به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان موسسه تحقیقات علوم و فناوری کره، یک ماده حافظه منحصربهفرد توسعه دادهاند که دادهها را در سطح بالایی ذخیره میکند، اما در عین حال در عرض چند روز به طور کامل در آب حل میشود. علاوه بر این، سرعت انحلال را میتوان با تغییر پوشش محافظ تنظیم کرد - به عنوان مثال، به طوری که دستگاه قبل از موعد در بدن ناپدید نشود. این کار در مجله Angewandte Chemie International Edition (ACIE) منتشر شده است.
دستگاههای الکترونیکی به طور فزایندهای در حال تبدیل شدن به بخشی از زندگی ما هستند: ساعتهای هوشمند، برچسبهای پایش سلامت، حسگرها، ایمپلنتها -، اما پس از استفاده به زبالههای الکترونیکی تبدیل میشوند که محیط زیست را آلوده میکنند.
این ماده جدید، مولکول آلی TEMPO (مسئول ذخیره سیگنالهای الکتریکی) و پلیمر زیستتخریبپذیر پلیکاپرولاکتون (PCL) را ترکیب میکند. این ترکیب امکان ایجاد دستگاههای «هوشمندی» را فراهم میکند که پس از استفاده به اجزای بیضرر تجزیه میشوند و هیچ زبالهای باقی نمیگذارند.
آزمایشها نشان دادهاند که دستگاهی که از این ماده ساخته شده است میتواند بیش از یک میلیون چرخه نوشتن و پاک کردن را تحمل کند، دادهها را بیش از ۱۰ هزار ثانیه نگه دارد و پس از سه هزار خم شدن و ۲۵۰ چرخه نوشتن و پاک کردن، خراب نمیشود - این یک رکورد برای الکترونیک آلی است.
چنین تراشههای ناپدیدشوندهای میتوانند در حسگرهای پزشکی یکبار مصرف و ایمپلنتهایی که پس از جراحی حل میشوند، مورد استفاده قرار گیرند و همچنین میتوانند به کاهش ضایعات الکترونیکی کمک کنند.
دکتر سانگو چو، یکی از رهبران این مطالعه، گفت: «این اولین باری است که ما موفق شدهایم توانایی خود تخریبی را با عملکرد بالای حافظه ترکیب کنیم. در آینده، میخواهیم با افزودن عملکردهای خود ترمیمی، چنین دستگاههایی را حتی هوشمندتر کنیم.»