به گزارش مجله خبری نگار، دکتر لوبوف شوتسوا، از گروه آناتومی انسانی دانشگاه، خاطرنشان کرد که هدف اصلی این مطالعه درک اثرات دیابت بر بدن، بررسی مکانیسمهای فیبروز قلبی - رشد بیش از حد بافت همبند در قلب - که اساس بیماریهای جدی قلبی مانند حملات قلبی است، و کشف مکانیسمهای جدید برای پیشگیری از این بیماریها بوده است.
این دانشمند توضیح داد که این مطالعه روی ۸۰ موش آزمایشگاهی نر بالغ انجام شد که برخی از آنها از دیابت رنج میبردند و برخی دیگر سالم بودند. محققان وضعیت جسمی و سلامتی حیوانات را به مدت ۲۱ روز تحت نظر داشتند، سپس آنها را تحت کالبدشکافی و بررسی بافت قلب قرار دادند تا تغییرات میکروسکوپی بین دو گروه را مقایسه کنند.
نتایج مطالعه افزایش قابل توجهی در نسبت بافت همبند در عضله قلب موشهای دیابتی در مقایسه با حیوانات سالم نشان داد. حیوانات دیابتی همچنین دچار اختلال در عملکرد شریانی شدند. محققان برای اندازهگیری سلامت رگهای خونی به دو شاخص تکیه کردند: شاخص کرنوگان که نسبت ضخامت دیواره رگ به قطر آن را اندازهگیری میکند و شاخص دیگری که نسبت مساحت دیواره رگ به مساحت لومن را اندازهگیری میکند. تجزیه و تحلیلها نشان داد که موشهای دیابتی مقادیر بالایی برای هر دو شاخص داشتند که نشان دهنده کاهش توانایی رگها در انتقال خون و تغذیه بافت قلب است.
همچنین مشخص شد که حیوانات آزمایشگاهی دیابتی دارای دیوارههای ضخیمتر عروق کرونر و مجرای باریکتری هستند که باعث اختلال در تأمین اکسیژن به بافت قلب شده و باعث میشود سلولهای قلب بمیرند و با بافت همبند غیرفعال جایگزین شوند، فرآیندی که به عنوان فیبروز قلبی شناخته میشود و خطر عوارض کشنده را افزایش میدهد.