به گزارش مجله خبری نگاریک تیم بینالمللی از دانشمندان استدلال کردهاند که برای پایان دادن به آلودگی هوا، خاک، رودخانهها و اقیانوسها با زبالههای پلاستیکی و میکروپلاستیکها، تولید پلاستیکهای جدید باید در ابتدا محدود شده و در دراز مدت حذف شود. دانشمندان معتقدند اِعمال مالیاتهای اضافی برای مهار آلودگی پلاستیک ضروری است و علاوه بر آن یک رویکرد جامع محور برای مقابله کامل با این تهدید قریب الوقوع جهانی باید در نظر گرفته شود.
"ملانی برگمان"، زیستشناس و از محققان این پژوهش گفت: حتی اگر بهتر بازیافت کنیم و سعی کنیم تا آنجا که میتوانیم زبالهها را مدیریت کنیم، باز هم سالانه بیش از ۱۷ میلیون تن پلاستیک در طبیعت رها میکنیم. در صورت اجرای همه راهحلهای موجود امروزی، از جمله جایگزینی پلاستیک با جایگزینهای پایدارتر و بهبود بازیافت و مدیریت زباله، آلودگی پلاستیک را فقط میتوان تا ۷۹ درصد در دو دهه آینده کاهش داد.
"بتانی کارنی آلمروث"، کارشناس اکوتوکسیکولوژی در دانشگاه گوتنبرگ توضیح داد: تولید پلاستیک به طور تصاعدی در حال رشد است و مقادیر پلاستیکی که ما تاکنون تولید کردهایم از مرزهای سیارهای فراتر رفته است و اگر ما تولید آن را متوقف نکنیم، همه اقدامات دیگر برای دستیابی به هدف کاهش قابل توجه انتشار پلاستیک در محیط شکست خواهند خورد.
به نقل از earth.com, به گفته دانشمندان، حذف تدریجی تولید پلاستیکهای جدید از مواد اولیه خام باید بخشی از یک راه حل بزرگتر و سیستماتیک برای پایان دادن به آلودگی پلاستیکی باشد. کاهش تدریجی تولید پلاستیکهای جدید مزایای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی زیادی به همراه خواهد داشت. کاهش تولید، ارزش پلاستیک را افزایش میدهد و این بالا رفتن ارزش اقتصادی پلاستیک، موجب کاهش درخواست و یا مصرف بیرویه آن خواهد شد که نتیجه این امر کمک به کاهش آلودگی پلاستیکی و مقابله با تغییرات آبوهوایی است.
بسیاری از دانشمندان و متخصصان مدیریت پسماندهای پلاستیکی توقف پلاستیک را به دلیل نقش مهم آن در زندگی بشر غیر ممکن میدانند و معتقدند که باید به جای سرمایهگذاری بر کاهش تولید پلاستیک بر مدیریت صحیح پسماندهای پلاستیکی تمرکز کنیم.