به گزارش مجله خبری نگار، آذربایجانغربی با تولید بیش از ۳۰ درصد سیب درختی کشور رتبه نخست تولید این محصول را داراست و بنا به اعلام استاندار آذربایجانغربی سه محصول چغندر، یونجه و سیب بیشترین مصرف آب را در حوزه آبریز دریاچه ارومیه دارا میباشند که متاسفانه هر سه محصول نیز از محصولات غیر استراتژیک محسوب میشوند.
با وضعیت فعلی دریاچه ارومیه از نظر تراز آبی و در کنار آن افزایش تولید سیب در حوزه آبریز این دریاچه، و سرنوشت پیش آمده برای سیبهای با کیفیت و انباشت آنها در سردخانههای استان، عملا حقآبه دریاچه ارومیه صرف کمپوتسازی و صنایع تبدیلی سیب میشود.
سال گذشته آذربایجانغربی رکورد تولید ده ساله سیب را شکست و از تولید یک میلیون و ۱۰۰هزار تن به تولید یک میلیون و ۵۰۰هزار تن در سال گذشته رسید که نشان از رشد ۳۶ درصدی تولید این محصول داشت.
با وجود افزایش ۲۰ درصدی صادرات سیب کشور در سال گذشته، ولی با گذشت ۸ ماه از زمان برداشت سیب از باغات این استان شاهد انباشت بیش از ۹۵هزار تن سیب تا ماه گذشته در سردخانههای استان بودیم.
باغداران وضع تعرفه ۳۵ درصدی صادرات در اسفند سال گذشته را عامل وضع فعلی انباشت سیب میدانند ولی این در حالی است که جهاد کشاورزی استان دلیل دیگری را بیان میکند.
جهاد کشاورزی: کشاورزان به امید افزایش قیمتها، سیبها را عرضه نکردند
خسرو شهبازی رئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجانغربی اظهار داشت: بعضی از ذخیرهکنندگان سیب در استان به امید اینکه امسال قیمت سیب افزایش پیدا میکند دست نگه داشتند و سیب تولیدی را در بازار عرضه نکردند.
شهبازی با اشاره به نارضایتی تولیدکنندگان سیب در استان افزود: اساسا مشکلی از بابت ذخیره سیب وجود نداشته و کسانی هم که نارضایتی دارند خودشان سیب را عرضه نکردند، چرا که هم بازار خارج و هم بازار داخل رونق داشته است.
رئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان غربی با اشاره به انباشت سیب در سردخانههای استان افزود: هماکنون مقدار ۱۰ هزار تن سیب در سردخانههای استان موجود میباشد که دارای کیفیت میباشد و با قیمت بالای ۲۵ هزار تومان به بازار داخلی یا خارجی عرضه خواهد شد و صادرات سیب استان به خارج از کشور از جمله روسیه رونق خوبی دارد و سیب بی کیفیت هم با قیمت توافقی به کارخانجات صنایع تبدیلی ارسال میشود.
در این میان، اما عدم وجود سیاست ثابت در تعرفهگذاری صادرات و همچنین عدم اجرای اصلاح الگوی کشت در حوزه آبریز دریاچه ارومیه، شاهد افزایش بی رویه تولید این محصول پر آب بر و غیر استراتژیک در استان هستیم که این تولید نیز بهجای صادرات به بازارهای اروپایی و کشورهای حاشیه خلیج فارس و ایجاد ارزش افزوده برای کشاورز، بخشی از آن به قیمتهایی بسیار پایینتر از هزینه تولید، سر از صنایع تبدیلی محصولات کشاورزی درمیآورد و عملا این سرمایه ملی با قیمت بسیار پایین عرضه میشود.