به گزارش مجله خبری نگار، زمانی اعتقاد بر این بود که خطر اصلی در سرعت بالای اتفاقات نهفته است، اما تحقیقات جدید این باور را رد میکند. روانشناسان دو جنبه جداگانه را مورد مطالعه قرار دادند: سرعت تغییرات صحنه و سطح طرح تخیلی، و دهها مطالعه علمی را تجزیه و تحلیل کردند و یافتههای خود را در مجله روانشناسی تجربی کودک منتشر کردند.
اولاً، این مطالعه نشان داد که سرعت ویرایش تأثیر قابل توجهی نداشته است؛ کودکان چه صحنههای سریع و چه صحنههای آهسته را تماشا کرده باشند، به یک اندازه در انجام وظایف خوب عمل کردهاند.
خیالپردازی بیش از حد در داستانها تأثیر آشکاری دارد، زیرا کارتونهایی که پر از جادو و نقض قوانین طبیعت هستند، بر توانایی کودک در تمرکز و کنترل رفتارشان تأثیر منفی میگذارند. دلیل این امر این است که مغز کودک سعی میکند آنچه را که میبیند پردازش کند. وقتی داستان واقعگرایانه باشد، درک آن برای کودک آسانتر است، زیرا به زندگی روزمره شباهت دارد. با این حال، در موارد خیالی، کودک باید تلاش بیشتری برای درک رویدادهای ناآشنا، مانند پرواز شخصیتها یا صحبت کردن حیوانات، انجام دهد که این امر انرژی مغز را مصرف میکند و منابع کمتری برای تمرکز و انضباط شخصی باقی میگذارد.
در نتیجه، ممکن است دامنه توجه کودک و توانایی او در کنترل واکنشهای ناخواسته، مانند فشار دادن یک دکمه در زمان نامناسب یا حواسپرتی ناشی از یک محرک بصری درخشان، کاهش یابد. محققان معتقدند که این اثر مربوط به بار شناختی رویدادهای غیرواقعی است، در حالی که سن، جنسیت و زمان مشاهده کودک عملاً هیچ تأثیری بر نتیجه نهایی ندارد.