سفری شگفت انگیز به انتهای کهکشان راه‌شیری در سال ۲۰۲۲

مروری بر تصاویر برگزیده و شگفت انگیزمسابقه سالانه عکاسی از کهکشان راه‌شیری سال ۲۰۲۲ که انسان را به فکر فرو می‌برد.

به گزارش مجله خبری نگار، برندگان مسابقه سالانه عکاسی از کهکشان که تصاویری شگفت‌انگیز و خاص از عرصه کیهان ثبت کرده‌اند مشخص شدند. تصاویری که هر بیننده‌ای را مبهوت می‌کند. شاید وقتی نقاش‌های فرمالیست در نکوهش کار با دوربین یعنی ثبت عینی لحظات می‌گفتند: «ثبت ساده واقعیت هنر نیست»، روح‌شان هم خبر نداشت که در آینده‌ای نه‌چندان دور به مدد فناوری، جلوه‌های آسمان در اعماق سیاهی شب به یکی از زیباترین جنبه‌های هنری عکاسی و طبیعت بدل می‌شود.

این مدل عکاسی که به «عکاسی نجوم» معروف شده‌است؛ دارای دسته‌بندی‌های مختلف در سبک‌های گوناگون از اجرام آسمانی است. در این مدل از عکاسی شما باید از نظر موقعیتی جایی خارج از فضای شهری و نور‌های مصنوعی، در آسمان صاف و بدون ابر و آلودگی، در هلالی‌ترین حالت ممکن ماه، باشید.

برای تهیه این مدل عکس‌ها علاوه بر دوربین (ترجیحا فول فریم) به امکاناتی از جمله سه‌پایه، لنز‌های واید، ریموت کنترل یا حتی استارترکر (به منظور چرخاندن دوربین همزمان با سرعت زمین برای ثبت ایستای ستاره‌ها) نیاز دارید. بعد از فراهم آوردن امکانات لازم و فضای مناسب، دوربین را روی سه‌پایه تنظیم و با دیافراگم باز (عدد کم)، ایزو پایین و سرعت شاتر کم (مثلا ۳۰ ثانیه) به کمک ریموت عکاسی کنید.

هرچند که این توضیحات صرفا جنبه مقدماتی آموزش را دارد، اما بهانه‌اش، اعلام برگزیدگان مسابقه سالانه عکاسی کهکشان راه شیری سال ۲۰۲۲ است. برندگان امسال، ۲۵ عکاس از ۱۴ ملیت مختلف هستند و مناظری از ۱۲ کشور از جمله آمریکا، استرالیا، نیوزیلند، ژاپن، چین، آرژانتین، شیلی، مصر، فرانسه، اسپانیا، اسلوونی و اسلواکی را به نمایش گذاشته‌اند. کهکشان راه‌شیری یکی از باشکوه‌ترین سوژه‌های آسمان شب برای عکاسی است بنابراین جای تعجب نیست که وب‌سایت Capture the Atlas، رقابتی سالانه برای برجسته کردن آن برگزار می‌کند.

داوران این جشنواره نه تنها کیفیت خود تصویر بلکه داستان پشت عکس و تاثیر آن در الهام بخشیدن و ترغیب سایر عکاسان نجومی احتمالی برای عکاسی و رفتن به مکانی تاریک و ساکت و امتحان شانس خود را در نظر می‌گیرند. در پرونده امروز، تعدادی از این آثار برگزیده را خواهیم دید.

زندگی روی زمین، با نگاه به آسمان

ما برای این که بهتر زندگی کنیم، برای این که در زندگی مان که گاهی پر از رنج و حسرت است معنای بهتر‌ی پیدا کنیم، برای این که بدانیم قلمرو زندگی محدود به روزمرگی‌ها نیست لازم است گاهی به دنیا نگاه کنیم، از ابر و باران گرفته، تا جنگل و دریا و هر آن چه که باعث می‌شود ما قشنگ‌تر دنیا را ببینیم تا به خودمان یادآور شویم مرکز کائنات نیستیم، زندگی بدون ما جریان دارد و برابر این همه زیبایی و بزرگی ما فقط بخش کوچکی هستیم که زیادی دنیا را جدی گرفته ایم، آن قدر که فراموش می‌کنیم کوچک‌تر از آنیم که با نبودمان پای زندگی لنگ بزند. آن قدر سرگرم خودمان شده ایم که دنیای زیبا را کمتر می‌بینیم و لطافت مان را از دست داده ایم، وقتی زمخت و بی روح باشیم راحت تسلیم می‌شویم، هرجا کم می‌آوریم دروغ می‌گوییم، هرجا منافع مان به خطر بیفتد چیزی جز خودمان را نمی‌بینیم، چون همه چیز در ما و برای ما خلاصه می‌شود طاقت رنج را نداریم، تجربه‌های سخت را سازنده نمی‌دانیم، فراتر از امروز و زندگی در لحظه را نادیده می‌گیریم، اما به آسمان که نگاه کنی می‌بینی عمری چند میلیارد ساله دارد که در برابر زندگی ما درکش دشوار است.

می‌فهمیم اگر بخواهیم در این دنیای بزرگ و پرقدمت ماندگار شویم به چیز‌هایی بیشتر از توجه به روزمرگی‌ها و مادیات نیاز داریم. به اتفاقاتی که نام ما را ماندگار کند، امضای ما را پای زندگی بگذارد، چیزی که بعد از ما باشد و زندگی خودمان و دیگران را یک گام به جلو ببرد. پس نباید از کنار عکس‌های این چنینی راحت رد شویم. زیبایی خیره کننده شان نگاه ما را به زیبایی تغییر می‌دهد، وقتی فکر می‌کنیم تصویری که از یک ستاره می‌بینیم نوری است که میلیارد‌ها سال قبل حرکت کرده و به ما رسیده پی به عظمت دنیا می‌بریم و این که به عنوان تنها موجود هوشمند در تمام کیهان به این بزرگی، وظیفه‌ای جدی داریم.