به گزارش مجله خبری نگار/برنا،ناسا اعلام کرد مریخنورد پرسورنس موفق شده است طولانیترین مسیر رانندگی ثبتشده توسط یک وسیله نقلیه رباتیک در سیارهای غیر از زمین را طی کند. این رکورد جدید در تاریخ ۱۹ ژوئن به ثبت رسید، زمانی که این مریخنورد ششچرخ در یک حرکت پیوسته، مسافت ۴۱۱ متر را بر سطح ناهموار و سنگی مریخ پیمود؛ مسافتی بیش از یک چهارم مایل.
به گزارش science alert هرچند این رقم ممکن است ناچیز بهنظر برسد، اما در مقایسه با مریخنوردهای قبلی ناسا یعنی کیوریاسیتی و آپورچونیتی که حرکت بسیار کندتری دارند، پرسورنس در واقع یک رکوردشکن سرعت محسوب میشود.
این توانایی خارقالعاده از نرمافزار هدایت خودکار آن ناشی میشود؛ نرمافزاری که میتواند حتی هنگام حرکت چرخها، تصاویر دریافتی را پردازش و تحلیل کرده و در لحظه مسیر مناسب را انتخاب کند. این در حالیست که کیوریاسیتی و آپورچونیتی برای بررسی محیط مجبور به توقف، ثبت تصویر، تحلیل اطلاعات و سپس ادامه حرکت بودند.
قابلیت طی مسافتهای طولانیتر در یک روز نهتنها بهرهوری پرسورنس را افزایش داده، بلکه فرصتهای تازهای را برای انجام مطالعات علمی در سطح مریخ فراهم کرده است. از زمان فرود موفق این مریخنورد در سال ۲۰۲۱ و انجام اولین حرکت آزمایشیاش بهطول ۶.۵ متر، دستاوردهای بسیاری در مأموریت آن ثبت شده است؛ از صعود به دیواره داخلی دهانه تا طولانیترین حرکت بدون نیاز به بازبینی انسانی با مسافت ۷۰۰ متر—حرکتی که محققان ناسا آن را تجربهای «با باد در موها» توصیف کردهاند.
هدف اصلی این سفر طولانی اخیر دستیابی به نمونههایی از سنگهای رسی در فلاتی موسوم به کروکودیلن واقع در دامنههای بیرونی دهانه جزرو بود. در یک ماه و نیم گذشته، پرسورنس در جستوجوی سنگهایی با ترکیبات رسی بوده است؛ زیرا اگر این نمونهها حاوی مواد معدنیای بهنام فیلسلیکات باشند، میتوانند شواهدی از وجود آب فراوان در گذشتههای دور مریخ ارائه دهند. فیلسلیکاتها همچنین قابلیت حفظ بقایای مواد آلی مربوط به میلیاردها سال پیش را دارند و بههمین دلیل در جستوجو برای یافتن نشانههای حیات بسیار ارزشمندند.
کن فرلی معاون پروژه پرسورنس در ناسا، در ماه مه گفت: اگر در این منطقه به نشانهای زیستی برسیم، احتمالاً از دورهای کاملاً متفاوت و بسیار اولیه در تاریخ مریخ سرچشمه میگیرد؛ دورهای که بسیار قدیمیتر از منطقهایست که سال گذشته در حوالی آبشار شیاوا مورد بررسی قرار گرفت.
وی افزود: سنگهای منطقه کروکودیلن پیش از شکلگیری دهانه جزرو پدید آمدهاند و به نخستین دوره زمینشناسی مریخ، یعنی دوره نواکیان، تعلق دارند. به همین دلیل، از قدیمیترین سنگهای کشفشده در سطح مریخ بهشمار میآیند.
با اینحال، برخی از نمونههای یافتشده در این منطقه رسی بسیار شکنندهاند و در زمان نمونهبرداری بهراحتی خرد میشوند. همین مسئله، انتخاب یک نمونه سالم و مناسب را به اولویتی حیاتی تبدیل کرده است. به گفته کتی استک مورگان، دانشمند مسئول پروژه در ماه مه، اکنون تنها هفت لوله نمونهبرداری خالی باقی مانده و مسیر طولانیای در پیش است. به همین دلیل، تیم هدایت پرسورنس در اواخر ژوئن تصمیم گرفت مسیر مریخنورد را معکوس کرده و آن را به مکانی بازگرداند که پیشتر در آن، قویترین نشانههای رس مشاهده شده بود. بدینترتیب، این سفر طولانی اخیر آغاز شد.
در حال حاضر مریخنورد آپورچونیتی با ثبت بیش از ۴۰ کیلومتر پیمایش، رکورد بیشترین مسافت راندهشده در سطح سیارهای دیگر را در اختیار دارد. بااینحال، تواناییهای هدایت و چالاکی آن بههیچوجه قابل مقایسه با پرسورنس نیست، همانطور که کیوریاسیتی نیز در این زمینه توان رقابت ندارد.
در حال حاضر، پرسورنس با ثبت مجموع پیمایش نزدیک به ۳۶ کیلومتر، با سرعتی چشمگیر بهسوی شکستن رکورد نهایی حرکت میکند. با روند فعلی، بعید نیست که بهزودی عنوان پرکارترین مریخنورد تاریخ را نیز از آن خود کند.