به گزارش مجله خبری نگار، کریگ دویگ، دانشیار سلامت متابولیک در دانشگاه ناتینگهام (بریتانیا)، به The Conversation گفت: افزایش سطح کورتیزول، "هورمون استرس"، معمولاً منجر به تجمع چربی در ناحیه صورت و کمر نمیشود.
این دانشمند توضیح داد که کورتیزول هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی تولید میشود. این هورمون به تنظیم ریتم شبانهروزی و رفتار انسان کمک میکند و همچنین بر فشار خون و متابولیسم پروتئینها، چربیها و کربوهیدراتها تأثیر میگذارد.
به گفته این متخصص، استرس در واقع منجر به افزایش سطح کورتیزول میشود. با این حال، این بدان معنا نیست که مشکلات زندگی و استرس عاطفی مستقیماً بر اندام شما تأثیر میگذارند و بر توزیع چربی تأثیر میگذارند.
این دانشمند توضیح داد که مفاهیمی مانند «صورت کورتیزولی» یا «شکم کورتیزولی» شبهعلمی هستند و نمیتوان آنها را برای عموم مردم به کار برد. تحقیقات نشان میدهد افرادی که سطح کورتیزول آنها به طور مداوم بالا است، در واقع چربی بیشتری در اطراف کمر و صورت خود جمع میکنند، اما این اثر فقط در افراد مبتلا به بیماری کوشینگ، یک اختلال عصبی-غددی نادر و شدید که در آن قشر آدرنال بیش از حد فعال میشود، مشاهده میشود.
دویگ توضیح داد: «میزان کورتیزول تولید شده در طول استرس زندگی به هیچ وجه نزدیک به سطوح مشاهده شده در بیماری کوشینگ نیست.»
این متخصص افزود: توزیع چربی در بدن نتیجه تعامل پیچیده ژنتیک، تغذیه، خواب، ورزش و فعالیت هورمونی است. بنابراین، مقصر دانستن تغییرات ظاهری به خاطر یک هورمون واحد، اشتباه است.