی قائمشهر با حریفانش در هر مکانی بجز این شهر روبه‌رو هستیم. در حالی که وعده داده شده بود ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر و زمین چمن آن را بموقع برای لیگ بیست و دوم آماده می‌کنند و این تیم می‌تواند از همان هفته نخست میزبان رقبایش در این محل باشد، همان طور که پیش‌بینی می‌شد، این امر جامه تحقق نپوشید و بازی اول تیم قائمشهری که مس رفسنجان بود، در ورزشگاه نقش جهان اصفهان برگزار شد. میزان نا‌آمادگی ورزشگاه وطنی به حدی است که هیچکس تعجب نخواهد کرد دو، سه دیدار خانگی بعدی نساجی هم دور از قائمشهر انجام شود و مشخص و ثابت نبودن محل برگزاری دیدار‌های خانگی تیم‌های تهرانی هوادار و پیکان هم استمرار یافته و از لیگ بیست و یکم به لیگ بیست و دوم منتقل شده است.

همان حاشیه‌ها و برخورد‌های جانبی

وقتی صحبت از مشکلات سخت‌افزاری و بواقع کمبود‌های چند استادیوم دیگر به میان می‌آید و از زبان سهیل مهدی مسئول کمیته مسابقات سازمان لیگ می‌شنویم که ورزشگاه‌های صنعت نفت آبادان و نفت مسجد سلیمان هم ایراد‌هایی اساسی دارند و همچنان غیر استاندارد تلقی می‌شوند، بیش از پیش متوجه می‌شویم که تفاوت چندانی بین لیگ تازه‌ای که در آستانه شروع هفته دوم آن ایستاده‌ایم، با دوره‌های قبلی لیگ وجود ندارد و خبری از تحول و پیشرفت واقعی و اساسی در امر برگزاری این پیکار‌ها نیست.

حاشیه‌ها و برخورد‌های جانبی هم که در لیگ برتر فوتبال ایران به وفور وجود داشته و تبدیل به جزء لاینفک مسابقات باشگاهی ما شده، از همان هفته اول لیگ امسال نیز به جریان افتاد و اسباب تأسف ناظران شده است.

وقتی برای بازبینی و بررسی نیست

شدت این عوارض و مسائل حاشیه‌ای می‌تواند بیش از گذشته هم باشد، زیرا به سبب ضیق وقت و در پیش بودن مرحله پایانی جام جهانی ۲۰۲۲ مسابقات لیگ امسال فشرده‌تر از هر زمانی برگزار خواهد شد و تیم‌ها مجبورند هر چهار، پنج روز یک بار به میدان آیند و در این شرایط بدیهی است که آرامش و میزان تدارک فنی تیم‌ها و وقت‌شان برای بازبینی‌های جسمانی و بررسی‌های تاکتیکی به حداقل برسد و واکنش‌های عصبی‌شان در این خصوص به بیشترین حد بالغ شود. از همین حالا قطعی شده که لیگ بیست و دوم پس از گذشت فقط چهار هفته نخست آن (و طی روز‌های ۲۰ شهریور تا ۶ مهر) تعطیل شود تا تیم ملی ایران با تیم‌های اروگوئه و سنگال دیدار‌هایی تدارکاتی داشته باشد و همین تعطیلی هم سدی خواهد بود در راه رسیدن سازمان لیگ به هدفش که می‌کوشد مثل سایر کشور‌های جهان نیم فصل اول مسابقات خود را تا ۱۰ آبان به پایان برساند تا «یوزها» بتوانند اردوی نهایی تدارکاتی‌شان را در راه حضور در آوردگاه قطر بموقع شروع و تمام کنند.

با کمترین ثمرات فنی

شاید ظاهر‌بین‌ها و آن‌هایی که فقط به هیجان لیگ و مسابقات آن می‌اندیشند، روی دیدار‌هایی بزرگ همچون رویارویی جمعه گذشته استقلال و سپاهان که در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد، تمرکز کنند و قند در دل‌شان آب شود و آماده انواع کرکری‌های قبل از مسابقه و البته توجیه‌ها و حرف‌های بعد از اتمام بازی‌های مهم باشند. نوید‌هایی از این دست و بازی‌هایی از این قبیل لیگ را باز هم گرم می‌کند، اما واقعیت امر این است که با توجه به استمرار مشکلات قدیمی و تشدید رویداد‌هایی که می‌تواند این دوره از مسابقات را با بار روانی – روحی بیشتری همراه سازد، شاید لیگ جدید بیش از آن که منشأ خیر باشد، موجد نا‌آرامی‌های تازه و برخورد‌هایی فزون‌تر از گذشته شود و ثمرات فنی آن به حداقل برسد.