به گزارش مجله خبری نگار،بیش از یکسال و نیم است که با ویروسی به نام کرونا دست و پنجه نرم میکنیم. ویروسی که تمام ابعاد زندگیمان را تحت تاثیر قرار داده است. طی این مدت شاهد مرگ دوستان، آشنایان، اقوام و همسایگان بوده و هستیم. در حال حاضر پیک پنجم کرونا یعنی کرونا دلتا را پشت سر میگذاریم و آمارها (۵۰۸ فوتی در ۲۴ ساعت گذشته) حاکی از شکسته شدن رکورد میزان مرگ و میرهای روزانه است. این در حالی است که همچنان میبینیم عدهای بی توجه به حداقل دستورات و پروتکلهای بهداشتی هستند. لازم است کمی به خود آییم و مسوولیت خود را به عنوان شهروندی از جامعه در قبال یکدیگر بپذیریم. با توجه به اهمیت این موضوع، با سید "حسن موسوی چلک" به گفتگو نشست که مشروح آن را در ذیل میخوانید:
موسوی چلک پیرامون عدم رعایت پروتکلهای بهداشتی در شرایط شروع پیک جدید کرونا گفت: وقتی بحرانی اتفاق میافتد، انتظار این است که برای مدیریت آن بحران و کنترل شرایطی که با آن مواجه هستیم، همه ظرفیتها به کار گرفته شود. بدون شک در بحرانی مثل کرونا که مهمترین راه مقابله با آن پیشگیری و رعایت دستورالعملهای بهداشتی است، علاوه بر تصمیماتی که دولتمردان و مدیران مرتبط میگیرند، مردم هم نقش بسیار مهم و کلیدی دارند.
وی افزود: ما در بحران کرونا در پیکهای مختلف مشاهده کردیم که وقتی تصمیمات خوبی گرفته شد و مردم هم رعایت کردند، میزان فوتی ما به زیر ۵۰ نفر در روز رسید. اما مجدد میبینیم که در روزهای اخیر به بالای ۵۰۰ نفر که تا به حال سابقه نداشت، رسیده است. این یک پیام دارد و این پیام این است که مردم به هر دلیل خسته شدهاند و برای رعایت پروتکلهای بهداشتی آنگونه که باید خودشان را مسوول نمیدانند که این موضوع نیز میتواند دلایل متعددی داشته باشد. از آن جمله کاهش اعتماد به تصمیم گیران و فشارهای اقتصادی ناشی از بحران کرونا که زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده است.
وی ادامه داد: طولانی شدن دوران کرونا و ناکارآمدی نظام حمایتی دولت از مردم در این شرایط سبب شده مردم اعتماد نکنند و تکیه گاهی نداشته باشند، در حالیکه در شرایط فعلی انتظار میرود دولتها بیش از گذشته کنار مردم باشند. موضوعی که در راستای یکی از مولفههای اصل ۲۹ قانون اساسی است. به موجب این اصل باید از مردم در شرایط بحران حمایت کرد و به تامین رفاه آنها پرداخت.
رییس انجمن مددکاران اجتماعی بیان کرد: در چنین شرایطی مردم برای خودشان راهی جز این نمیبینند که به فعالیتهایشان بپردازند؛ چرا که برای تامین معاش نیاز به حضور و فعالیت در جامعه دارند. آنها معتقدند اگر کرونا بگیرند و بمیرند بهتر از این است که گرسنه بمانند. عباراتی شبیه این نشان دهنده این است که مردم از این همه فوت و مصیبتها و گرفتاریها خسته شدهاند. به همین خاطر وقتی کاهش اعتماد و حمایت باشد، لذا باید انتظار این بی توجهی را نیز داشت. آماری که آقای حریرچی از میزان رعایت پروتکلها ارائه میدهد، نگران کننده است. زیرا به جایی رسیدهایم که مردم انگار اصلا نگران این همه فوت نیستند.
موسوی چلک در خصوص اینکه در رابطه با مساله عدم رعایت پروتکلهای بهداشتی چه کاری باید کرد، گفت: نکتهای که به نظر من مهم است، این است که در واقع مردم در چنین شرایطی برای خود و اطرافیانشان هم شده میبایست رعایت پروتکلها را مد نظر داشته باشند. اگر خانوادهای عزیزی را از دست داد، ما که چتر حمایتی درست و مناسبی نداریم بنابراین مصیبت بعد از فوت عزیز برای خانوادهها میماند. در حالیکه اگر دستورات و پروتکلهای بهداشتی رعایت میشد، شاید چنین مرگهایی اتفاق نمیافتد. گرچه مرگ دست خداست، اما با رعایت پروتکلها میتوان از وقوع آنها هم جلوگیری کرد. باید دانست که دود این اتفاقات نه تنها به چشم آن خانواده، بلکه به چشم جامعه هم میرود.
وی ادامه داد: وقتی فردی که تحصیلات بالاتری داشته و از انسانهای مهمی بوده در اثر ابتلا به کرونا میمیرد، در واقع جامعه دچار از دست دادن این نیروهای انسانی میشود. ضمن اینکه هزینههای مرتبط بر این موضوع هم بر خانواده و هم بر جامعه تحمیل میشود.
وی افزود: وقتی شما آزمایشی انجام میدهید، باید پول بسیاری پرداخت کنید. این طور نیست که بیمهها همه هزینهها را پوشش دهند. متاسفانه بیمههای ما بیمههای کارامدی نیستند. وقتی یک آزمایشی انجام میشود، باید ۶۰ یا ۷۰ درصد بیشتر یا کمتر را خود افرادپرداخت کنند. اینطور نیست که دولت همه آنها را تامین کند.
موسوی چلک گفت: لذا مردم باید بدانند که خروج از این وضعیت بدون کمک آنها امکانپذیر نیست. اینکه منتظر باشند دولت برایشان کاری انجام دهد، تنها یک بعد است. در نتیجه خود مردم هم باید به خاطر خودشان و اطرافیانشان مسوولیتهای خود و شهروندیشان را انجام دهند.
موسوی چلک درباره لزوم تغییر سبکهای زندگی گفت: انسان موجودی است که اراده دارد و میتواند در شرایط مختلف تصمیمات مناسبی را اتخاذ کند. الان نیز در شرایط بحرانی زندگی میکنیم که نیازمند یک بازنگری در سبک زندگی است. این بازنگری هم باید در سطح بهداشت فردی و هم باید در سطح بهداشت جمعی و محیط صورت بگیرد. در این شرایط باید خودمراقبتیها افزایش یابد. ارتباطات باید به شکل مجازی حفظ شود. گرچه ارتباطات مجازی به اندازه ارتباطات واقعی اثربخش نیستند، اما میتوانند در این شرایط بحرانی مورد استفاده قرار بگیرند. در این شرایط بحرانی باید روشها و سبکهای زندگی تغییر کند، در غیر اینصورت همچنان باید تاوان این کم توجهیها را پرداخت کرد.