به گزارش مجله خبری نگار، اسطورهها در ادبیات ایران و جهان، جایگاه ویژهای دارند؛ چه بسیار نویسندگانی که از اسطوره برای عمق و غنا بخشیدن به داستانهای خود استفاده کردهاند. اسطوره همچنین، پیوندی ناگسستنی با داستان دارد و این پیوند در آثار زیادی از بزرگان ادبیات ایران شکلگرفته است. به عبارتی دیگر ادبیات جدی ایران، هیچگاه از نگاههای اسطورهای خالی نبوده است. رمان «ایشان» ازجمله رمانهایی است که از اسطوره بهره برده و نویسنده سعی کرده است در قسمتهای مختلف از این جریان در داستان استفاده کند. البته باید توجه داشت استفاده درست و بهجا از اسطورهها در داستان نقش مهمی دارد. اگر نویسنده نتواند اسطوره و داستان را باهم درآمیزد، آنچه نوشته است اثر خوبی از کار درنخواهد آمد.
در رمان «ایشان» اسطوره پیوند درستی با داستان دارد و این موضوع باعث بُعدبخشی به اثر شده و همچنین قابلیت بررسی رمان را در حیطه و منظر اسطوره امکانپذیر کرده است. رمان «ایشان» را از نظر پیرنگ، میتوان در دسته آثار ژانریک و معمایی دانست؛ چراکه شخصیت اصلی داستان به دنبال رمزگشایی از یک معمای خانوادگی است و در این مسیر افسانهها و اسطورهها به مدد داستان آمدهاست. نام کتاب «ایشان» از موجودی فرابشری که ریشه در افسانهها و اسطورهها دارد، گرفته شده است. رمان «ایشان» جزو رمانهایی است که از افسانهها و اسطورههای ایرانی به فراوانی استفاده کرده است و میتوان گفت همین ویژگی، این اثر را خاص کرده و جزو آثار اسطورهمحور در ادبیات داستانی ایران قرار داده است.